Het assembleelid Edward Belfort van de politieke partij Abop, heeft onlangs in een tirade in DNA en wel in aanwezigheid van president Bouterse, aangegeven hoe slecht het Surinaamse volk het thans wel heeft. Belfort haalde aan hoe de binnenlandbewoners pienaren en hoe slecht de gezondheidszorg en het onderwijs in het achterland thans zijn. Ook vond Belfort het meer dan noodzakelijk het staatshoofd erop te wijzen dat de binnenlandbewoners zich nog maar nauwelijks op een verantwoorde wijze kunnen voeden. Ook had de wetgever het over de zeer hoge prijzen in het achterland voor levensmiddelen en brandstof. Hij stelde tevens dat de meeste dorpen in het achterland verstoken zijn van licht en dat de overheid niets doet om de nood aldaar te lenigen. In een emotionele en heftige toespraak vertelde de Abop-politicus hoe moeilijk het thans is voor de politie om naar behoren te functioneren en dat de onvrede binnen het KPS erg groot is. Op een gegeven moment vroeg Belfort aan het staatshoofd of hij wel op de hoogte was van de wantoestanden in het Nationaal Leger (NL) en dat zoveel niet meer klopt en dat ook daar de ontevredenheid met de dag toeneemt. Tijdens de langgerekte , welsprekende aanklacht van Belfort die de voorzitter van het college verschillende momenten trachtte te onderbreken of beëindigen, wilde Belfort de president er ook op wijzen dat ook bij deze gewapende macht men zeer ontevreden is . De president luisterde en ging niet in op de verzenreeks van de Abop-volksvertegenwoordiger. Wat de president wel weet, is dat het Nationaal Leger tot op heden geen bevelhebber heeft en dat de minister van Defensie thans ook optreedt als bevelhebber, hetgeen een zeer onwelkome verwevenheid van functies inhoudt die ook ongebruikelijk is. Tot voor kort functioneerde Adolf Jardim als waarnemend bevelhebber, maar hij werd in zijn functioneren belemmerd door de minister die vrijwel alle beslissingen naar zich toetrok en Jardim nauwelijks de ruimte bood volgens behoren als bevelhebber te functioneren. Naar wij vernemen, is Jardim, die zijn sporen als gevechtscommandant tijdens de strijd in het binnenland ruimschoots verdiend heeft en als volwas officier werd erkend, inmiddels met pensioen. Tot op heden heeft de opperbevelhebber niet besloten een bevelhebber aan te wijzen en de minister erop te wijzen dat hij slechts als bewindsman dient te werken. Belfort is goed ingelicht en heeft de president er terecht op gewezen dat de onvrede binnen het NL toeneemt. Alvast is het zo, dat er binnen de grootste gewapende macht er een eenheid is ontstaan onder de naam Faja Blo, die regelrecht onder het commando staat van majoor Kassels, een vertrouweling van de minister van Defensie. Faja Blo assisteert de politie en wordt onder meer ingezet ter beveiliging en bewaking van objecten en personen. Kassels acht zich daarbij heer en meester, ofschoon zijn rang daar niet de dekking voor geeft ten opziche van officieren van een hogere rang. Onder Kassels vallende militairen klagen al tijden steen en been, omdat ze op afroepen en bevel van Kassels op zeer verschillende momenten lokaties en tijdstippen worden ingezet met ontbering van voeding. Een militair die van 6 tot 6 wordt ingezet krijgt geen voeding en moet maar zien hoe hij zich voedt. Aan de militairen ingedeeld bij Faja Blo was een wachttoelage , voorheen risicotoelage genoemd, van SRD 50 toegezegd, die naar wij vernemen al vier maanden niet is uitbetaald. In een precaire tijd zoals we die nu kennen, is het ook een behoorlijke aderlating voor militairen die net als elke Surinamer, het financieel erg moeilijk hebben en totaal niet uitkomen met hun huidige maandelijkse salaris. Wat wel steekt, is dat militairen die naar het binnenland worden gestuurd voor het bewaken van objecten (vaak genoeg van particulieren), wel voeding krijgen, maar dan niet van het Nationaal Leger . De wapendragers krijgen dan eten van de concessiehouder of andere ondernemer die op goede voet verkeert met de leiding van het NL of Faja Blo. De infanteristen die voor detachering naar het achterland vertrekken, krijgen tot ongenoegen van andere militairen die wel in Paramaribo dienst doen of wacht kloppen, wel hun detacheringstoelage. Ook bij deze gewapende organisatie dus een beleid van verdeel en heers. Op het gebied van de medische voorzieningen is het de laatste tijd ook volledig verkeerd gelopen, aldus onze bron. Militairen hebben al sinds voor de staatkundige onafhankelijkheid vrije geneeskundige behandeling. Door de zeer precaire situatie van de staatsfinanciën is het thans ook voor leden van het NL een zeer nare ervaring dat die vrije geneeskundige behandeling van alle kanten rammelt. Bij specialistische behandeling van een militair en zijn directe verwanten moet er contant afgerekend worden door de militair. Gebruikelijk is dat hij de gemaakte kosten terugkrijgt van Defensie, maar dat is verbonden aan een loperij die maanden in beslag kan nemen. Ook bij het betrekken van medicamenten moet er veel te vaak vooruit betaald worden en dan krijgt men het geïnvesteerde bedrag pas na maanden terug.

Van een militair die niet lang terug is gekeerd van een detachering, vernamen wij dat de voeding thans bar slecht is. Dagelijks wordt bij de rijst en groentepot, sardien geserveerd. Kip en vlees worden slechts zeer sporadisch opgediend. Veel militairen zijn dan ook zeer verheugd wanneer de detacheringsperiode achter de rug is. In de stad is het niet veel beter, maar daar bestaat dan toch nog de mogelijkheid om na de wachtperiode thuis te gaan eten. Het wordt naar de mening van veel leden van het Nationaal Leger de hoogste tijd dat de opperbevelhebber zich heel goed laat informeren over de toestanden binnen het NL. Als oud-bevelhebber en couppleger, dient hij te beseffen dat het niet verstandig is militairen tegen je in het harnas te jagen en wij denken niet dat president Bouterse met vuur wenst te spelen.