In 2010 heeft de NDP de regeermacht overgenomen. Het Nieuw Front had toen een periode van 10 jaar achter de rug waarvan de eerste 5-6 jaren besteed waren aan het herstel van de economie die door Wijdenbosch en co achter gelaten was. Noeste arbeid van wijlen André Telting, de governor van de Centrale Bank. De zuinige vingers van Humprhey Hildenberg op Financiën en het strakke economische beleid van ex-president Ronald Venetiaan brachten ons land weer op de goede weg. Er was jaren sprake van een stabiele koers, en de SRD was ook stabiel. In die periode floreerde onze economie en de handel, omdat je kon plannen door de economische omgeving. Het volk vond het nodig om het NF in 2010 af te wijzen, omdat men vond dat het een groepje oude mannen was. Suriname was toe aan nieuw en vooral jong leiderschap. Door allerlei voor-de-gek-houderij kon de NDP aan de macht komen. Venetiaan liet een kas van US$ 700 miljoen achter. Dat niet alleen, de toenmalige regering vertrok met een stabiele SRD en koers. In principe had de NDP een droomstart en moest die alleen verder uitbouwen. Maar amateuristisch als ze nog steeds zijn, kwam de krabita anu bijkijken. Dat de situatie die Venetiaan achterliet er heel goed uitzag en dat de komende twee jaar Suriname nog meer bij mocht schrijven op zijn rekening, gaf de NDP bigi ai. Het geld moest hoe dan ook uitgegeven worden. De bedenkers kwamen met allerlei projecten om het geld op te maken en ook nog op een ontoelaatbare wijze. Miljoenen euro’s voor schoolboeken die nooit gebruikt werden, naschoolse nyan patu waar ook miljoenen verdwenen, maar het feestje begon met Carifesta waar ook miljoenen tot nu toe niet verantwoord kunnen worden. Op Sport- en Jeugdzaken gebeurden ook zaken die het daglicht niet mochten zien. Het ambassadegebouw in Parijs staat ook te boek, daar zijn miljoenen verdwenen, maar vergeet ook niet schandalen bij SBB, Luchthavenbeheer, en de cassavefabriek. In alle gevallen verdwenen er miljoenen zonder te kunnen zeggen dat de projecten een succes waren. In 2010 was al duidelijk dat wij als land een economische boom mochten verwachten binnen één of twee jaar, maar daarna waren de tekenen dat de inkomsten sterk zouden afnemen. Dat gebeurde ook, want in 2012 hadden wij voor het eerst in onze geschiedenis meer dan een miljard dollar op de rekening. Vanaf dat moment begon de afgang van onze economie. Er werd op jaarbasis US$.300 miljoen opgemaakt zonder dat er duidelijk iets werd gedaan voor het volk. In 2015 was de kas op sterven na dood. Ondanks waarschuwingen van deskundigen en internationale ontwikkelingen ging men door met verkwisten van geld. De zware afname van onze reserves is terug te vinden in de rapportages van de Centrale Bank van Suriname. Niemand kan zeggen dat Keerpunt sprookjes vertelt. Ook het Bureau voor de Staatsschuld kan een redelijk beeld geven van de situatie. Het beleid dat de NDP voert is een en al verkwistend en er schijnt geen ophouden te bestaan. Moeten wij met deze gasten verder?