In opdracht van enkele ministers werden een paar ministeries van het kabinet Bouterse, na de kerst en in aansluiting op de jaarafsluiting doodgewoon dichtgegooid. Ambtenaren op de desbetreffende departementen werden aangezegd op 27,28 en 29 december, thuis te blijven, ze kunnen zich na het nieuwe jaar weer op hun werk aanmelden. Deze maatregel werd eenzijdig per ministerie zonder toestemming van de vicepresident genomen. Hiermede werd dus heel duidelijk ook een loopje genomen met het gezag van de voorzitter van de Raad van Ministers. Geeft ook onmiddellijk aan hoe de gezagsverhoudingen binnen het kabinet Bouterse zijn en dat bepaalde bewindslieden de vicepresident eigenlijk niet eens zien staan, anders hadden ze niet eigendunkelijk gehandeld. Als excuus werd aangehaald, dat men tot het wegsturen van de ambtenaren had beslist om te kunnen bezuinigen. Waar men natuurlijk in deze totaal geen rekening mee heeft willen houden met deze extra vakantie, is dat de burgerij in veel opzichten afhankelijk is van de ambtenarij voor het afhandelen van tal van zaken. De publieke sector moet te allen tijde dienstbaar zijn en blijven van de private sector om zaken snel en efficiënt te doen verlopen. Maar in dit land heeft men een wereldvreemde instelling over hoe een land goed en snel tot ontwikkeling te brengen. Men heeft een grote voorkeur voor zoveel mogelijk liever lui dan moe zijn, feestvieren, de kantjes eraf lopen , plichtsverzuim en voor geringe prestaties zoveel mogelijk willen verdienen. Dus niemand binnen de ambtenarij heeft geprotesteerd tegen de extra vrije dagen aan het einde van het jaar. Niemand wenst erbij stil te staan, dat met een dergelijke passieve en dus onproductieve houding, je een land met geen mogelijkheid zult kunenn opbouwen. De zogenaamde beleidsmakers in dit land beseffen ook niet dat ze met de voormelde stap nog meer passiviteit initiëren en dat er ook een precedent geschapen is. In een eerder editie hebben we er al op gewezen, dat alleen door hard werken en ook op ongezette tijden en wel in shift verband, we dit land tot grotere hoogten zullen kunnen brengen. Een kabinet dat dit niet begrijpt of wenst te begrijpen, meent het niet goed met dit land. Elke regering moet juist alle werkers in dit land tot hogere prestaties trachten te brengen. Ook is haar belangrijkste taak zoveel mogelijk werkgelegenheid te creëren en niet het volk zoethouden met lulpraat en pakketten. Vanuit de burgerij is met groot misnoegen gereageerd op de extra vrije dagen die zijn verleend door ministers met een vernauwende visie, vooral wanneer het aankomt op de economische vooruitgang van dit land. Het beleid dat thans wordt gevoerd, is er een van stilstand en nu van achteruitgang en niet gericht op het opvoeren van productie en vermeerdering van productie, dat is dezer dagen weer overduidelijk bewezen. Het zou goed zijn indien men gaat kijken hoe landen als Israël, Maleisië, Thailand, India, Indonesië, en op het westelijk halfrond, Chili, Columbia, Trinidad, Barbados, aan hun economische groei werken. Hier hebben we thans slechts te maken met stilstand en een regering die niet langer weet hoe ze vooruitgang moet brengen en haar toevlucht heeft genomen tot à la dol lenen en nu ook alles wat maar los en vast zit, wenst te voorkomen om het zo lang mogelijk te kunnen uitzingen.