Wat willen we eigenlijk in en met dit land? Willen we productie, efficiëntie en snelle ontwikkeling voor Suriname of willen we stagnatie die kan leiden tot stilstand en verdere achteruitgang? Deze vragen kunnen allicht gesteld worden, als we kijken hoe de regering zich opstelt met betrekking tot het arbeidsproces en de prestaties binnen de publieke sector. Een regering die het steeds erover heeft, dat ze voor het verhogen van productie is en het dan ook maar bij woorden laat en haar werkers verrast met nog meer vrije dagen na de kerst, meent het absoluut niet met het opvoeren van de productie binnen de ambtenarij en geeft zeker niet het juiste voorbeeld dat nodig is om voorspoed voor dit land te realiseren. Ministers die buiten de vicepresident, om besluiten het personeel verbonden aan hun departement op 27 , 28 en 29 december, gewoon vrij te geven, lopen volkomen uit de pas en geven aan dat er geen eensluidende beslissingen, bijvoorbeeld binnen een Raad van Ministers worden genomen en demonstreren bovendien de chaos van het geheel. Men werkt gewoon langs elkaar heen en om eigenzinnigheid bij deze beslissing te verbloemen, spreekt men via het voorlichtingsorgaan van de overheid over een maatregel in het kader van de besparing door de overheid. Bezuinigingen worden derhalve aangehaald als excuus voor het eigendunkelijk inlassen van extra vrije dagen door bepaalde ministeries. De ambtenaren die aangezegd zijn door de leiding van het ministerie, moeten zich weer op 2 januari op de werkplek aanmelden. Suriname is een land in ontwikkeling en die kan alleen maar snel en goed op gang worden gebracht, indien er hard gewerkt wordt en er zo min mogelijk vrije dagen worden gegeven. Staten als Thailand, Maleisië, Taiwan, Japan en Indonesië, om er slechts enkele uit het verre oosten te noemen, waren aan het einde van de Tweede Wereldoorlog straatarm en voor een deel verwoest en zijn thans het toonbeeld van vooruitgang in dit gedeelte van de wereld. Grote investeerders zijn ernaar toe getrokken om er productiebedrijven op te zetten, want er wordt hard gewerkt en producenten worden er uitstekend geaccommodeerd. In Suriname nemen we een loopje met de productie, gaan we onverminderd door met het land te bedelven onder dollar leningen en zijn we juist bezig de ondernemer te frustreren door tal van fiscale heffingen op hem los te laten en vindt een overheid het daarenboven belangrijker, het luieren aan te moedigen. De regering Bouterse heeft het er steeds over dat ze dit land naar grotere hoogten wil brengen, maar heeft door het tot nog toe gevoerde beleid, het tegenovergestelde bewezen. Vooruitgang en daadwerkelijke opbouw van een natie, bereik je slechts door efficiënt en professioneel leiderschap en het aankweken van een juiste arbeidsproductiviteit. Ook zal er bij deze samenleving een totale mentaliteitsombuiging plaats moeten vinden, want op deze verwerpelijke manier komen we er echt niet.