Het is weer hetzelfde liedje en het is triest om het te constateren, maar de geschiedenis is zich overduidelijk aan het herhalen. Onder leiding van dezelfde revo-exponenten uit de jaren ‘80 en thans verenigd onder een NDP, zijn we wederom tot de bedelstaf gebracht en zijn velen thans genoodzaakt wederom een beroep te doen op familie en kennissen in Nederland om maandelijks geld ( euro’s) over te maken om niet van de honger om te komen. Hadden we toch ook tijdens de revo, dat we de bedelaar moesten uithangen en familie en kennissen in Nederland moesten bedelen om geld of pakketten te sturen met bijvoorbeeld ‘Jos Steeman’. Scheepsladingen kwamen hier aan en dat allemaal uit goodwill van de diaspora, zoals we de groep Nederlanders van Surinaamse komaf thans aanduiden. In de jaren ‘80 had Nederland de ontwikkelingshulp na de moorden van december 1982 opgeschort en wat deed het militaire regiem onder leiding van Bouterse? Ze gingen net als nu in de monetaire reserves graaien om de overheidstekorten te financieren. En toen viel natuurlijk op een gegeven moment de dekking van de Surinaamse gulden weg en wat deed meneer Goedschalk toen ? Hij ging over tot monetaire financiering van het overheidstekort. Al spoedig was er een groot deviezengebrek en kwamen de nullen op onze bankbiljetten. Dollars en Nederlandse guldens moesten op de zwarte markt voor woekerprijzen gekocht worden en er werden verschillende wisselkoersen gehanteerd. Bepaalde bedrijven kregen betere wisselkoersen. De ouderen onder ons kunnen zich nog de bauxietkoers herinneren, die werd gehanteerd om de Suralco te accommoderen en te verhinderen dat dit bedrijf er de brui aan zou geven. Ondertussen veranderde Suriname in een witwascentrale waar drugsgeld op grote schaal werd verhandeld. Zelfs bonafide bedrijven moesten zich richten tot geldwisselaars om aan dollars te komen, omdat de productie niet mocht stagneren. Bepaalde figuren die thans de rijke boys in dit land uithangen, hebben toen hun kapitaal met gesjoemel binnen koersmarges verdiend en gaan er ook nu mee door. Gelukkig hadden we in dit tijd nog de Suralco en Billiton in ons land die toch nog wat deviezen afdroegen aan de staat, waardoor de economie niet helemaal naar de filistijnen ging, maar de opbrengsten uit de bauxietsector waren toch niet voldoende en juist daarom floreerde de drugshandel op grote schaal. De weg naar West-Suriname werd misbruikt voor illegale landingen en droppings van drugs. Een aantal bedrijven ging ook toen over de kop. De soft- en broodvoorziening kwamen in gevaar en overal heerste schaarste en het volk pienaarde. Wie zijn mond durfde open te doen, kon op geweld van de militairen onder Bouterse rekenen. De macro-economie van dit land werd aan barrels geslagen door het militaire regiem en toen ze eenmaal in 1987 de verkiezingen hadden verloren, was het land failliet. Hoeveel wijkt deze geschetste toestand af van de huidige situatie? Naar onze mening helemaal niet veel. We staan thans wederom op de rand van een faillissement, er is monetair gefinancierd, de prijzen in de winkels zijn door devaluatie van onze munt, de SRD, drastisch gestegen. De Centrale Bank heeft wederom een zwaar geslonken deviezenvoorraad en kan de wisselkoersen al langer dan 18 maanden niet meer bepalen. De inkomsten in deviezen van staat zijn drastisch gekelderd. Wederom bepalen valutahandelaren hoeveel ze voor een dollar of euro willen. En weer zijn veel gezinnen afhankelijk van gezinnen in het buitenland, met name Nederland. En zo neemt de verarming van het volk steeds ernstiger vormen aan. En ook nu is er geen animo bij de ondernemer om tot productieverhoging over te gaan, omdat de omzet wegens de afgenomen koopkracht niet stijgt en ook niet zal stijgen binnen een kort tijdsbestek. Groot- en kleinhandel krijgen het steeds moeilijker en verkeren al heel dichtbij de gevarenzone van tijdelijke of definitieve sluiting. We zijn geen doemdenkers, maar het is momenteel gewoon niet anders en dat dient te regering Bouterse heel goed te begrijpen. Zelfs kapperszaken klagen steen en been en zien het niet meer zitten. De klanten blijven weg, omdat ze het geld niet meer hebben om regelmatig hun haar te laten knippen. Een groothandelaar verklaarde onlangs tegenover Keerpunt, dat de leverancier geen kleinere orders wenst te honoreren, omdat hij met bepaalde quota werkt en de orders van de Surinaamse groothandelaar voor hem niet meer interessant zijn. De groothandelaar werd door de fabrikant naar een plaatselijke groothandel verwezen waar hij kleinere orders kan deponeren, maar natuurlijk voor een hogere prijs. Dus de consument in Suriname kan over enige tijd een hogere prijs voor het vertrouwde consumptieartikel verwachten. Dit is de ellende waar we thans in zitten en dat allemaal, omdat we een regering hebben die van meet af aan heeft laten zien kruktu anu en fufuru anu te hebben bij het voeren van haar zogenaamde beleid. Maar volgens de minister van Financiën gaat het thans een stuk beter dan een jaar geleden. Daar merken de meeste ondernemers helemaal niets van, ze zien eerder hun omzet met een grotere snelheid dalen. Binnen de autohandel valen zware klappen, omdat er veel te weinig of helemaal geen voertuigen meer worden verkocht. Handelaren met agentschappen zien de toekomst zeer duister in, omdat ze ook quota verplicht zijn tegenover de fabrikant en ze dreigen zelfs hun agentschap zo te verliezen. En volgens Hoefdraad zitten we weer in de lift. Ook een gast van het IMF zou een verbetering in onze economie hebben geconstateerd. Wij vermoeden dat deze IMF-gast vertekende cijfers ter inzage heeft gehad, want hier te lande zien wij momenteel slechts achteruitgang en loopt de zaak totaal uit de hand.