Boldewijn ziet geen verandering in 2017
Over enkele dagen bevinden wij ons in een nieuw jaar, 2017. Het afgelopen jaar is voor velen een jaar geweest met grote uitdagingen voor Suriname als land, maar ook voor zijn burgers. August Boldewijn, bestuurskundige, gevraagd naar zijn bevindingen over 2016 en zijn verwachtingen voor 2017, zegt dat hij voor het nieuwe jaar geen verandering verwacht in de economische situatie van het land, ook al zal er volgens hem meer verdiend worden met de Newmont gouddeal, dan zal dat toch niet voldoende zijn om de achterstand te kunnen inlopen in 2017. De regering verwacht in 2017 dat het beter zal gaan met de economie van ons land, omdat er inkomsten zullen komen uit investeringen die gedaan zijn door Chinezen. Boldewijn zegt dat hij zijn verwachtingen niet baseert op uitspraken die politici doen. Dit, omdat politici vaker verwachtingen aankondigen die niet uitkomen. Boldewijn zegt dat het een kwestie van afwachten is om te zien als de verwachtingen daadwerkelijk waargemaakt worden. Hij merkt op dat Chinezen heel veel investeringen plegen in ons land en hoopt niet dat Suriname daardoor afhankelijk zal worden van China, net als in het verleden van Nederland.
Het jaar 2016 wordt volgens de bestuurskundige afgesloten met een aantal negatieve elementen op economisch vlak. De verschillende maatregelen die de overheid getroffen heeft om de economie van ons land te herstellen, hebben volgens hem niet geleid tot een oplossing. Boldewijn vindt dat de regering het probleem niet bij de horens heeft aangepakt. Gebrek aan evenwicht op de betalings- en begrotingsbalans is ontstaan door de verlaagde wereldmarktprijzen van olie en goud. Dit betekent voor Suriname minder inkomsten, terwijl de uitgaven van de overheid de pan uit vliegen. De regering zou zich volgens Boldewijn moeten richten op het terugbrengen van overheidsuitgaven en het bevorderen van de productie. Hij geeft tegelijkertijd ook aan dat er niet op zaken zoals sociale uitkering, AOV, kinderbijslag en noodzakelijke uitgaven, bezuinigd kan worden. “Daar kan je niet aan komen”, aldus Bloedwijn. Zaken zoals het geven van gelden aan ministers om cadeautjes te kopen, zijn volgens hem niet nodig. Boldewijn benadrukt dat er overal ter wereld een crisiscentrum wordt ingesteld als economische crisis uitbreekt. Hij geeft aan dat het crisiscentrum de plek is waar de leden van het crisiscentrum bij elkaar komen van voorstellen te doen en oplossingen aan te reiken over hoe de crisis bedwongen kan worden. Echter mist Boldewijn deze aanpak van de regering. Hij verklaart dat de wanneer bepaalde problemen zich voordeden, de voorgaande regeringen voorschotten namen bij Suralco en Billiton. Echter kan dit volgens hem nu niet meer, aangezien beide multinationals zich hebben teruggetrokken uit ons land. Hierdoor heeft de regering volgens Boldewijn geen andere keus dan leningen af te sluiten. Hij vraagt zich nog steeds af hoe de regering al deze zal terugbetalen. Een ander probleem is volgens Boldewijn dat er geen vertrouwen in de overheid en de economie van ons land is, dit komt volgens hem door de vele corruptieve praktijken binnen de regering, die niet worden aangepakt. Als voorbeeld haalt hij de Clad-rapporten van Carifesta en de Naschoolse Opvang aan, waarin duidelijk staat dat miljoenen niet verantwoord kunnen worden. Ook de kwestie bij Rosebel Gold Mines met de bewoners van Nieuw Koffiekamp moet volgens Boldewijn serieus worden genomen. Hij vreest dat de multinational zich terug zal trekken uit ons land als er geen oplossing zal komen. De dorpelingen, verenigt in Makamboa, eisen van Rosebel Gold Mines om goud te zoeken in de Romapit. Echter heeft de multinational dit gebied zelf nodig voor het zoeken van goud.
door Johannes Damodar Patak
