De sociale onrust die zich thans in ons land manifesteert en gericht is tegen de Regering Bouterse II, zal niet verdwijnen en moet als een gegeven gezien worden. De regering Bouterse II heeft zich door haar gevoerde beleid in de afgelopen ruim 6 jaar, zwaar in de nesten gewerkt. Ze heeft op verschillende momenten en punten kardinale fouten gemaakt met haar populitische en verkwistende beleid, dat ze dacht te kunnen voeren zonder daarvoor de nodige financiële voorzorgsmaatregelen te nemen, en zo te voorkomen, dat bij eventueel slechtere tijden c.q. inkomsten, de zaak niet helemaal uit de hand zou lopen. En juist dat ondoordachte financieel-economisch en monetair beleid dat ze heeft gevoerd, heeft gemaakt dat ze thans aan de grond zit en haar rekeningen niet meer kan betalen en ook niet in staat is haar werknemers beter te vergoeden. De regering Bouterse II moet daarom geen beloften doen en voortdurend haar werknemers trachten blij te maken met een dode mus. Ze heeft geen geld voor salarisverhogingen die een goede en significante koopkracht voor de ambtenaren zullen betekenen. Haar inkomsten laten dergelijke verhogingen niet toe, omdat ze eenvoudigweg de verdiencapaciteit ontbeert om tot dergelijke correcties over te kunnen gaan. Er wordt daarom steeds een spelletje gespeeld met de ambtenaren, dat doorspekt is van misleiding en zaken op de lange baan schuiven. En dat spelletje heeft men binnen de ambtenarij en vooral het onderwijs, al heel goed door. De regering Bouterse II kan geen goede verhogingen toepassen zonder met het IMF in verder conflict te geraken.Bovendien weet ze dat ze het geld voor verhogingen niet heeft en ze zal alleen maar meer geld op tafel kunnen leggen als ze overgaat tot nog meer monetaire financiering dan ze tot nog toe heeft gedaan. Een dergelijke stap zal de SRD verder in waarde doen dalen en het leven nog veel duurder maken. Als zulks gebeurt zal de koopkracht er zeker niet beter op worden. Bouterse en zijn regering hebben geen mogelijkheden om makkelijk uit dit dilemma te geraken. Nog langer gebrouilleerd zijn met het IMF, zal haar absoluut geen enkel voordeel opleveren. Ze zal zeker de tweede tranche aan financiële steun niet krijgen en die heeft ze heel hard nodig, gezien haar alsmaar dalende inkomsten uit belastingen. Deze regering staat met de rug tegen de muur en kan geen kant op. Inkomstenvermeerdering kan alleen wanneer de interne productie opgevoerd wordt en de export toeneemt. Zonder een verhoogde productie zullen we in de vicieuze cirkel waarin we ons thans bevinden, blijven ronddraaien. En terwijl alles in dit land stil blijft staan, groeien de problemen en neemt de onvrede bij de samenleving toe. De armoede grijpt steeds verder om zich heen en het verzet tegen dit regiem zal daarom niet stoppen. Al zouden de protesten vanuit het onderwijsveld niet veel opleveren, er zullen anderen opstaan en tot verzet tegen de regering overgaan omdat het leven in dit land steeds ondraaglijker wordt. Verdeel- en heerstactieken zullen maar tijdelijk soelaas bieden aan dit kabinet. Het Surinaamse volk heeft thans in meerderheid genoeg van het gevoerde beleid van de regering Bouterse II. Er zijn namelijk helemaal geen tekenen dat ze in staat is of op korte termijn zal zijn, het leven van de doorsnee Surinamer draaglijker te maken. Vandaag zijn het de Bond van Leraren, ALS en nog andere maatschappelijke groeperingen die de straat opgaan en eisen dat de verdere verarming van dit volk een halt moet worden toegeroepen. Morgen zullen er meerdere personen en instanties zijn, die nog meer eisen zullen stellen waaronder het daadwerkelijke vertrek van deze regering en het uitschrijven van vervroegde verkiezingen. Men kan halsstarrig en krampachtig blijven vasthouden aan macht , iets dat zeker ook vergankelijk is, maar er komt een moment, dat je ook macht zal moeten opgeven of delen, anders kan het uiteindelijk vervelende consequenties hebben voor lieden die denken dat onderdrukking van een samenleving oneindige vormen kan en mag aannemen. De regering heeft niet geschroomd, de eerste verkapte bedreiging te lanceren richting actievoerenden die het voortouw hebben genomen bij de straatacties. Wij weten waartoe de revo-exponenten die nu de regering vormen, in staat zijn. Ze moeten echter goed nadenken alvorens verouderde concepten op dit volk los te laten. Geweld roept geweld op en kan tot grote burgerlijke ongehoorzaamheid en aanzienlijke ontwrichting van de maatschappij leiden. We zien voorbeelden in Frans-Guyana en Venezuela, waar beide landen enorme financiële schade hebben opgelopen door sociale onrust. Vooral de huidige president Bouterse mag geen moment denken dat methoden die thuishoren in een machtstaat, hem uitkomsten zullen bieden in de huidige crisis. Als hij denkt dat hij met noodtoestanden en wat dies meer zij, tot oplossingen zal kunnen komen in de huidige crisis heeft hij het glad mis. Ook het IMF zal dan niet meer geneigd zijn om snel tot hulpverlening over te gaan. Ook investeerders lokaal en extern zullen bij niet-democratisch ingrijpen van deze regering, zeker hun eventuele plannen voor langere tijd in de diepvries plaatsen. Waar de NDP-exponenten vooral mee moeten ophouden, is dat oude stokpaardje uit de revo steeds weer te entameren. En dat is, dat mensen die hun ongenoegen met dit regiem kenbaar willen maken, met destabilisatie bezig zijn. De protesten hebben niets te maken met destabilisatie, maar met het tonen van ontevredenheid over het gevoerde beleid en de uitgesproken wens tot verbetering van de huidige toestand en het wederom bemachtigen van een leefbare toestand met betaalbare prijzen. Zodra de paarse kliek in het gedrang komt, haalt ze een destabilisatiepraatje tevoorschijn in de hoop dat de danig gereduceerde aanhang deze nonsens nog gelooft. Straks ga je nog horen dat bepaalde mensen die roepen om het vertrek van Boutese en zijn kliek, voor de CIA of Holland werken. Na meer dan veertig jaren van staatkundige onafhankelijkheid en voor de vierde keer leegroof van de staatsmiddelen door revo-exponenten en thans verenigd in de NDP, gelooft niemand meer een CIA of Holland verhaal.