Spoken bij dag zien de huidige machthebbers en een ieder die het niet langer met ze eens is over de manier waarop ze het land besturen of niet weet te besturen, wordt als vijand gezien. De regering Bouterse vergeet echter één ding en dat is dat niets zomaar gebeurt en dat veel zaken een oorzaak en een gevolg hebben. Waarom komen de leraren thans op straat? Hun acties zijn het gevolg van een oorzaak en die is dat ze al jaren voor de gek worden gehouden voor wat betreft de zogeheten herwaardering en thans door opeenvolgende devaluaties enorm koopkrachtverlies lijden en daardoor voor een hongerloon moeten werken. Mensonterende toestanden vinden thans plaats in dit land en veel leerkrachten kunnen nog maar nauwelijks het hoofd boven water houden. Het feit dat leerkrachten hun verantwoordelijkheid kennen tegenover hun pupillen, heeft gemaakt dat ze veel te lang geduld hebben betracht en afgegaan zijn op loze beloften, gedaan door een regering die heel goed weet dat ze de gedane beloften niet zal kunnen nakomen. Maar er moet een oplossing gevonden worden, want niemand wil blijven pinaren. De vakbonden BvL en ALS roeren zich thans, omdat ze weten dat de leden het niet langer kunnen volhouden. Wederom de mensen met een kluitje in het riet sturen, zal heel moeilijk gaan, omdat de leden van de onderwijzersbonden heel goed door hebben dat ze voortdurend belazerd worden en dat de regering Bouterse, hun werkgever, steeds tijd tracht te rekken en eigenlijk weet dat ze geen salarisverhogingen zal kunnen betalen met de huidige inkomsten van staat. De acties van leraren en andere loontrekkers zullen in de komende tijd elkaar opvolgen, daar kan de regering donder op zeggen. Het enige antwoord dat dit kabinet op stakingen en straatacties zal hebben, is repressive. Dat wil zeggen dat de oproerpolitie zal worden versterkt en dat men met onderdrukking de zaak in toom zal willen houden. Maar is het wel mogelijk om een volk dat pinaart in bedwang te houden? Wij denken dat zulks heel moeilijk zal gaan en dat deze regering onder leiding van Bouterse, niet moet teruggrijpen naar mensenrechtenschendingen en noodtoestanden, zoals die werden toegepast in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Suriname verkeert in een economisch zeer precaire tijd waarbij de ontwaarding van de Surinaamse dollar iedereen aanzienlijk armer heeft gemaajkt. Gaan van een wisselkoers van SRD 3.35,- voor een Amerikaanse dollar naar SRD 7.55,- voor dezelfde dollar, geeft een ontwaarding van meer dan 100 procent aan. Een gewoon rekensommetje geeft dan ook al aan hoe ernstig de koopkracht van een ieder is verminderd en dat het dan ook niet vreemd is dat men om een herwaardering van de werkgever, in deze de overheid, vraagt. Ambtenaren betalen met geleend geld maakt het vraagstuk alleen maar erger en zal de situatie in het hele land nog veel gecompliceerder maken. De regering staat voor een dilemma en weet dat heel goed. Urenlang overleg met bonden die voor hun leden opkomen, zal uiteindelijk toch niets opleveren, want de oplossing is geld en dat heeft de overheid met haar teruglopende inkomsten zeker niet. Ze behoort daarom ook rekening te houden met sociale uitbarstingen. Mensen die niet in staat zijn hun gezin goed te onderhouden of zelfs daartoe niet meer in staat zijn en geen uitweg hebben, gaan gekke dingen doen. We hebben deze week al gezien wat voor antwoord men heeft op een vredige demonstratie van leerkrachten.Een enorme politiemacht werd op de been gebacht en bij de assemblee stond de oproerpolitie met schilden en knuppels gereed om indien nodig in te kunnen slaan op de demonstranten. Zal allemaal niet helpen, want ook bij de gewapende machten knelt het hevig en hebben de leden het ook zeer moeilijk. Begrip voor de situatie van de leraren is er zeker bij de meeste leden van deze gewapende machten. De regering heeft mandaat gekregen in 2015 om te regeren en moet demonstreren dat goed te kunnen doen. Tot op heden zien we slechts achteruitgang en instabiliteit. Ze is tot nog toe niet in staat om maatregelen te nemen die de productie, gericht op export, bevordert. Wel denkt ze aan grote infrastructurele werken die zeker niet tot productiebevordering zullen leiden. En terwijl het geheel onduidelijk is hoe dit kabinet ons uit dit financiële en economische moeras zal halen, geraakt het steeds verder in de financiële problemen. Tot op heden is er geen duidelijkheid hoe het verder moet met het IMF-akkoord dat door het fonds is aangehouden, omdat de regering zich niet aan de afspraak heeft gehouden. Met andere financiële instellingen is ze in rap tempo bezig om andere middelen te lenen. Maar niemand praat over de wijze waarop de aflossingen zullen plaatsvinden en met welke inkomsten. Het volk is beter geïnformeerd dan de regering Bouterse denkt, gezien de dagelijkse reacties op haar beleid op social media. Men maakt zich duidelijk zorgen en wenst een drastische verandering en die zal zeker niet bereikt worden met een dergelijk nietszeggend en zwalkend beleid. Naar onze mening is momenteel de beste oplossing het uitschrijven van vervroegde verkiezingen en niet blijven aanzitten tot 2020 en Suriname achterlaten met een mammoet buitenlandse schuld die toch terugbetaald zal moeten worden.