Dat het niet goed gaat in ons land, weten we van West naar Oost en van Noord naar Zuid. Overal heerst er thans onvrede over de gang van zaken en voornamelijk over het ondeugdelijke beleid van de huidige regering. De minister van Financiën beloofde enkele maanden geleden, dat we tegen het eind van 2017 al zouden merken dat Suriname uit het diepe dal van de crisis aan het kruipen is en dat begin 2018 de economische groei merkbaar zou worden. Er zou zelfs een vooruitgang van minimaal 1 procent van de economie genoteerd kunnen worden. De maand december is aangebroken en tot nog toe merken we niets van die economische kentering, zoals door minister Hoefdraad geschetst. Wat wel gemerkt is, betreft de stijging in de prijs van producten in de winkels en de toename van de prijzen voor diesel en gasoline bij de pompen. Wat we ook gemerkt hebben, is een 100 procent controle van importladingen bij de douane en de extra kosten die daarmede gemoeid zijn voor de importeur. Kosten die thans doodgewoon worden doorberekend en de maandelijkse kosten van de consument verder onder druk zetten. Keerpunt weet heel eerlijk gezegd niet waar Hoefdraad de gunstige voorspellingen vandaan heeft en op basis van welke data hij die heeft gedaan. Misschien weer een vorm van misleiding om weer eventjes tijd te kopen en de rust erin te houden? Daar lijkt het zeer zeker wel op. Wat wel als een paal boven water staat, is het enorme begrotingstekort en het grote gebrek aan geld bij de overheid. Een gebrek dat maakt dat er geen geld is voor de lonen van ziekenhuispersoneel en dat maakt dat de gehele gezondheidszorg dreigt om te vallen. Ook bij de geneesmiddelenvoorziening rammelt de zaak thans aan alle kanten en rijst onmiddellijk weer de vraag, waar het geld vandaan zal moeten komen om al deze tekorten te dekken. Het ratingbureau Moody’s, heeft al een schot voor de boeg gegeven en stelt, dat wij allemaal niet vreemd moeten opkijken als onze rating die al zeker niet goed is, verder omlaag wordt gebracht. Hetgeen in zal houden dat Suriname nog veel moeilijker geld zal kunnen lenen en voor veel hogere rentes, dat zal de schuldenlast voor dit land alleen maar verder doen toenemen. Wie praat er dan nog over het spoedig uit de diepe crisis geraken. Zelfs binnen de gelederen van de NDP in het parlement, begint men thans zeer kritische en concrete vragen te stellen aan de regering over het gevoerde beleid en de nog te nemen maatregelen die groei zouden kunnen bewerkstelligen. Het is duidelijk dat ook daar, men thans in de gaten heeft, dat het op deze voet doorgaan tot een enorme catastrofe zal leiden voor ons allen. Het NDP-lid Abdoel uit Wanica, wenste deze week van de regering te weten hoe ze denkt haar verdiencapaciteit structureel te verbeteren en wel op de middellange en lange termijn. Ook wilde Abdoel weten hoe de regering Bouterse inkomenstenverhogende, uitgavenbeperkende, sociaal beschermende en productiestimulerende maatregelen denkt te realiseren. Abdoel is en blijft van mening, dat er van regeringswege nog maar bitter weinig van de grond is gekomen. Abdoel is ook van mening, dat de overheid haar fiscale inkomsten niet op maat zijn en dus onvoldoende opbrengen. Abdoel die goed op de hoogte is van de economische ontwikkelingen in het land, ziet thans zelf wel dat het zo niet langer verder kan gaan en dat er drastische maatregelen nodig zijn om nog te redden wat er te redden valt. Hij weet heel goed, dat op deze heilloze weg die tot nog toe bewandeld is door de regering Bouterse, het goed fout zal gaan. De vraag is echter of de politieke wil er bij zijn NDP-vrienden is om het roer om te gooien en dan denken we vooral op fiscaal gebied. In sommige gevallen is het zo, dat de extra fiscale lasten ook niet gedragen willen worden door zijn politieke vrienden uit de paarse partij. Als we kijken naar het casinowezen, wenst men binnen de paarse partij ook geen maatregelen te treffen tegen de belangen van vrienden uit de wereld van de zogeheten Hazardspelen. Zou de verkiezingskas van de paarse partij niet bepaald voordeel opleveren. Heeft allemaal met grote belangen te maken waar zelfs Abdoel niet aan mag zitten sleutelen. Naar gelang het slechter gaat in het land, neemt de onenigheid binnen de gelederen van paars toe en natuurlijk ook bij de volksvertegenwoordigers die zich thans nog maar nauwelijks kunnen vertonen bij de achterban die steeds meer pinaart. Als men niet bereid is verandering te brengen in het huidige beleid, zal de catastrofe niet uitblijven. Een econoom stelde recentelijk, dat als de verdiensten van de staat niet toenemen en de leningen uitblijven om de tekorten te dekken, men uiteindelijk genoodzaakt zal zijn naar een nog desastreuzer middel te grijpen, de zogeheten monetaire financiering. Als we daartoe overgaan, dan bevinden we ons op hetzelfde doodlopende spoor als Venezuela.