“Mi ne ferstan, mi ne begrijp, mi no sabi dati”, dit zijn enkele reacties die werknemers van onder andere supermarkten en kledingzaken van hun werkgever krijgen, wanneer zij vragen naar een medische verzekering, pensioenregeling en het bij wet bepaalde minimumuurloon. Sinds kort zijn alle werkgevers verplicht deze zaken in orde te maken voor hun werknemers. Werkgevers zijn volgens de wet onder meer verplicht om minimaal 50 procent van de medische premie te dekken voor hun werknemers. Patrick Kensenhuis (NDP), voorzitter van de commissie van het ministerie van Arbeid in De Nationale Assemblee (DNA), zegt desgevraagd dat hierbij de controlerende rol van de Arbeidsinspectie sterk naar buiten dient te komen.

Hij erkent dat een groot deel van de werkgevers in de winkeliers branche, zich niet houdt aan de drie sociale wetten die in 2014 zijn goedgekeurd in DNA, namelijk de Wet Nationale Basiszorgverzekering, Minimumuur-loon en Algemeen Pensioen. Kensenhuis zegt dat de commissie de aandacht van de Arbeidsinspectie hiervoor heeft gevraagd. De inspectie is op de hoogte van deze problemen, maar heeft op dit moment met ernstige tekortkomingen te maken, zoals de grote uitstroom van inspecteurs en de nodige tools. De Arbeidsinspectie is bezig om het tekort aan inspecteurs op te lossen. Ook de garantie voor de nodige trainingen en begeleiding is volgens hem belangrijk. Echter stelt Kensenhuis dat dit alles afhangt van de beschikbare financiële middelen. Hij legt uit dat het de taak van de Arbeidsinspectie is om ervoor te zorgen dat de wetten worden nageleefd. Kensenhuis gaat er niet vanuit dat de ondernemers zich opzettelijk niet houden aan de wetten. Hij geeft aan dat er meer voorlichting met komen voor deze groep, die naar zijn mening misschien niet op de hoogte is van de nieuwe wetten. Hij erkent dat een ieder in ons land de wetten van ons land dient te kennen, maar zegt desondanks dat er via voorlichting getracht moet worden om de mensen die de wet niet serieus nemen, alsnog te informeren. Indien er toch geen gehoor wordt gegeven om de drie sociale wetten na te leven, dan zal de Arbeidsinspectie conform de wet sancties tegen deze werkgevers moet treffen. Kensenhuis benadrukt dat een ieder die een onderneming in ons land vestigt, verplicht is de Surinaamse Arbeidswetgeving toe te passen. Hij is er zelf een voorstander van dat mensen die de Nederlandse taal niet machtig zijn, die eerst leren alvorens zij met een onderneming beginnen. Kensenhuis geeft aan dat het nu eenmaal een feit is dat er mensen ondernemers zijn in ons land die de Nederlandse taal niet machtig zijn. Voor deze mensen moet voorlichting komen in hun eigen taal of zij moeten een tolk in te huren.

door Johannes Damodar Patak