De huidige coalitie heeft er moeite mee, dat er tijdens werktijd gestaakt wordt. Dit heeft te maken met de werkneerlegging die de onderwijsgevenden hadden in de maand januari uit onvrede over de uitvoering van de herwaardering. Diverse coalitieleden, waaronder vicepresident Ashwin Adhin, hebben onomwonden gesteld dat de regering beter het principe van ‘no work no pay’ kan hanteren en dat men liever na werktijd de straat op kan gaan om te protesteren. Het onderwijs is een heel gevoelige sector, omdat elke werkneerlegging zijn weerslag heeft op de prestaties van het kind. Hoewel er een enorme stagnatie ontstaat bij lange stakingen, hebben de leerkrachten het recht om hun stem te laten horen. De leekrachten zijn niet direct in actie gegaan toen het vanaf dag één misging. Er is een hele periode aan vooraf gegaan alvorens men naar het uiterste middel heeft gegrepen. Keerpunt is ook geen voorstander van werkneerleggingen, omdat het gelijk invloed heeft op de productie en economie van het land. Maar als bonden menen dat ze lang genoeg gewacht hebben en geen gehoor krijgen, mogen ze conform de internationale conventies wel andere stappen ondernemen. In het geval van de BvL/ALS-stakingen is het dat de regering keer op keer een ander tijdstip uittrekt om de herwaardering uit te voeren. Elke keer werd het verschoven. Toen de leerkrachten bij duizenden op straat gingen, was het zweten en rillen geblazen, omdat men ernstig in een hoek werd gedrukt. Bovendien kon de coalitie het niet verkroppen dat drie kwart van de samenleving achter de acties van de leerkracht stond waardoor men echt paranoia werd. Direct kwamen coalitieleden met ‘no work no pay’, en een rechtszaak om de stakenden weer aan het werk te krijgen. Dit zijn wij gewoon van de NDP, want wanneer is dit kliekje ook maar enigszins sportief. Zodra je hun mening niet deelt, ben je bezig met een coup of staatsgevaarlijke activiteiten. Toen de NDP in de oppositie zat, mochten ze wel straatacties houden met hun voorzitter in de spits om van Venetiaan te eisen dat hij naar huis moest. Ook dat was onder kantoortijd. Toen mocht het wel en toen was het gerechtvaardigd. Toen zou het onderwijs geen stagnatie hebben ondervonden. Het was gerechtvaardigd. Nu het volk zich helemaal gekeerd heeft tegen dit kabinet, hoor je de coalitie van alles en nog wat schreeuwen. Grote delen van dit volk hebben een kort geheugen en vergeten hoe het in het verleden is gegaan. Het is duidelijk hoe arbeidsonvriendelijk deze regering kan zijn wanneer een bond besluit het werk neer te leggen. Elke actie wordt gezien als een samenzwering om het land in de problemen te brengen en krachten uit het buitenland helpen daaraan, zeggen de lichtzinnige NDP’ers en Boutisten die niet verder kunnen nadenken. Protesten en ontevredenheid ga je altijd in een democratische en mondige samenleving krijgen. Zolang men maar niet oproept tot vernielingen en bloedvergieten, is er geen vuiltje aan de lucht. Maar ontevredenheid over het beleid zal je altijd hebben en dat zal gedemonstreerd worden. Deze regering en coalitieleden moet niet denken dat ze een uitstekende job aan het doen zijn. Door het wanbeleid van dit kabinet zit ons land in diepe malaise. No work no pay, protesteren na kantoortijd, het zijn allemaal verschijnselen van zaken die men graag wil opleggen. Dat kon in de jaren ‘80 maar anno 2017?,…forget it.