We hebben bij de regering de mond vol van het opvoeren van de productie om zo onze macro-economie wederom in balans te brengen. Het wordt naar onze mening steeds duidelijker, dat de overheid wel praat over productieverhoging, maar in de praktijk komt er bitter weinig van de grond. We zien veel eerder stagnatie en het verder achteruit gaan van bedrijven die wel in staat zijn productie te leveren, maar daartoe niet in staat worden gesteld. We denken thans aan de houtsector waar de problemen zich aan het ophopen zijn. Alvast is het zo, dat de afgelopen maanden de prijzen voor houtproducten die onontbeerlijk zijn voor hoofdzakelijk de bouwsector, met raketsnelheden de lucht in geschoten zijn. Houtzagerijen die afhankelijk zijn van de aanvoer van rondhout voor het vervaardigen van houtproducten in verschillende maten, kunnen steeds moeilijker over boomstammen van de gebruikelijke houtsoorten beschikken. Er wordt wel à la dol hout gekapt in hoofdzakelijk Brokopondo en Sipaliwini, maar dat hout wordt voor een veel hogere prijs, dan lokaal gebruikelijk, ‘weggekaapt’ door Chinese houthandelaren die het rondhout gelijk in stalen vrachtcontainers verschepen naar China. De frequentie waarop dat thans gebeurt, is ronduit verontrustend volgens ingewijden uit de houtsector. Tientallen trucks en opleggers rijden dagelijks over onze wegen in de voormelde districten richting stad, om de houtblokken zo snel mogelijk ingeladen te krijgen voor export naar China. Ook op de Surinamerivier is een reuze ponton waargenomen die boomstammen inlaadt. Deze boomstammen gaan vervolgens in de laadruimte van een vrachtvaarder met dezelfde voormelde eindbestemming. De prijs die de Chinezen bieden voor een kubieke meter hout, ligt aanmerkelijk hoger dan die de houtconcessionarissen lokaal kunnen en wensen te ontvangen. Vraag en aanbod komen hier direct ten tonele. Hierdoor is houtschaarste op de markt ontstaan en zijn houtproducten voor de meesten nu onbetaalbaar geworden. De overheid kan dan wel de mond vol hebben van het op grote schaal bouwen van woningen, omdat ze zich volgens eigen zeggen zo nauw betrokken voelt bij de grote misère van mensen die in woningnood verkeren en die wenst te verminderen, maar tot onze verbijstering kijkt ze de andere kant op, terwijl door Chinezen al ons bruikbare tropisch hardhout wordt weggedragen, omdat deze vreemdelingen toevallig beter bij kas zijn dan onze eigen mensen. Hoe wil de overheid de woningbouw bevorderen, terwijl een van de belangrijkste materialen bestemd voor de bouw, uit zuiver winstbejag van enkele opportunistische lokalen en Chinezen, op enorme schaal worden weggevoerd? We weten allemaal, dat de regering Bouterse in enorme financiële problemen verkeert en eigenlijk al enige tijd failliet is, maar dat is nog geen reden om je land vrij te geven aan een vreemde mogendheid ter kaalkap van je zo kostbare bos. Hebben we dan niets geleerd uit hetgeen gebeurd is in Indonesië en Maleisië, als het gaat om de vernietiging van enorme arealen aan tropisch bos? De regering Bouterse dient daarom onmiddellijk in te grijpen en quota te gaan stellen, hoeveel kubieke hout per maand het land voor export mag verlaten. Ze is dat verplicht aan dit land en de samenleving, wil ze in de toekomst dit land nog leefbaar houden voor de autochtone bewoners en ons beschermen tegen lieden en landen die slechts hier neerstrijken om de zaak leeg te dragen. Wat thans gebeurt, is absoluut onacceptabel en komt slechts een kleine groep mensen die alleen aan het eigen belang denkt, ten goede. Tegelijkertijd gaat de hele bouwsector kapot en neemt daarenboven het aantal werklozen in snel tempo toe.