Venezuela en Guyana hebben bij de Verenigde Naties geen oplossing kunnen bewerkstelligen voor hun al decennialang slepende grensprobleem over het Essequibo gebied dat Venezuela claimt en dat volgens Caracas, in de koloniale tijd via een corrupte rechtbank die onder invloed stond van Groot-Brittannië aan toen Brits-Guyana werd toegewezen. Caracas heeft zich nimmer neergelegd  bij deze gerechtelijke beslissing en eist nog steeds het Essequibo gebied inclusief de zeegrenzen op.  In het offshore Essequibo gebied heeft de Amerikaanse oliemaatschappij ExxonMobil grote aardoliebronnen aangeboord en het is daarom nu des te belangrijker vooral voor Caracas, dat er  een beslissing valt aan wie het Essequibo gebied daadwerkelijk toebehoort. Beide partijen gaan nu naar het Internationaal Gerechtshof om te vernemen aan welk land het gebied, dat thans deel uitmaakt van Guyana, behoort. Niet alleen Venezuela heeft een grensconflict met Guyana, ook Suriname zit al jaren in de clinch met Guyana over het in het zuid-westen van ons land gelegen territoir, liggende tussen Coeroeni Cutari, Boven-Corantijn en het Acarai gebergte, dat ook wel bij ons bekend staat als Tigri gebied. In het jaar 1969 werd er door het Guyanese leger een militaire aanval uitgevoerd op de post Tigri die bezet was door politieagenten, de zogenaamde DEFPOL eenheid.  Guyana was drie jaar daarvoor onafhankelijk geworden en meende dat de driehoek in het zuidwesten hem toebehoort. Suriname was toen nog deel van het Koninkrijk der Nederlanden en stak geen poot uit na de annexering van een deel van het toenmalige  rijksdeel Suriname,. De manschappen van de Tris bleven rustig vakantie houden in het Prins Bernhard Kampement, de huidige Memre Buku Kazerne.  Guyana gaat er geheel onterecht vanuit dat de Coeroeni Cutari de grensrivier is, terwijl de Boven-Corantijn, door de Guyanezen ook wel New River genoemd, de grens uitmaakt.  De Venezolanen maken er nu werk van de grens definitief te doen bepalen en vragen het Internationaal Gerechtshof om zijn oordeel. Een stap die ook Suriname jaren geleden al had kunnen nemen. Maar onze politici vertegenwoordigd in verschillende regeringen na 1969, zijn steeds blijven talmen. Het is nooit te laat om ook het voorbeeld van de Venezolanen te volgen en Guyana ook naar het Internationale Gerechtshof te slepen.Wat kan immers azijn nog zuurder maken?