Veel landgenoten zijn door de precaire economische en financiële situatie in  Suriname  door de nood gedreven,  weer ertoe overgegaan familie en vrienden in het buitenland, met name Nederland,  te vragen om maandelijkse financiële steun.  Eigenlijk zijn we terug naar af en daarmede bedoelen wij de periode van de zogeheten revolutie van Bouterse 1980-1987, toen we allemaal ook zo verarmden dat wij moesten terugvallen op de diaspora in Nederland. Of het nou een broer , zus, tante of oom was, men vroeg om hulp en die werd ook geboden in de vorm van overmakingen van Nederlandse guldens of pakketten die gevuld waren met voedingswaren of andere producten. Auto-onderdelen en andere producten, kwamen bij scheepsladingen binnen. We waren toen een bedelende natie geworden en dat ging na de verkiezingen van 1987 nog enige tijd door, omdat de naweeen van de revolutie nog enige tijd goed voelbaar waren. En ja hoor, we kwamen er uiteindelijk uit en dan in hoofdzaak door prudent beleid gevoerd op de Centrale Bank van Suriname en het ministerie van Financiën onder de respectieve leiding van Telting en Hildenberg. Toen kregen we weer de enorme terugval onder Wijdenbosch 1996-2000 en de enorme verkwisting en het dieftige gedrag van dat regiem. Ook toen gingen we weer terug naar af en ontstond weer devaluatie en inflatie op grote schaal. Na 2000 kwamen Telting en Hildenberg om de zaak weer helemaal op spoor te krijgen. Inflatie teruggedrongen, nieuwe munteenheid die binnen de kortste keren een 100 procent dekking had, een goed gevolde monetaire reserve en goed zicht op een rooskleurige toekomst. Maar toen kwamen de opportunisten Ronnie en Paul, die dachten het land in betere handen te plaatsen en we kregen wederom de financiële en corrupte vernietigers die zich blind staarden op de deviezenreserves en een hoge prijs voor een barrel aardolie en een troy ounce op de internationale markt. Niemand uit de paarse ploeg dacht aan bezuinigen en het stichten van een garantiefonds, mochten zich wederom slechte tijden voordoen. En zo ging men verder met verkwisten en natuurlijk ook stelen en toen ‘boooooom’, de olieprijs kelderde met meer dan 50 procent en de goudprijs per troy ounce flikkerde in elkaar.  Er was geen garantiefonds en de staatsuitgaven waren ernstig vermeerderd. Waar betaal je dan plotsklaps de maandelijkse uitgaven in het buitenland en lokaal van?  De enige uitweg is graaien in de monetaire reserves, want dat deed Goedschalk tijdens de revo en onder Wijdenbosch toch ook. En daar komt natuurlijk uiteindelijk door verzwakking van de monetaire reserves, devaluatie op devaluatie van. En dus zijn we wederom terug naar af met een SRD, onze nationale munt, die 100 procent in waarde is gedaald ten opzichte van de dollar. Dat komt ervan als je puur NDP-beleid voert en er telkenmale in slaagt de macro-economie aan diggelen te slaan en alleen maar aan het persoonlijk belang denkt en het volksbelang terzijde schuift. Nu moeten velen weer de handjes ophouden bij familie aan de Noordzee om niet helemaal te verkommeren.  Het had heel anders gekund als we niet hadden geluisterd naar de misleidende propaganda van de NDP-toppers die 18.000 huizen beloofden, naschoolse opvang instelden om stemmen te vangen en BaZo-zorg beloofden. Een zorg die thans onbetaalbaar blijkt en over enige tijd in elkaar zal donderen. We zijn dus nu weer vreselijk verarmd en weten absoluut niet hoe lang deze situatie zal voortduren, ook kan niemand ons echt cijfermatig en eerlijk aangeven wanneer er weer verbetering in het bestaan van de doorsnee Surinamer zal optreden. En toch zijn er nog van die niet nadenkers en goedgelovigen die denken dat paars de heiland betekent en erin zal slagen om voor 2020 alles wat het vernietigt heeft, weer helemaal te kunnen corrigeren. Ze hebben het vanaf 1980 nimmer gekund en het zal ze nu ook niet lukken, omdat ze niet de vooruitgang van dit land voor ogen hebben, maar slechts het consolideren van hun eigen machtspositie en het vullen van de zakken.