Het gaat van kwaad naar erger in dit land en dat constateert niet slechts Keerpunt, maar steeds meer mensen die nog in dit land woonachtig zijn en er toch wensen te blijven. Vorig jaar was de minister van Financiën nog te kwader trouw door het gehele volk voor te houden dat we op korte termijn een economische groei zouden doormaken. Die groei zou weliswaar nog geen 1 procent, zijn maar in december van het afgelopen jaar zouden we reeds merken dat we wederom in economische zin op de goede weg waren. Maar zoals we al jaren gewend zijn van de verhaaltjes en luchtkastelen van onze financiële en economische tsaar die zich steeds meer de echte baas in dit land waant, is er niets van een economische groei te merken. Wat we wel met zijn allen constateren is steeds meer chaos, werkneerleggingen, dreigingen van verschillende personen verenigd in vakorganisaties het werk te zullen neerleggen, indien de overheid niet tot verschuldigde bedragen overgaat, verdere verarming van ons volk, grote problemen binnen ons onderwijs en de volksgezondheid. Chaotische toestanden bij het openbaar vervoer, toenemende corruptie, verder verslechterende veiligheid, toenemende onvrede bij de werkende klasse, wisselkoersen die wederom een stijgende lijn vertonen, kortom, het leven in Suriname wordt steeds ondraaglijker. Wat de zaak alleen maar erger maakt, is het feit dat we te maken hebben met een regering die maar blijft doen alsof haar neus bloed en via haar propagandamachine, de schuld maar bij derden blijft zoeken en doet alsof de situatie helemaal niet zo slecht is als door tegenstanders van het regiem verteld wordt. Maar terwijl men de overheidspropaganda heeft opgevoerd, is het wel degelijk zo, dat binnen veel gezinnen men maar twee keer of zelfs één keer per dag eten op tafel kan zetten en dan ook nog maaltijden die niet de juiste vereiste voedingswaarde vertegenwoordigen. Ondervoeding en ziekte zijn daar dan uiteindelijk het gevolg van. En dan maar bidden in dit land om niet ziek te geraken, want met de medische zorg is het thans ook alles behalve goed gesteld. Het nieuwe jaar is maar nauwelijks begonnen of medisch specialisten hebben bij hun Vereniging Medici in Suriname, VMS, laten weten patiënten aangesloten bij het SZF, alleen nog maar in acute gevallen van dienst te zullen zijn, omdat de overheid haar verplichte maandelijkse financiële bijdrage aan de medisch specialisten niet nakomt. In bepaalde gevallen zijn de medisch specialisten al maanden, zoniet jaren, niet betaald voor hun geleverde diensten aan het Staatsziekenfonds en daar hebben ze momenteel schoon genoeg van. Patiënten die acute hulp nodig hebben, zullen wel behandeld worden. Maar na 1 februari aanstaande, zullen deze specialisten gen hulp meer aan patiënten van het SZF verlenen als de overheid geen poen op tafel legt. De medisch specialisten zullen ook geen genoegen nemen met een aalmoes, omdat ze zelf ook hun lopende verplichtingen hebben. Eigenlijk treft de directie van het SZF geen volledige blaam in deze kwestie waarbij specialisten niet of heel slecht betaald worden. Het is wederom Financiën waar de Surinaamse financiële tsaar bepaalt wie hij wel of niet betaalt. Het financiële beleid van deze regering is van meet af aan knudde geweest en gestoeld op het stellen van verkeerde prioriteiten en verspilling. Momenteel wordt dit kabinet keihard geconfronteerd met de funeste gevolgen van haar financiële wanbeleid. Niet louter medisch specialisten wachten al jaren op hun geld voor verleende diensten aan een door de overheid gemanipuleerd ziekenfonds, maar ook andere personen en instanties worden al jaren aan het lijntje gehouden en belazerd. Eigenlijk zijn al deze personen en instanties moedwillig bestolen door de regering Bouterse I en II. Dat de medisch specialisten deze behandeling niet langer accepteren, is volkomen begrijpelijk. Het kan namelijk nimmer zo zijn, dat je prestaties levert en geen vergoeding krijgt voor je werk. Het zogeheten Sociaal Zekerheidsstelsel van de regering Bouterse, was van meet af aan te hoog gegrepen en is onbetaalbaar gebleken. Als een groot en machtig land als de Verenigde Staten van Amerika, een goed sluitende gezondheidszorg voor elke Amerikaan niet kan financieren, hoe moeten wij daar dan als klein arm land dan wel in slagen. Bouterse en zijn NDP, hebben om zuiver politieke redenen een dergelijk zorgstelsel beloofd en amateuristich doorgevoerd om de verkiezingen van 2105 te kunnen winnen en nu is de zaak helemaal klem gelopen en dreigen zeer veel landgenoten hun medische zorg en bescherming kwijt te geraken. Wat aan het begin van deze maand is gebeurd in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, AZP, op de Neonatale Intensive Care Unit, is ronduit een zeer grof schandaal. Maar liefst acht zuigelingen ondergebracht op deze afdeling van het AZP, bezweken na getroffen te zijn door een ziekenhuisbacterie. Hoe dat heeft kunnen gebeuren, moet een grondig onderzoek uitwijzen. Keerpunt is en blijft van mening, dat men daar absoluut niet tijdig heeft ingegrepen. Reeds na de dood van de tweede baby, had men als professional binnen de NICU moeten weten dat er iets absoluut niet pluis was en groot alarm moeten slaan. Er stierven maar liefst acht zuigelingen en na het heengaan van de baby’s, werd de afdeling tot nader order gesloten en een onderzoek ingesteld. Deze navorsing heeft inmiddels opgeleverd dat een ziekenhuisbacterie de oorzaak was van deze tragedie. Wel, laten we de zaak stellen zoals hij is, er zijn al ‘tig’ mensen, oud en jong, in dat ziekenhuis doodgegaan aan een ziekenhuisbacterie. Dat wil zeggen dat er meerdere ziekenhuisbacteriën zijn waar men maar geen adequaat antwoord op heeft weten te vinden. Geef daar maar een goed antwoord en of verweer op, AZP. Het zit naar onze mening goed fout in het AZP en de hygiënische omstandigheden verdienen zeer grote aandacht, willen we nog kunnen beweren dat je er als zieke mens redelijk veilig kan zijn wanneer er voor jou opname is gelast. Het is daarom goed dat de oppositie in De Nationale Assemblee een spoedvergadering van het college heeft aangevraagd om over deze kwestie en andere nijpende onderwerpen de gezondheidszorg rakende, te debatteren. Lang genoeg is er gezwegen in dit land over de alsmaar verslechterende toestand binnen de gezondheidszorg, maar zaken die niet door de beugel kunnen, moeten wel degelijk aan de kaak gesteld worden. Onderwijs en Volksgezondheid dienen naar onze mening de hoogste prioriteit te genieten binnen het beleid van elke regering die in dit land aan de macht is of komt. Hooggeplaatsten in dit land mogen nimmer er vanuit gaan, dat het minder goed hoeft te gaan binnen deze twee pilaren in de samenleving, omdat zij toevallig de gelegenheid hebben naar het buitenland uit te wijken wanneer zij ernstig ziek worden. Als deze regering niet in staat is een goede gezondheidszorg aan dit volk te garanderen, doet ze er goed aan ten spoedigste algemene, vrije en geheime verkiezingen uit te schrijven, want het volk gaat een verdere verslechtering binnen de reeds zwaar drukkende repressie, echt niet accepteren.