Hoeveel waarde heeft een mensenleven thans nog in deze wereld die wordt overspoeld door geweld? Een vraag die we ons dagelijks kunnen stellen, als we naar de beelden van het buitenlands nieuw kijken. Het Midden-Oosten is al decennialang het toneel van vreselijk geweld en mensenrechtenschendingen . Dit geweld wordt vaak nog ondersteund door invloeden van buitenaf met als doel het kunnen bemachtigen van natuurlijke hulpbronnen, waaronder aardolie. Maar er heerst ook ernstig en vaak onnodig geweld in onze region. We hoeven maar te kijken hoeveel mensen het leven laten bij activiteiten die te maken hebben met de grensoverschrijdende misdaad of bij gewone berovingen. In onze region kunnen landen als Jamaica, Trinidad, Venezuela, Honduras, Columbia, Mexico en Guyana, genoemd worden. De moordcijfers op jaarbasis zijn gemakkelijk op het internet te verkrijgen en leiden tot grote ongerustheid. Ook in ons land rukt de zware criminaliteit op en dat heeft tal van oorzaken. Zo hebben we de drugsgerelateerde criminaliteit waarbij er vaker afrekeningen door de justitie kunnen worden opgetekend, maar ook de gewapende roofovervallen die gepleegd worden, waarbij het niet zelden voorkomt dat er mensen doodgewoon worden vermoord. Het afgelopen weekend werd er nog een gezinshoofd aan de Vier Kinderenweg door het hoofd geschoten door rovers. Vuurwapengeweld wordt steeds vaker toegepast en brengt ons in de richting van de voormelde landen. Rovers die het gemakkelijk vinden via het toepassen van halsdelicten aan geld , sieraden en andere attributen te komen en vaak genoeg over snelle voertuigen beschikken. De strategie die bij deze overvallen wordt toegepast, doet vermoeden dat bepaalde criminelen een vooropleiding hebben genoten bij een gewapende macht. Vrijwel elke week wordt er een levensberoving gemeld. De laatste tijd krijgen we ook te maken met huiselijk geweld dat uitmondt in een levensberoving van een levenspartner. Het is triest te moeten constateren, dat doodslag en moord steeds vaker voorkomt en bepaalde mensen er totaal geen moeite mee hebben een ander het leven te benemen. Het voorbeeld tot dit verwerpelijke gedrag werd gezet in het begin van de jaren ‘80 en is steeds ernstiger vormen gaan aannemen. Wat de zaak alleen maar erger maakt, is het feit dat de overheid geen beleid heeft om de nationale veiligheid te bevorderen. Velen hebben thans het gevoel dat de politie achter zaken aanholt. Niet omdat het haar schuld is, maar gewoon omdat ze niet de benodigde ondersteuning geniet vanwege de overheid om haar werk naar behoren te kunnen doen. Dat vooral bepaalde jeugdigen steeds vaker geweld zijn gaan zien als een gewone handeling om aan geld te komen, hebben we de afgelopen week ook gezien bij de moord op een werkneemster van een fastfood restaurant. Een zeer gewelddadige verdachte die er geen moeite had een bloedig einde te maken aan haar superieur, werkzaam binnen het restaurant. Of het motief voor deze brute moord te maken had met wraakneming of gewoon roof, is ons tot nog toe niet duidelijk. Wat voor ons wel vaststaat, is dat veel jeugdigen, vergiftigd door een verkeerde attitude in de samenleving en aangewakkerd tijdens en na de staatsgreep van 1980, er thans geen moeite meer mee hebben een ander te vermoorden voor geld of om een andere reden. Er dient daarom hard gewerkt te worden aan de zogeheten ‘mind shift’ van onze medemens en vooral bij onze jeugd, willen we dit land in de toekomst leefbaar houden. Doen we hier niets aan en blijven we er maar schouderophalend aan voorbijgaan, dan zal het geweld veel ergere vormen aannemen de komende tijd. Suriname maakt een heel moeilijke tijd door waarbij velen groot gebrek aan geld hebben om in hun levensonderhoud te voorzien, dat is ook een bron voor meer criminaliteit en bruut handelen tegen slachtoffers van onder meer diefstal en roof. De overheid die de verantwoordelijkheid heeft ter besturing van dit land, dient daarom zo snel mogelijk een goed veiligheidsbeleid via JusPol en Defensie te presenteren, anders zal de zaak nog verder uit de hand lopen. Er dient een minister te worden benoemd, een korpschef aangesteld, een bevelhebber bij het Nationaal Leger en ook een directeur op dit ministerie, want ook die is recentelijk buiten functie gesteld. Willen we goed kunnen optreden tegen de misdaad, dan dienen de bestrijdingsschakels door de juiste en capabele mensen te worden bemand.