Paniek en radeloosheid ontstaan vaak wanneer je een crisis niet meer onder controle hebt. Je raakt panisch en weet niet goed meer te handelen om tot een oplossing te komen. Wie dit gevoel kent, zal moeten toegeven, dat een dergelijk gevoel niet makkelijk te overmeesteren is. De situatie waarin wij nu zijn, wekt bij velen deze machteloze gevoelens op. Of je nu een werkgever, werknemer of iemand die een huishouding moet draaien bent, het panische gevoel en de radeloosheid komen steeds vaker bij het individu voor. Er zijn zoveel verschillende redenen waarom Surinamers zich zo radeloos en reddeloos voelen. De gezondheidszorg staat op instorten, het salaris van de doorsnee burger is niet toereikend om het einde van de maand te halen, bedrijven kunnen veelal hun werknemers geen looncorrectie geven, omdat ook zij zwaar getroffen zijn door de economische situatie. Ontevredenheid is overal te bespeuren en het zal niet lang meer duren dat het volk niet meer kan voorzien in de noodzakelijke levensbehoeften. Je raakt als sociaal voelend mens zwaar ontmoedigd, wanneer je alleen al ziet hoe iemand bij de supermarkt twee eieren in een zakje koopt, omdat meer dan dat onbetaalbaar is geworden. Dit soort trieste situaties kom je nu overal tegen en het zet je aan het denken, hoe een bestuur van een land dit zover heeft laten komen. Terwijl ministers overheidsgelden verspillen die goed ingezet hadden kunnen worden voor het volk, blijft de Surinamer geduldig in afwachting op betere tijden. Terwijl SZF-patiënten zich nu zeker zorgen maken over hun ziektekostenverzekering, zegt de voorzitter van De Nationale Assemblee doorleuk, dat er voorlopig geen debat gevoerd zal worden over de slechte situatie in de gezondheidszorg. De oppositie vraagt al weken om de crisis in de gezondheidszorg te bespreken, maar wordt steeds weggehoond door de coalitie. Maar ja, waarom zou zij zich druk maken? De coalitieleden kunnen, indien nodig, net als de president, rustig naar Cuba voor een medische ingreep/check up. De regering Bouterse blijft ook nu doen alsof er niks aan de hand is. En wat is op dit moment de reactie van de doorsnee Surinamer? “Mi no e bemoei nanga politiek, want efu mi no wroko mi no e nyan.” Dus we zullen radeloos en reddeloos blijven, tot de massa beseft, dat de situatie niet beter zal worden, dan pas zal men opkomen voor zijn belangen!

R.S.B.