Wil de regering Bouterse II uit de huidige economische en financiële crisis geraken, dan zal ze volgens het herstelprogramma dat ze overeen is gekomen met het Internationaal Monetair Fonds, IMF, zwaar moeten bezuinigen en alle subsidies die ze tot nog toe verstrekt, moeten afbouwen. Ook vindt het IMF dat het overheidsapparaat, dat veel te groot is en zwaar drukt op het overheidsbudget, gesaneerd moet worden. Het ambtenarenapparaat is zo log en financieel moordend voor de landsbegroting, dat alleen besnoeiing van het aantal werkers in dienst van de overheid, haar uitgaven op significante wijze zal verminderen. Het ontslaan van ambtenaren is al decennialang een heet hangijzer geweest voor opeenvolgende regeringen en niemand heeft om zuiver politieke redenen gedurfd, tot sanering binnen de ambtenarij over te gaan.  Op grote schaal afvloeien van ambtenaren zal ongetwijfeld ernstige gevolgen hebben voor de zittende regering bij de eerstvolgende verkiezingen. En daar is Bouterse zich zeer zeker van bewust en daarom schuift ook hij dit zo ingrijpende besluit voor zich uit. Bouterse heeft een enorm probleem, omdat ook hij weet dat zijn regering met teruglopende inkomsten en alsmaar toenemende uitgaven, op een gegeven moment de kat de bel zal moeten aanbinden. Bouterse zegt vaak dingen die niet snel gerealiseerd kunnen worden. Zo stelde hij onlangs voor, een deel van de ambtenaren onder te brengen binnen het bedrijfsleven en dan ook nog een deel van hun salaris in de vorm van een soort ondersteuning, door te blijven betalen. Hij vertelde niet of een dergelijke financiële constructie wel zal werken in de praktijk en of ze al uitvoerig aan een studie onderworpen is geweest. Bouterse weet net als zijn voorgangers geen raad met het ambtenarenvraagstuk, dat steeds nijpender  wordt.  Bakken vol geld worden maandelijks aan ambtenarensalarissen uitgekeerd en dat kan zeker volgens het IMF niet zo doorgaan. Wat Bouterse zich dient af te vragen, is of het bedrijfsleven wel geneigd is ambtenaren die hij wenst af te vloeien op te vangen en of er wel emplooi is in de private sector voor overtollige ambtenaren. Wel, er is nieuws voor de eerste burger van dit land die de realiteit niet onder ogen wenst te komen. Is Bouterse vergeten, dat er in de afgelopen 2 jaar meer dan 1700 ondernemers er de brui aan hebben gegeven? Is Bouterse vergeten dat door wanbetaling van de overheid aan personen en instanties in de afgelopen zeker 3 jaar, veel bedrijven in de grootste financiële problemen zijn geraakt en honderden werkers hierdoor hun baan hebben verloren en thans grotendeels nog werkloos zijn? Als deze bedrijven wederom tot opstarten zullen besluiten, zullen ze in de meeste gevallen niet uitkijken naar werknemers uit het bestand van de ambtenarij.  Ambtenaren zijn bovendien gewend slechts vijf dagen per week te werken en heel wat bedrijven uit de private sector werken ook op zaterdag. Omscholing en of bijscholing van werkwillige en afgevloeide ambtenaren neemt ook tijd in beslag en wie zegt dat een ondernemer met bijvoorbeeld een productiebedrijf, daar open voor zal staan. Het bedrijfsleven heeft in veel opzichten vernietigende klappen moeten incasseren van de regeringen Bouterse I en II en heeft te kampen met productieverlies en teruglopende omzetten. De zeer verslechterde koopkracht geeft geen enkele aanleiding aan de ondernemer om tot productieverhoging over te gaan. Hoe denkt de huidige president van dit land dan vergroting van arbeidsplaatsen binnen de private sector te bewerkstelligen? De man weet  heel goed hoe ziek de huidige Surinaamse economie wel is en hoe slecht het gaat binnen vele takken van het bedrijfsleven. Meer arbeidsplaatsen binnen het Surinaamse bedrijfsleven op korte termijn en daarbij de opvang van overtollig overheidspersoneel, is naar onze mening een utopische gedachtengang van het staatshoofd. De overheid heeft zichzelf zwaar in de nesten gewerkt door voor de verkiezingen van 2015 duizenden werkers aan het overheidsapparaat toe te voegen, terwijl ze bliksems goed wist dat de staat toen reeds de grootste moeite had om maandelijks de ambtenaren op tijd hun loon uit te keren. En toch besloten coalitiegenoten op de verschillende departementen mensen in dienst te nemen, om zo meer kiezers op verkiezingsdag voor zich te kunnen winnen.  En dat allemaal tot groot nadeel van de staatskas.  Als de overheid uit deze recessie wenst te komen, zal ze moeten bezuinigen en dat zal haar alleen lukken indien ze in staat is op de salarissen van het ambtenarenkorps te beknotten. Wij kunnen de regering Bouterse nu reeds zeggen dat ze bitter weinig medewerking kan verwachten van het bedrijfsleven bij de opvang van lantimans die Bouterse denkt te kunnen wegwerken.  Het bedrijfsleven is nog steeds onafhankelijk bij zijn beslissing wie het wel of niet in dienst neemt.

****

Terug naar de jaren tachtig?  Een vraag die zeker gesteld  mag worden na de mededeling van het Medisch Wetenschappelijk Instituut, MWI, dat er geen toiletpapier meer  in de toiletten wordt geplaatst in het kader van doorgevoerde bezuinigingen. Dat een MWI moet overgaan tot dit soort maatregelen, geeft de ernst van de problemen aan waarmede tal van opleidingsinstituten thans zitten. Tijdens de zogenaamde revolutie van Desi Bouterse in de jaren tachtig, hebben we dit soort toestanden al meegemaakt. Overal waren er tekorten en heerste er schaarste aan allerhande producten. Thans heeft de overheid wederom op alle fronten tekorten en wordt ze zeer hard ervaren binnen de gezondheidszorg .  De NDP heeft gedurende de regeringen van het Nieuw Front, jaren achtereen hevige kritiek geleverd op het toentertijd gevoerde beleid.  Maar laten we eerlijk zijn, dit soort toestanden kenden we niet tijdens het Nieuw Front. We hadden een stabiele wisselkoers en een stevige monetaire reserve. Er was geen sprake van devaluatie en geldontwaarding. De koopkracht was solide en de jaarinflatie bestond uit een cijfer. Nu keren we langzaam maar zeker terug naar de ellende die wij gekend hebben tijdens de zogenaamde revolutie van Bouterse cs en dat is zeker niet wat dit volk heeft gewild op 25 mei 2010 en 2015. Er is thans slechts sprake van verloedering en verpaupering en dan nog beweren dat we uit de crisis aan het geraken zijn.  De mensen die de jaren tachtig hebben meegemaakt en hebben kunnen doorstaan, kunnen nu reeds voorspellen wat ons in de komende jaren te wachten staat met een regering onder leiding van de NDP. We zien nu duidelijk wat het verschil is tussen de coalitieregering van Venetiaan en die van Bouterse. Tijdens de regering Venetiaan werd de macro-economische stabiliteit teruggebracht en werd een aanvang gemaakt met voorspoed en na 2010 werd de zaak weer stelselmatig afgebroken en werd aan de macro-economie zware schade aangericht en is de verloedering wederom een feit. Dat is  het grote verschil en dat moeten zelfs velen die in 2015 voor de NDP gestemd hebben, zonder enige terughoudendheid beamen.