Wat verwachtbaar, onvermijdelijk en noodzakelijk was, werd gisterenmiddag volbracht. President Bouterse liet Eugene van der San roepen en kort daarna werd het opstappen van de minister vanwege het Kabinet van de President bevestigd. Van der San werd door de president naar het paleis geroepen en de man kon niet anders verwachten dan dat hij werd ontboden om zijn congé te vernemen . Voor velen en natuurlijk ook de meest fervente NDP’er, was het duidelijk geworden, dat een man met een dergelijke onbesuisde en agressieve attitude niet langer als minister en vooral niet op de post van JusPol kon worden gehandhaafd. Van der San, de man met de zogeheten “korte lont” had zich in de afgelopen dagen op een dergelijke aanstootgevende en beledigende wijze in De Nationale Assemblée gedragen en achtte het daags daarna noodzakelijk een persconferentie te beleggen, waarin hij tal van beschuldigingen uitte richting hoge functionarissen binnen het bestuurlijke van de republiek. Verwijten warden gedaan aan het adres van een nationale veiligheidsfunctionaris, de procureur-generaal, het hoofd van de CIVD en indirect aan de korpschef. Zelfs zijn eigen broer, de oud-advocaat generaal bij het OM, moest het ontgelden. Ook journalisten die vragen wensten te stellen op de persconferentie werden onhoffelijk bejegend. De persconferentie was dan ook voor de president, zoals spoedig bleek de druppel die de emmer deed overlopen en hij besloot de man naar het Presidentieel Paleis te ontbieden. Ook tijdens het onderhoud met de president, stelde Van der San in een latere verklaring zich niet bepaald respectvol op ten opzichte van het staatshoofd. De woorden van de president tegenover Van der San, die zeker niet krenkend waren, werden wél als zodanig door de bewindsman ervaren en hij bood volgens zijn zeggen daarom onmiddellijk, zelf zijn ontslag aan. “Niemand stuurt mij weg”, aldus Van der San in een ingezonden bericht naar een lokaal medium. Van der San moet wel begrijpen, dat hij met zijn offensieve houding ten opzichte van het staatshoofd en anderen binnen deze gemeenschap, zich absoluut impopulair maakt en dat vooral binnen de paarse partij men hem thans helemaal heeft uitgekotst. Van der San heeft precies twee maanden en zes dagen de portefeuille van JusPol mogen bekleden. We kunnen ons niet herinneren dat er een minister onder leiding van Desi Bouterse tijdens de ‘revo’ en of gedurende NDP-regeringen, sneller de wacht werd aangezegd. De president heeft naar de mening van velen zeer zeker een kardinale fout begaan om deze zeer opvliegende en vermoedelijk gefrustreerde man, die hem welbekend is van zijn handelwijze op het Kabinet van de President, prefereerde om mr. Van Dijk-Silos op het ministerie van Justitie en Politie over te nemen. Van der San is nu vertrokken en Bouterse heeft de korte lont weten te doven. Van der San zal nu van zijn pensioen als ambtenaar kunnen gaan genieten. Hij zal, hem kennende, nog wel enige tijd doorgaan met de media te bestoken met zijn ingezonden stukken. Daar zullen echter nog zeer weinigen zich aan storen of notitie van nemen. De president als eerste burger heeft thans wel de taak een evenwichtige , capabele en fatsoenlijke persoon aan te wijzen voor het ambt van minister van Justitie en Politie. De president doet er zeker goed aan een gedegen antecedentenonderzoek te laten verrichten op zijn eerstvolgende kandidaat. Ook moet de president ervan overtuigd zijn, dat de persoon goed bekend is met de werkzaamheden op het ministerie en goed zal kunnen samenwerken met alle ambtenaren belast met de opsporing , vervolging en zeker de leden van de rechterlijke macht. Suriname verkeert thans in zwaar weer en juist daarom is het geen tijd om te experimenteren met lieden die niet berekend zijn op hun taak en daardoor de broodnodige ondersteuning in belangrijke onderdelen, vallende onder het ministerie van Justitie en Politie moeten ontberen.