Duurzame ontwikkeling zal nooit plaatsvinden wanneer met name in het achterland van Suriname, het onderwijsproces niet goed functioneert. Dit houdt in dat niet alle groepen de kans hebben gehad om daarin te participeren.
De onderwijssector moet de kaders ontwikkelen, zodat de burgers kunnen bijdrage aan de nieuwe ontwikkelingsrichting. Dit zei Wendel Asadag afgelopen dinsdag in De Nationale Assemblee (DNA) bij de behandeling van het Ontwikkelingsplan. Asadang is van mening dat het binnenland een achterstand heeft op de rest van Suriname en met de nieuwe ontwikkelingsrichting vreest hij, dat dit weer het geval zal zijn. De vernieuwingen op onderwijsgebied die geïmplementeerd worden in de stad, zullen ertoe leiden dat die ongelijke situatie nog groter wordt. Het binnenland heeft volgens hem nooit de kans gehad de ontwikkelingen bij te benen. Asadang somde op dat het achterland de elementaire faciliteiten ontbeert op VOJ- en VOS-niveau. Op Atjoni bijvoorbeeld kunnen de kinderen tot de tweede klas van het LBGO les volgen, daarna moeten ze hun heil verder zoeken in Paramaribo. Kinderen van de districten Marowijne, Brokopondo en Sipaliwini, hebben geen toekomst in hun respectieve omgeving en moeten na de vierde klas ook helemaal naar Paramaribo. De kinderen moeten zich op jonge leeftijd noodgedwongen aanpassen aan een nieuwe cultuur. De uitdagingen zoals opgroeien buiten het gezin, geen opvangmogelijkheden en extra financiële onkosten, maken dat het leven er niet beter op wordt. De volksvertegenwoordiger vroeg de regering om opleidingen te verzorgen, bijvoorbeeld voor technisch onderwijs afgestemd op de ontwikkelingen in het binnenland.
Behalve het onderwijsgebeuren, vroeg Asadang de regering aandacht voor het grondenrechtenvraagstuk. Volgens hem is dat ook een onderwerp dat belangrijk is voor de ontwikeling van het land. Hij stelde voor een moratorium op te stellen voor het uitgeven van concessies in het binnenland in afwachting van een deugdelijke afhandeling van het grondenrechtenvraagstuk. Hiermee wil het assembleelid voorkomen dat terwijl er gepraat wordt over een oplossing, er gronden worden uitgegeven aan anderen die niet uit het gebied afkomstig zijn. Hij wilde ook van de regering weten welke inspanningen er ondernomen worden om dit jarenlange probleem uit de wereld te helpen. Asadang zegt ervan te balen dat het binnenland continu een stiefmoederlijke behandeling krijgt en dat het nu wel tijd is, dat de bevolking een menswaardige behandeling moet krijgen. Het binnenland heeft volgens hem nooit geproefd van de voordelen die mensen buiten de leefgemeenschappen wel krijgen.