De situatie in Venezuela verergert met de dag. Veiligheidstroepen die nu nog loyaal zijn aan de regering van Maduro, slaan steeds harder in op actiecvoerders van de oppositie. In het gehele land heerst ontevredenheid en het verzet wordt steeds radicaler. Elke dag vinden er demonstraties plaats en vallen er gewonden. Het dodental is inmiddels opgelopen tot ruim negentig personen die vielen in verschillende steden van het land. Zoals we al decennia gewend zijn, schuiven linkse leiders als Maduro, de rebellie die tegen hun bewind gevoerd wordt in de schoenen van het zogeheten imperialisme met als hoofdboosdoener de Verenigde Staten van Amerika. Vrijwel nooit kijkt de leider van een mislukt regiem als dat van Nicolás Maduro in Venezuela, in de spiegel en is het mea culpa, mea maxima culpa, dus niet van toepassing. Men wenst in het zadel te blijven en is daarbij tot alles in staat. Al moet dat leiden tot het vermoorden van duizenden landgenoten. We achten het despotische regiem van Nicolás Maduro daarom ook tot alles in staat. De omhoog gevallen buschauffeur die Hugo Chavez opvolgde, is vastbesloten aan de macht te blijven, al moet hij daarvoor met scherpe munitie op demonstranten schieten. En de oppositie in Venezuela is zo langzamerhand ervan overtuigd dat ze met een aankomende machtsstaat te doen zal krijgen als Maduro nog langer aan het bewind blijft. Steeds meer geraakt men ervan overtuigd dat deze despoot niet zonder geweld zal wijken. De strijd om van dit regiem af te komen, kan dan ook nog zeer bloedig worden . Dat wordt dan ook steeds duidelijker. Een regering die toestaat dat chavistische knokploegen de volksvertegenwoordiging, die overigens in meerderheid in handen is van de oppositie, binnenstormen en parlementariërs van de oppositie met knuppels en ijzeren staven te lijf gaan, is zonder meer misdadig en houdt totaal geen rekening met de daadwerkelijke volkswil. Maduro weet dat hij bij een volgende algemene verkiezing zal worden weggestemd, dus doet hij er alles aan om de grondwet op een dusdanige wijze te wijzigen zodat hij nog veel langer kan aanblijven. Binnen een langere regeertermijn hoopt hij dan de gelegenheid te hebben een linkse dictatuur naar Cubaans model op het continent te vestigen. En juist daartegen wordt thans in Venezuela door politiek andersdenkenden gestreden. Maduro en zijn kliek hebben door economisch en financieel wanbeleid en een welig tierende corruptie, het land totaal naar de afgrond gebracht en de situatie is thans zo ernstig, dat er op de meeste plaatsen ernstig voedselgebrek heerst. De toestand is dusdanig dat enige tijd geleden Maduro zelfs een beroep op de Verenigde Naties moest doen om Venezuela medische assistentie in de vorm van leveringen van geneesmiddelen te verlenen. Schandelijker kan het eigenlijk niet. De voedseltekorten zijn zo hevig dat in alle steden van het land, er lange rijen zijn van mensen die via voedselbanken aan wat zeer noodzakelijke levensmiddelen trachten te komen. Het eten uit vuilnisbakken is thans ook niet meer vreemd in het land. En toch blijft president Maduro maar de schuld van deze crisis zoeken bij derden en het buitenland en weigert toe te geven dat hij totaal heeft gefaald. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat het buitenland niet gelaten blijft toekijken naar de slachting van actievoerders in de steden van Venezuela door de nog loyale veiligheidstroepen. Maduro is een aanfluiting en door zijn onwrikbare houding die alles te maken heeft met het vestigen van een dictatuur, is hij bezig een burgeroorlog in dat land in de hand te werken. En dat kan verstrekkende consequenties hebben voor de regio en vooral de omliggende landen. Als de zaak een gewelddadiger karakter krijgt, zullen veel Venezolanen de wijk nemen naar het buitenland en zullen Columbia, Guyana, Brazilië, de Nederlandse Antillen, Trinidad en Tobago en ook Suriname, overspoeld worden door vluchtelingen . Geen enkel land uit de nabije omgeving van Venezuela zit daarop te wachten. Ook Suriname moet niet doen alsof zijn neus bloedt door zich van stemming te onthouden in regionale organisaties waar wij ook deel van zijn. Al is meneer Maduro een links georiënteerd vriendje van Bouterse en kregen of krijgen wij steun uit de zogeheten Petro Caribe deal, dan nog kunnen wij geen regiem blijven ondersteunen dat zijn eigen volk aan het vermoorden is, louter met als doel aan te kunnen blijven. Maduro is misdadig bezig en hij dient de wil van het Venezolaanse volk te respecteren. Hij dient zo spoedig mogelijk algemene democratische verkiezingen te organiseren en als die wederom in zijn nadeel uitvallen , moet hij gewoon plaatsmaken voor de gekozen vertegenwoordigers van het Venezolaanse volk. En de Surinaamse regering op haar beurt moet geen ondemocratische regiems blijven ondersteunen. En als we dat toch blijven doen, zijn we één pot nat en hebben we dezelfde bedoelingen met het Surinaamse volk als het om de machtsconsolidatie gaat.