Er heerst veel ontevredenheid onder het personeel van de Kustwacht. Keerpunt verneemt uit betrouwbare bronnen, dat men op basis van ‘names and faces’ voorgetrokken wordt, medewerkers die niet loyaal zijn aan de directie, kampen met veel ellende. Behalve dat de directeur beschikt over drie peperdure dienstvoertuigen, wordt er alleen uitgevaren wanneer de directie dat zegt en bij expedities wordt er flink gesjoemeld met geld. De dienstvoertuigen worden met geld van de staat gekocht. De medewerkers die actief zijn op de boten, worden volgens onze bron behandeld als tot slaafgemaakten. Er worden wel patrouilles uitgevoerd, maar op bepaalde tijdstippen kunnen de boten maar beter voor anker blijven. De boten worden gezien als privébezit, terwijl die de staat toebehoren. Ook bestaat het vermoeden dat er gesjoemeld wordt met miljoenen Amerikaanse dollars die betaald worden bij buitenlandse expedities. Niemand ziet waar het geld naartoe gaat. Alsof dat niet genoeg is, worden medewerkers onder druk gezet. Het personeel moet het maar doen met lage lonen, jaarlijks wordt beloofd dat er een verhoging komt, echter blijft die jaarlijks uit. Steeds weer doet de directeur beloftes om het personeel tegemoet te komen, echter blijven de mensen in armoede leven. De directie investeert ook niet in de medewerkers, ze krijgen in geen enkele vorm bijscholing. Gesprekken met de directie leveren niets op, gezien de directeur alles bepaalt. Ook is er geen eenheid onder het personeel. Een deel wordt zoet gehouden, waardoor er geen onrust ontstaat. Ook de militairen die werken op de boten, onderdrukken de manschappen van de Kustwacht. Men praat er liever niet over, omdat men bang is voor rancune. Wat duidelijk naar voren komt, is dat er eigenbelangen spelen, men is bezig zijn eigen zakken te vullen, daarbij wordt de staat flink benadeeld. Onze bron haalt aan, dat de arbeidswet niet nageleefd wordt. Gezegd wordt dat de basis van de Kustwacht bestaat uit familie en vrienden, terwijl de bemanning van de boten slecht behandeld wordt. Vast staat dat de situatie op een zekere dag zal escaleren, de regering moet daar voorbereid op zijn. Wanneer dat gebeurt, kan men niet zeggen, gezien de meerderheid van de medewerkers bestaat uit jongeren en zij willen niet praten. De jongeren zijn volgens onze bron uit op profijt. Een ieder slijmt om een goede positie te hebben. De directeur en de onderdirecteur zijn niet geliefd bij het personeel, dat steeds meer moeite heeft met de heersende situatie. Het wordt tijd dat de regering de mensen die daar een privébedrijf willen stichten, naar huis stuurt.