Vorig jaar hebben burgers samen met andere groepen getracht de massa op de been te brengen om de regering eerst tot wijziging van het beleid en daarna tot aftreden te dwingen. In beide gevallen is de regering rechtovereind gebleven en is door NDP’ers incluis de president zelf, gezegd dat wie moe is, maar moet gaan slapen. Er werd de spot gedreven met deze groep en vooral trekker Curtis Hofwijks moest eraan geloven. Ook het later gevormde Burgercollectief heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd. Ook met deze groep is de spot gedreven. Wij, van Keerpunt, hebben altijd gesteld, dat het moment nog niet rijp was om de regering tot het uiterste te dwingen. Vaak genoeg hebben wij gesteld dat deze periode paralellen vertoont met die van Wijdenbosch in 1996-2000. Hoewel toen vanaf dag één er een wanbeleid van jewelste werd gevoerd, begon het volk niet gelijk de straat op te gaan. De ontevredenheid werd langzaamaan opgebouwd en rond 1998-1999 was het niet meer te houden. Kijkt u maar zelf, het heeft bijkans twee – drie jaar geduurd voordat Bosje vroegtijdig naar huis werd gestuurd. Die dacht nog even met zijn bruggen de verkiezingen te winnen, maar verkeek zich totaal op de zaak. Onder zware druk, waarbij de man zelfs moet onderduiken in het belang van zijn veiligheid, kondigde hij zijn vervroegde vertrek aan. Wat nu gebeurt, is precies hetzelfde als in de jaren ’90, zij het dat het er nu erger uitziet. Nu al is het beeld somber en de verwachting dat onze economie het binnen korte tijd goed zal doen, zit er helemaal niet in. De regering heeft er letterlijk een puinhoop van gemaakt en heeft geen antwoord op de vele problemen. Door het economische wanbeleid hebben wij te maken met een stijgende inflatie, hoge koersen, verarming en stijging van de criminaliteit. Het sociale leven van velen is helemaal ontregeld daar ouders soms twee of drie baantjes erop na moeten houden om een bordje eten op tafel te kunnen zetten. Langzaam maar zeker gaat dit volk zich groeperen. Het ging ook niet soepel in de jaren ‘90. Het moment komt dat men gaat voor één belang en dat is dat men wil leven in een land met goede perspectieven. Dat kan helaas niet met deze regering aan het roer en ook nog de monetaire grappenmakers die wij hebben. De stijging van prijzen heeft zijn einde nog lang niet bereikt dus zal de verarming onder het volk blijven toenemen. De bundeling komt eraan, het volk moet nog even over de drempel getild worden. Het is overduidelijk dat dit kabinet totaal voorbij gaat aan de belangen van het volk maar zijn eigen weg opgaat. Kijk maar naar zaken als de Amnestiewet, de Terugroepwet en nu de kwestie Alcoa. Er is veel beloofd met betrekking tot corruptie en criminaliteitsbestrijding, maar tot nu toe merken wij niks hiervan. De situatie moet niet onderschat worden en de NDP weet dat maar al te goed. Wanneer men ziet dat het volk zich echt gaat roeren, staat het volgende scenario al voor de deur. Het volk moet weten dat zij het over het zeggen heeft in dit land en bepaalt waar wij naar toe gaan. Niks doen is accepteren dat wij verder verarmen.