A sori keba. De grootste krant van Nederland, ‘De Telegraaf’, heeft al glashard durven suggereren dat een zogeheten ‘Surikartel’ weer zeer actief bezig is en belast is met het op grote schaal exporteren van grote hoeveelheden drugs, met name cocaïne, richting Nederland en andere delen van West-Europa. Het is wel bekend dat De Telegraaf haar grote circulatie door de jaren heen heeft opgebouwd door bepaalde sensationele publicaties en dat niet een ieder hetgeen de Telegraaf debiteert, voor correct neemt. Als bepaalde publicaties in met name het NRC Handelsblad, Trouw of de Volkskrant, het daglicht zien, schenkt men er vaak meer serieuze aandacht aan. Maar een suggestie in de De Telegraaf kan toch wel een schot voor de boeg betekenen voor lieden die hier doende zijn met deze verderfelijke handelingen die zonder meer inhouden dat andermans kinderen worden vergiftigd aan de andere kant van de oceaan. De Telegraaf heeft één ding wel goed vastgesteld en dat is dat er in de afgelopen maanden enorme drugsvangsten met een straatwaarde van tientallen miljoenen euro’s zijn gedaan, zowel in West-Europa als in Suriname. Het bewijs is hierdoor geleverd dat de smokkel van drugs via Suriname wederom in een verhoogde versnelling terecht is gekomen. We zijn hierdoor wederom in het verdomhoekje beland en er wordt weer met nadruk naar ons gekeken. Drugshandel, indien die ongemerkt plaatsvindt, levert enorm veel geld op en die middelen moeten op de een of andere manier weer gewit worden. Het witten van drugsgeld is een kunst die de drughandelaren zeer goed verstaan. Maar hoe je het ook draait of keert, er moeten financiële instellingen aan te pas komen en daar gaat de schoen voor bepaalde landen wringen en dus ook voor ons. Als men in het buitenland geen zaken meer met onze banken wil doen, omdat men terecht of onterecht van mening is dat we aan witwaspraktijken deelnemen, dan hebben we een groot probleem. Het is al veelvuldig voorgekomen dat bonafide bedrijven hier te lande problemen hebben ondervonden voor bestellingen van goederen en grondstoffen, omdat een bank in Amerika of Europa zijn neus ophaalde voor een transactie uit Paramaribo. En als een regering van een bepaald groot industrieel land, je op een lijst van bedenkelijke landen plaatst, dan kan je het helemaal vergeten. Ook Surinamers die naar het buitenland gaan voor met name zaken, kunnen het bij aankomst in het buitenland alleen maar veel moeilijker krijgen en aanlopen tegen allerlei mensonterende visitaties. Waar we vooral niet schouderophalend aan voorbij mogen gaan, is de dreiging die uit kan gaan naar onze nationale soevereiniteit. Landen als de VS kunnen op een gegeven moment zoveel druk op een klein land uitoefenen, dat wij precies gaan doen wat er verlangd wordt als het om de drugsbestrijding gaat. Werk je niet mee, dan volgen de sancties. Ben je uiteindelijk niet meer dan een onwelwillend drugshol en witwascentrale, dan kunnen er ongebruikelijke maatregelen getroffen worden. Ofschoon de DEA geen vertegenwoordiging meer heeft in Paramaribo, mogen wij er niet vanuit gaan dat de aandacht voor ons land verslapt is.