Een ieder die in dit land woont, heeft recht op goed en schoon drinkwater en wel in alle delen van ons territoir die bereikbaar zijn door de Dienst Watervoorziening of de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM. Dus daar valt ook de woonstreek Tamansari in Commewijne onder. Dat Tamansari nu eenmaal in een gebied ligt waar de bodemgesteldheid het niet toestaat putten te graven om zo aan grondwater te komen, weten we al eeuwen en juist daarom is het de taak van de SWM om vooral in de grote droge tijd ervoor te zorgen dat de bewoners over goed en schoon drinkwater kunnen beschikken.
Als de SWM, die recentelijk nog een faciliteit van de Dienst Watervoorziening heeft overgenomen, niet in staat is de drinkwatervoorziening op peil te houden of voor veel te hoge kosten te garanderen, dan voert ze een falend beleid. En wanneer de SWM door middel van vrachtauto’s water levert voor onbetaalbare tarieven, dan zal ze tegen kritiek en verzet moeten aankijken. Het is en blijft echter haar taak de watervoorziening onder alle omstandigheden te garanderen. Lukt het haar om wat voor reden dan ook niet, dan kan ze in het meest ongunstige geval op burgerlijke ongehoorzaamheid rekenen, zoals gedemonstreerd door bewoners van Tamansari, die ertoe overgingen een deel van de Oost-West verbinding deels te blokkeren. De directeur van het nutsbedrijf SWM die zelf ook vastgoedbezitter is in het onderhavige district, kent als geen ander de problematiek van de watervoorziening in Commewijne en zou zich dan ook anders moeten opstellen. Tijdens een persconferentie gehouden op dinsdag 18 oktober, lanceerde deze directeur zijn gram over de tijdelijke blokkade van de Oost-Westverbinding door bewoners van Tamansari die niets anders dan water voor een redelijke prijs verlangen. Instede begrip te tonen voor de benaderde toestand waarin deze mensen thans zijn beland door het ernstig gebrek aan water, kwam de man met bedreiging en chantage. Het kwam erop neer dat wie nog een keer durft wegen te blokkeren, geen water meer krijgt van de SWM. Met verbijstering hebben journalisten en naderhand ook de bewoners van het voormelde district kennis genomen van de uitlatingen van de SWM-directeur. De man moet niet vergeten dat het geen gunst is die hij verleent door water te leveren, het is zijn plicht en daarenboven moet men ook nog grif en veel te veel betalen voor het aangeleverde water. Met een dictatoriale ondertoon werd de mensen erop gewezen dat als ze zich niet rustig houden, er gewoon geen water meer komt. De chef van de SWM heeft met deze uitlatingen veel kwaad bloed gezet bij de mensen uit Commewijne en in het bijzonder bij die uit Tamansari. Het is dan ook gepast dat deze meneer door zijn superieuren erop gewezen wordt dat hij zijn werk goed moet doen en bepaalde uitlatingen achterwege dient te laten. We leven in de grote droge tijd en water is voor een ieder meer dan noodzakelijk om te kunnen overleven en daar mag zeker niet mee gechanteerd worden. Blijft deze meneer in zijn huidige dictaroriale attitude persisteren, dan wordt het de hoogste tijd dat hij plaats maakt voor een ander die wel weet hoe het hoort.

*****

In het verleden ( periode regering Wijdenbosch 1996-2000) kreeg de NDP-regering op een gegeven moment te maken met stakingen van bepaalde groepen binnen de ambtenarij. Men wenste ook toen een betere beloning, omdat ook toen de gierende inflatie onder dat kabinet voor verlies aan koopkracht had gezorgd. Ook toen had men binnen een periode van 2,5 jaar voor een macro-economische ontwrichting gezorgd. Ook toen had het kabinet Wijdenbosch voor inflatoire financiering van het overheidstekort gezorgd en de Surinamse gulden in waarde aanmerkelijk doen dalen. Binnen de gezondheidszorg begonnen de problemen en de oplossing van Jules Wijdenbosch was toen om bepaalde groepen, die hij als strategische groepen kwalificeerde, beter te belonen. Bevoorrechting van het hoogste niveau vond toen plaats binnen de ambtenarij, en zorgde meteen voor grote ontevredenheid en onrust bij lantimans, want als je de ene groep werkers meer geld geeft, komen de andere groepen gelijk ook om meer geld vragen. Leger en politie werden binnen de constitutionele groep geplaatst en die gingen ook in loon vooruit. Nog meer ontevredenheid werd hiermede geschapen en de salariëring binnen de ambtenarij ondervond een enorme ontwrichting. Hele salarisschalen werden scheef getrokken en de wrevel tegen het NDP-kabinet van Wijdenbosch nam enorme vormen aan tot men in 1999 massaal de straat op trok om zijn vertrek te eisen. Wijdenbosch was uiteindelijk genoodzaakt vervroegde verkiezingen uit te schrijven. Thans gaan we een soortgelijke richting op. De regering is namelijk van plan het onderwijzend personeel uit de directe salarissfeer van de overheid te lichten en daarmede het gehele en vigerende Fiso-systeem, om zeep te helpen. De onderwijzers die al enige tijd meer geld eisen en daartoe ook bereid zijn het gehele onderwijssysteem te verlammen, wil men thans in privaatrechtelijke beheersstructuren onderbrengen. De salariskosten zullen dan als subsidie aan de onderwijzers verstrekt worden. Het onderwijzend personeel zal dus voortaan tot een aparte bevoorrechte groep gaan behoren. Hoe verzin je zulks onder de huidige omstandigheden en hoe denk je zulks te kunnen toepassen zonder er behoorlijk wat kleerscheuren aan over te houden? Denkt het Kabinet Bouterse nou werkelijk te zullen slagen bij de toepassing van een dergelijke bevoorrechting van één bepaalde groep? Het is dezelfde aanpak als in de periode 1996-2000, alleen heeft men de zaak een andere benaming toebedeeld. De onderwijzers heten dus geen strategische groep of constitutionele verzameling, maar worden ondergebracht onder privaatrechtelijke beheersstructuren. Een gegoochel met benamingen om andere loongroepen zand in de ogen te strooien, maar het zal echt niet lukken om de een wel te bedenken en de ander weer niet. En als we kijken naar de mensen die dit allemaal hebben bedacht om de bevoorrechting van de grond te krijgen, dan zien we geen andere gezichten dan die uit (1996-2000), met uitzondering van die meneer van het schoolboeken schandaal die zich heeft opgeworpen als raadsadviseur en maandelijks nog enorme bedragen als beloning toucheert. We durven nu reeds te stellen dat hier problemen van komen. Is het hier misschien om dat de overheid naarstig naar meer geld op de internationale markt zoekt? Zij zal spoedig met een antwoord moeten komen, want de onderwijzers kijken met argusogen hoe de regering zal inspelen op hun eisen.

****

Er zijn door justitie enkele aanhoudingen verricht, nadat bekend werd, dat door de overheid ter beschikking gestelde voedselpakketten, die bestemd waren voor de minder draagkrachtigen in ons land, waren verduisterd. Na een tip volgde een inval in een woning en werd een aantal gestolen pakketten teruggevonden. Na de ontdekking volgden al spoedig enkele arrestaties waaronder zes leden van het Nationaal Leger. Deze aangehouden verdachten zijn inmiddels door de Militaire Politie ingesloten en het onderzoek naar hun eventuele betrokkenheid bij dit misdrijf, wordt voortgezet. De waarnemend bevelhebber van het Nationaal Leger, kolonel Adolf Jardim, heeft inmiddels in een lokaal dagblad een reactie gegeven op de vermeende betrokkenheid van militairen bij de verduistering van voedselpakketten. Jardim was in zijn reactie voorzichtig, maar stelde wel dat deze zaak het imago van de grootste gewapende macht bepaald geen goed doet. Jardim heeft gelijk door geen verstrekkende uitlatingen te doen zolang het onderzoek niet is afgerond en er geen duidelijkheid is over hoe de vork in de steel zit. Waar naar onze mening wel op gewezen moet worden, is dat de positie van militairen, die ook deel van de Suriname zijn en ook geconfronteerd worden met een enorm gedaalde koopkracht , enorm verslechterd is. Het Nationaal Leger heeft ook te maken met enorme tekorten van materieel en materiaal en daarover hoeven wij niet in details te treden. De manschappen moeten het net als alle andere ambtenaren doen met een zwaar in waarde aangetast salaris en velen zijn dan ook genoodzaakt in hun vrije tijd, een tweede baantje erop na te houden. De onvrede binnen deze gewapende macht die zich over het algemeen disciplinair opstelt, is al enige tijd naar wij vernemen niet gering. De leden hebben in de meeste gevallen ook gezinnen die ze moeten zien te onderhouden en dat lukt steeds moeilijker. Het zou voor ons helemaal geen verrassing zijn, indien blijkt dat de voormelde militaire verdachten zich de pakketten onrechtmatig hebben toegeëigend en wel uit pure noodzaak of poging tot overleving. Niemand moet ons komen vertellen dat het allemaal koek en ei is bij deze gewapende macht, die geteisterd wordt door groot gebrek aan van alles. De regering moet ook oog en aandacht blijven hebben voor de noden van het Nationaal Leger, want die zijn naar wij vernemen niet gering in Paramaribo en op de detachementen. Wie anders beweert, is een grote leugenaar en een presentator van een totaal verkeerd beeld.