De regering Bouterse zit met de gebakken peren en zal voor de zelf veroorzaakte problemen moeten opdraaien. Ze heeft thans met zwaar gedemotiveerd stakend onderwijzend personeel te maken, dat een forse herwaardering eist en glashard heeft gesteld, het werk niet te zullen hervatten, alvorens de overheid met een acceptabele looncorrectie voor de dag komt. De overheid heeft inmiddels een 500 SRD herwaardering aan de leraren aangeboden, maar die hebben het bod resoluut afgewezen, omdat ze vinden dat dit bedrag door de aanzienlijke inflatie, geen verbetering in hun bestaan c.q. koopkracht zal veroorzaken. De stakingsactie vindt dus gewoon voortgang en het risico bestaat thans dat ook ander onderwijzend personeel zich zal aansluiten. De regering heeft, zoals de governor van de Centrale Bank van Suriname, drs. Glenn Gersie heeft aangegeven, geen financiële ruimte om nu aan de werknemers van de overheid salarisverhogingen toe te zeggen. Gersie kent de cijfers en weet wat mogelijk is en wat de daaropvolgende consequenties voor de staatshuishouding zullen zijn. Een verhoging voor onderwijspersoneel zal zonder enige twijfel tot gevolg hebben dat andere werkers bij de overheid en in de private sector, gelijk met looneisen zullen komen. Verhoogde lonen zonder dat daar een aanmerkelijke productie tegenover staat, zullen tot een ongekende inflatie lijden en de verhoogde salarissen binnen de kortste keren waardeloos maken. Het volk zal dan ook snel verder verarmen. Maar hoe leg je aan een bevolking, die het nu reeds heel zwaar heeft door de devaluaties van de SRD en de daaropvolgende inflatie en zwaar verlies aan koopkracht lijdt, uit dat er geen financiële verbetering aan het einde van de maand mogelijk is? Hoe wil een regering mensen nog zover krijgen, dat ze aan het werk blijven, terwijl ze in de tweede week van de maand geen geld meer hebben om de meest normale inkopen te kunnen doen? Hoe wil een regering werkers in dit land nog zover krijgen dat ze dagelijks hun werkzaamheden naar behoren doen, als ze ook nog het gewicht van een topzwaar IMF-programma moeten dragen? Heeft de regering wel enige flauwe notie, hoe zwaar de financiële lasten van dit volk nu reeds zijn? De koopkracht is met de opeenvolgende devaluaties van de SRD zo zwaar geërodeerd, dat zelfs met twee baantjes de meesten het niet meer kunnen redden. En daarom stijgt de ontevredenheid met de dag en wenst men thans meer geld. De overheid heeft twee mogelijkheden en die zijn: meer geld geven door de geldpers aan te zetten en dat is dan inflatoire financiering van overheidstekorten . Een dergelijke oplossing die geen oplossing is, zal ons slechts meerdere nullen achter onze SRD biljetten bezorgen en de prijzen in de winkels verder met raketsnelheden doen stijgen. Een andere optie is gewoon geen verhogingen geven hetgeen zeker tot behoorlijke sociale onrust en misschien wel chaos zal kunnen leiden. In een dergelijke situatie weten wij precies wat voor maatregelen deze regering onder leiding van Bouterse, zal nemen en dat is niets anders dan brute repressie. Monetaire financiering zal het akkoord gesloten met het IMF, dat thans tot stilstand is gebracht, helemaal op de helling brengen en dat wil de regering Bouterse ook niet, omdat ze het geld van het IMF heel hard nodig heeft, wil ze niet dat tegen het midden van het jaar de gehele boel financieel vastloopt. De regering heeft thans enorme problemen op te lossen en dat zal zeker niet zonder geld lukken. Hoe ze uit deze vraagstukken komt weet Joost. Door haar zeer beperkte verdiencapaciteit, die eerder af- dan toeneemt, zullen haar financiële problemen alleen maar verergeren. Ze heeft thans maar bitter weinig opties en nog meer lenen zal haar geen soelaas bieden want ze heeft nu reeds te maken met een leningenplafond, dat misschien al is overschreden. Daarvoor zullen we op het voortgezette onderzoek van het Openbaar Ministerie moeten wachten. Hoe het ook zij, ze heeft mandaat gehad om te regeren in mei 2015 en zal moeten tonen in staat te zijn, uit deze financiële misère, die iedereen thans raakt, te komen. Of ze daartoe in staat is, daar hebben de meesten onder ons momenteel de grootste twijfels over. Komen met niet-democratische oplossingen in deze zeer ernstige crisis, moet ze naar onze mening uit haar hoofd halen. Zal de situatie voor haar en ons allen alleen maar verergeren.