GOVERNMENT TAKE

De regering Bouterse was in 2010 nauwelijks aan de macht of ze verlangde van dit volk een verhoging van de brandstofprijzen. Ze moest meer verdienen op elke liter benzine en of diesel en aan de government take werd nadrukkelijk gestalte gegeven. Ook kwamen er verhogingen op de indirecte belastingen. Op bepaalde goederen moesten de importeurs fors meer betalen.  Rokers en liefhebbers van alcoholische dranken moesten vanaf dat moment veel dieper in de buidel tasten. De smokkel van sigaretten en alcoholische drunken kreeg daarmede een nieuwe en significante impuls. Tot op heden is deze smokkel  niet beëindigd, ze is zelfs geïntensiveerd.  De government take werd verhoogd, omdat de overheid meer geld nodig had voor de verhoogde ambtenarensalarissen binnen het Fiso II- systeem.  Het verkeerd omgaan met overheidsmiddelen werd aangevangen en is zonder onderbreking tot op heden voortgezet. Het is dan ook niet vreemd dat we thans in de problemen zijn geraakt, omdat NDP- regeringen zich altijd rijk hebben gerekend en meer hebben uitgegeven dan er verdiend werd.  De hoge prijzen voor aardolie en goud in de periode voor en enkele jaren na het aantreden van deze NDP-kliek, hebben de NDP-leiders in een roes gebracht en niemand  had kunnen bevroeden dat het wel eens een keer veel slechter zou kunnen gaan. Dus bleef men maar verkwisten. En toen kwamen plotsklaps de veel lagere tarieven voor een barrel aardolie en een troy ounce goud.  En omdat de NDP’ers niet bepaald goede boekhouders of economen zijn en verblind waren door het vele geld, was er niet gespaard in een garantiefonds.  Ze beseften dus veel te laat dat het verkwisten niet op dezelfde voet kon doorgaan. Maar als je eenmaal op te grote voet leeft,  valt het tegen om de vinger op de knip te houden.  Dus ging men tegen beter weten in door met verkwisten van staatsmiddelen en bigi tem spelen. En dat ging ongelimiteerd door tot de verkiezingen van 2015. En om de schijn op te wekken dat er op financieel gebied geen vuiltje aan de lucht was, ging men in de monetaire reserves graaien. En daar is meneer Hoefdraad voor verantwoordelijk.  De waarde van de SRD werd daarmede ernstig verzwakt en ook de macro-economie ernstig geweld aangedaan.  Na de  verkiezingen werd gelijk duidelijk dat we in ernstige financiële problemen terecht waren gekomen en dat hoofdzakelijk door financieel en monetair wanbeleid van Hoefdraad en een Andy Rusland op Financiën.  Devaluaties van de SRD maakten duidelijk hoe ernstig de recessie was waarin we beland waren. Bouterse heeft nog op verschillende momenten getracht de recessie en de thans zo precaire toestand toe te schrijven aan het buitenland. Natuurlijk de grootste lariekoek, omdat de recessie die in het rijke Westen begon in 2009, in 2015 allang achter de rug was.  Teruggrijpen naar externe factoren voor onze financieel-economische ellende was en is dan ook een totale misleiding van deze president. De rommel waar we thans in beland zijn, heeft deels te maken met verminderde inkomsten uit de goud- en aardoliesector, maar is grotendeels te wijten aan wanbeleid, verspilling en enorme corruptie gepleegd door exponenten uit deze NDP-regering. Nu verkeert dit kabinet in de grootste financiële problemen die zo erg zijn dat ze het personeel nog maar nauwelijks kan betalen en genoodzaakt is aan de leiband van een IMF te lopen.  Verhoogde brandstofprijzen worden doorgedrukt en er komt nog veel meer, want de financiële tekorten van deze regering zijn schrikbarend hoog. Ook is het vertrouwen dat in 2015 in haar gesteld werd, volkomen weggeslagen.  Haar verdiencapaciteit loopt alleen maar terug. De inkomsten in de directe en indirecte belastingsfeer kelderen steeds verder, omdat het leger van werklozen groeit en de groothandelaren steeds minder importeren. Dus moet het geld elders gezocht worden. En die gelden moeten dan uit de gemeenschap worden getrokken. Dat kan dan goedschiks of kwaadschiks. De vragen die onmiddellijk rijzen, zijn of die middelen nog uit de zakken van de loontrekkers kunnen worden geklopt en of die loontrekkers nog bereid zijn deze zware lasten te blijven dragen. De komende tijd zullen we op deze twee vragen zeker wel antwoord krijgen.

More
articles