Het imago van de Surinaamse politicus heeft ernstige schade opgelopen, zo erg zelfs, dat velen er thans niet meer over piekeren naar de stembus te gaan. Volgens het assembleelid Krishna Mathoera van de VHP, zijn wij binnen de Surinaamse politiek enorm afgegleden en het zich begeven in de politieke arena kan zelfs je imago een flinke deuk opleveren. Als je als oprecht Surinamer je in alle eerlijkheid wenst in te zetten voor de samenleving als wetgever, begeef je je in een arena waar ook de uitermate corrupte figuren en politieke verraders door misleiding en overloperij onderdak hebben weten te vinden. Je begeeft je in een territoir dat doorspekt is van elementen die zich hebben beijverd daar een zetel te bemachtigen met als ultieme doel de zakken binnen de kortste keren te vullen en het belang van het volk als ondergeschikt te zien. De Surinaamse politiek is in de afgelopen decennia ernstig vervuild geraakt, omdat het eigenbelang zwaar is gaan prevaleren boven het gemeenschappelijk belang en het kiezersvolk er geen pijl meer op kan trekken. Welke politicus kan ik in goed vertrouwen helpen om binnen DNA mijn belangen te behartigen en welke politicus zal niet overlopen naar de politieke partij of combinatie waar ik als mens de schurft aan heb. Laten we maar voor het gemak teruggaan naar 1996, toen de groep Gobardhan, Mungra, Djawalapersad, Sardjoe en de volksvertegenwoordigers van de KTPI onder leiding van Soemita, overliepen naar de NDP en groot verraad pleegden aan het Nieuw Front onder leiding van Venetiaan en Lachmon. Wat een schandelijke vertoning en groot verraad was dat niet aan de kiezer die overtuigend had gestemd voor het Nieuw Front. Maar we weten ook allemaal waarom dat gebeurde. Deze kliek politieke verraders vonden het maken van nyan en het plunderen van de beperkte staatsmiddelen op dat moment belangrijker dan het belang van land en volk van de republiek Suriname. Het verdere herstel van de Surinaamse macro-economie was voor deze lui van minder belang. Hetgeen Telting had hersteld en de goede weg die ingeslagen was, moest weer verlaten worden om een stel rovers te bevoordelen. We hebben toen ook gezien dat binnen drie jaar het volk de straat op trok om de kliek van Wijdenbosch en de politieke verraders uit VHP en KTPI weg te jagen. We weten ook allemaal wat de politieke toekomst van deze lui is geweest. Totaal van het toneel verdwenen en gecrusht door de NDP. En alsof dat niet genoeg was, kregen we in 2010 weer politiek verraad en dit keer vanuit de A-combinatie en Pertjajah Luhur tegenover de overige combinatie Nieuw Front waarin ook de VHP, NPS , DA 91 en SPA hadden geparticipeerd . Broertje van Ronnie Brunswijk, Leo, was op dat moment de liaison tussen de NDP enerzijds en anderzijds de A-Combinatie en Pertjajah Luhur Het kabinet Bouterse I kon gestalte krijgen en het zoveelste verraad aan een combinatie was gepleegd. Wat Bouterse de A-Combinatie en Pertjajah Luhur allemaal beloofd had, werd natuurlijk niet helemaal nagekomen. De BEP had er al snel genoeg van en verliet de combinatie. De BEP-leden Poki en Adjaiso pleegden toen verraad aan de BEP leiding en besloten het beleid van de NDP te blijven ondersteunen. Aan het einde van de eerste regeertermijn van de regering Bouterse I viel het doek ook voor Pertjajah Luhur en haar leider Paul Somohardjo, want de partij werd door Bouterse uit de regering gezet. Pertjajah was niet langer bereid naar de pijpen van de NDP te dansen en bemerkte een hele duidelijke partijpolitieke ondermijning van de paarse partij. De verkiezingen van 2015 werden gewonnen en de NDP kwam met een numerieke meerderheid van 1 zetel binnen. Ze had dus aanmerkelijke politieke steun nodig. Waterberg en zijn BEP profileerden zich reeds daags na de uitslag als de volgende ploeg der verraders aan de V7-combinatie. Waterberg was toen allang vergeten dat de BEP met een zeer wrange smaak in de mond uit de regering Bouterse I was gezet. Alles was ineens vergeten en het eigenbelang prevaleerde op dat moment gelijk wederom. Als klap op de vuurpijl werd ineens vernomen dat de in Wanica gekozen Raymond Sapoen en de in Saramacca door de kiezers aangewezen Chitan, waren overgelopen naar de NDP. Sapoen was bovendien over de rug van de VHP binnengekomen in Wanica en zou het in een ander verband nimmer gehaald hebben.

Sapoen wordt dan ook gezien als de meest gemene verrader en overloper uit het district. Maar de man heeft getoond een olifantenhuid te hebben en stoort zich niet aan wat de kiezers van hem denken. Hij blijft doodleuk in de assemblee zitten onder de Pertjajah Luhur banier met zijn partijgenoot Chitan en steunt door dik en dun de belangen van Bouterse en zijn NDP. Voor wat hoort toch wat en Sapoen en Chitan zijn natuurlijk voor hun verraad rijkelijk beloond. Beide verraders beseffen niet in voldoende mate dat hun verraad verstrekkende consequenties heeft en dat bij een volgende volksraadpleging het voorgoed met hen afgelopen is. Het verraad wordt meestal beloond, maar de verrader heeft meestal het nakijken, want die is nou eenmaal voor een ieder onbetrouwbaar gebleken. En het zijn allemaal van die zaken die achteraf achter de schermen bekokstoofd worden die de kiezer laat walgen en doet besluiten niet langer naar de stembus te gaan. De stemgerechtigde kiezer ziet door al deze smeerlapperij door de bomen het bos niet meer en is van mening dat wie er ook komt, het belang van de gemeenschap niet op de eerste plaats gesteld zal worden.

Meki nyan nanga fufuru zijn koning en de vooruitgang van de republiek wordt ondergeschikt daaraan gemaakt. Mathoera heeft gelijk, het vertrouwen in de politiek is ernstig geschaad en dat komt door de voormelde smeerlapperij op grote schaal. Ook moet het voor velen duidelijk zijn dat ook na het houden van verkiezingen, het ondermijnen van elkaars politieke belangen en het stimuleren van intriges niet stopt. Ook tijdens een regeertermijn worden er tal van doties uitgehaald om de macht verder te consolideren. Bepaalde oppositieleiders worden gepaaid en zo zoet gehouden. Er moet namelijk in zoveel mogelijke sociale rust gewerkt worden, al betekent dit werken, verrijking door ernstige corruptie te plegen. Bedpaalde oppositiekrachten worden dan ook tijdelijk geaccommodeerd om een zogenaamd beleid dat bezwangerd is van diefstal en het kunnen verdampen van staatsvermogen, mogelijk te maken. Opvallend is hoe twee oppositieleiders thans zeer stil zijn. Het is alsof het tweetal niet meer woonachtig is in ons land. Eén wordt geaccommodeerd en de andere is het zwijgen opgelegd. Komt ervan als je niet stevig in je schoenen staat en chantabel bent geraakt. Breek ons de bek a.u.b. niet open, want we weten precies hoe de vork in de steel zit. En het zijn dit soort zaken waardoor het stemvolk in een land waar niets geheim blijft, niet langer naar de stembus wenst te gaan, omdat er toch niet veel zal veranderen. En de oprechte wetgevers die echt in alle ernst en eerlijkheid willen werken voor de gemeenschap, verkeren tussen het pek en worden er dus onterecht ook door besmet. Er zal heel veel moeten gebeuren in dit land alvorens de kiezer weer vertrouwen krijgt in politici. Een nieuwe generatie die echt liefde kan tonen voor dit land en niet slechts aan eigen voordeel denkt , zal misschien de oplossing brengen. Voorlopig zitten we echter diep in de put en lijkt de zaak op de korte termijn uitzichtloos met mensen die geen beleid weten te maken en hun eigen voordeel voorop stellen.