De regering heeft bij haar aantreden gesteld dat er sprake is van economische problemen en dat meer dan ooit de tering naar de nering gezet moet worden. Zware bezuinigingen op alles niveaus zouden de eerste stappen zijn om de economie weer gezond te maken. De regering zou de portemonnee gesloten houden om zich niet te bezondigen aan onnodige uitgaven. Bovendien zou er een herstelplan uitgevoerd worden om de hele economie binnen twee jaar tijd op het juiste spoor te krijgen. Dit was vanaf het begin een onmogelijke zaak, omdat een economie herstellen onmogelijk in een korte tijd geschiedt. Je hebt minimaal 4-5 jaar nodig om enige tekenen te zien van herstel. Dat betekent nog niet, dat de zaak helemaal gezond is, maar de parameters wijzen in elk geval uit dat het niet fout zit. Ook de prognoses lokaal en internationaal zullen aangeven dat er een prudent beleid gevoerd wordt. Mensen krijgen weer vertrouwen in de zaak en de economie moet na die periode weer gaan bloeien. Deze regering zit er al bijna twee jaar, maar nog steeds zien wij geen tekenen van herstel. In het parlement is er een crisis- en herstelplan aangenomen. Dat was al enkele maanden geleden en van een goed plan en een prudent beleid zou je kunnen verwachten dat wij in elk geval de weg omhoog zouden gaan. Integendeel is de wisselkoers verder omhoog geschoten, is de inflatie hoger uitgevallen, grijpt de armoede nog erger om zich heen en viert de criminaliteit hoogtij. Het gerucht gaat dat het juist erger is gesteld met onze financiële positie, want deskundigen hebben uitgerekend dat ons land een schuld heeft van bijkans SRD 18 miljard, die ze niet terug kan betalen, omdat de geplande verhoogde inkomsten zijn uitgebleven. De vraag die bij velen rijst, is of er nog een herstelplan wordt uitgevoerd, omdat niets daarop lijkt. Er heerst grote onzekerheid in dit land en het klopt wanneer gesteld wordt dat de regering nu besluiteloos is. Van onze leiders hoor je al helemaal niets en het is moeilijk te berekenen welke richting wij als land opgaan. Feit is dat de twee jaar die de regering heeft uitgetrokken, nu al als een fiasco kunnen worden betiteld. De stand by overeenkomst met het IMF is in het water gevallen en juist die gelden zouden rust moeten brengen op het monetaire vlak. De regering kan niet voldoen aan de strenge voorwaarden en is ondanks vele waarschuwingen van de samenleving, geld gaan lenen bij andere instanties waar de rentes veel hoger zijn, zonder ook maar enig idee te hebben over hoe de zaak kan worden terugbetaald. Van de week is het ministerie van Financiën begonnen met het zogenaamd transparanter maken van het beleid, mogelijk om de samenleving weer op andere gedachten te brengen, maar wij kunnen nu al stellen dat dat al te laat is. Er zijn genoeg monetaire deskundigen die de zaak eenvoudig kunnen uitrekenen zonder die wir war aan cijfers en tekst. Kort gezegd ziet de situatie er beroerder uit dan voorheen en transparantie zal daaraan niets veranderen.
