Dat wij in een economische put zitten, is intussen geen nieuws meer. Iedereen heeft het dubbel zo zwaar en het gaat totaal niet de goede kant op met ons land. Economisch schijnt onze regering helemaal geen antwoord te hebben op de vele vraagstukken. De koers blijft hoog, de inflatie is naar wat deskundigen zeggen toch ver boven de 85 procent komen te zitten, anderen zeggen zelfs 90 procent. De staatskas is leeg en de regering weet zich geen raad hoe ze bijvoorbeeld straks de herwaardering van de leerkrachten moet financieren. De overige ambtenarengroepen gaan ook niet stilzitten en gaan binnen niet al te lange tijd ook een positieverbetering eisen. Of het nou om een salarisverhoging of koopkrachtversterking gaat, op de een of andere manier moet je het kunnen financieren en dan hebben wij een groter probleem. Waarom wordt het probleem groter; kijk maar naar de inkomsten van het land die maar niet toenemen, de schulden die wij straks moeten aflossen. Bovendien is ons leningenplafond verruimd en mag de regering nu elke keer dat ze wil lenen, het parlement toestemming vragen om die leningen aan te gaan. Zogenaamd zal de coalitie wat kritiek leveren, maar ze zal daarna toch ‘ja’ zeggen voor de volgende paimang van ons land. Onze staatsschuld zou nu al boven de SRD 15 miljard liggen. De regering en haar instituten geven andere cijfers, kennelijk om de rust in het land te behouden. Als je praat met de eenvoudige man van de straat, dan hoor je dat mensen allang niet meer kunnen sparen. Wanneer men aan het eind van de maand een beetje opzij zet als spaargeld, hoor je dat men binnen de kortste keren aan het geld gaat, omdat men moet eten. Ook binnen het huishouden wordt het roer drastisch omgegooid.Er wordt minder of helemaal geen groente gekocht, omdat de combinatie groente met vlees of vis gewoon te duur is. Autoservicebeurten worden bewust overgeslagen, omdat men die SRD 300 of SRD 400 nodig heeft om te eten. Ook supermarkten zien hun omzet dalen, net als elke andere onderneming. Hoe de financiële positie van ons land er precies uitziet, wordt angstvallig verzwegen, maar uit bepaalde calculaties hebben onze eigen economen wel een beeld kunnen krijgen waaruit blijkt dat het er triester uitziet dan autoriteiten ons doen geloven. Transparantie is van groot belang, omdat de samenleving ook kan bijdragen aan het zoeken naar een oplossingen. Echter luistert deze regering naar geen enkel advies en doet maar wat ze goed vindt.