Denkt deze regering nou werkelijk dat wij onder de indruk geraken van een mededeling dat ze wil werken naar openbaarheid van bestuur? Laat het gezegd zijn, al decennialang is er geen sprake van openbaarheid van bestuur, die is volledig doodgeslagen na dat ding wat men revolutie heeft durven noemen en wat duurde tussen 25 februari 1980 en 25 november 1987. En wat daarna volgde, was even onoverzichtelijk voor het volk als gedurende de zogenaamde revo. De overheid is in de afgelopen decennia een vrijwel gesloten circuit voor het verkrijgen van informatie gebleken. De pers wordt gemijd op een nauwelijks te beschrijven manier en bij elke overheidsinstantie is er wel een ambtenaar die je klinklare onzin vertelt of doodgewoon constant in vergadering is en niet wil praten, omdat zijn of haar baantje op het spel staat als hij of zij uit de school klapt. Hoeveel ambtenaren zijn al niet op een zijspoor gezet, omdat ze wat hadden verklaard tegenover een journalist dat door hogerhand als onacceptabel werd gezien. Het Korps Politie Suriname met haar Publiciteits Dienst, is een van de mooiste voorbeelden waar je niet of heel slecht voor informatie terecht kan. Hoge en lage ambtenaren duiken weg als er om informatie gevraagd wordt. Rancune binnen het overheidsapparaat is namelijk nog steeds levensgroot aanwezig en je wordt als werker bij de overheid afgeloerd en bestraft, als je toch nog iets uit de doeken zou willen doen dat door je superieur onder de vloermat gehouden dient te blijven. Of er nou een wet Openbaarheid van Bestuur komt of niet, er zal echt niet veel veranderen, omdat elke ambtenaar weet wat hem of haar te wachten staat als er informatie wordt verstrekt, die niet naar buiten mag. Niet eens de volksvertegenwoordiging mocht tot in de finesses op de hoogte worden gebracht van hetgeen was bekokstoofd met het IMF. In het geniep werden zaken voorbereid en afgesproken. Politieke partijen en andere functionele groeperingen moesten het dan maar komen doen met mededelingen door de president en zijn entourage van adviseurs. De Nationale Assemblée, die eigenlijk van cruciale zaken als overeenkomsten met het IMF van meet af aan op de hoogte diende te zijn, werd wederom als inferieur en niet relevant behandeld. Openbaarheid van Bestuur, meneer Bouterse? Please give us a big break! Wanneer je leiding geeft aan een regering die uitermate verspillend wenst om te gaan met staatsgelden en ook nog bekend staat als vreselijk corrupt, dan past openbaarheid van bestuur zeker niet binnen het te voeren beleid. In geen enkel opzicht kan worden aangenomen dat deze regering zal meewerken aan bijvoorbeeld een wet Openbaarheid van Bestuur en zal toezien op de naleving van een dergelijk wetsproduct, omdat ze veel te veel zaken in het duister wenst te blijven afhandelen. Dus laat het kabinet Bouterse ons niet komen vervelen met Openbaarheid van Bestuur, want daar is ze te oneerlijk voor gebleken.

**************************************************************************
De Franse autoriteiten hebben via een ingediende protestnota aangegeven niet gelukkig te zijn met de manier waarop Haïtianen met gemak via een toeristenkaart Suriname betraden en vervolgens bij de duizenden het departement Frans-Guyana binnenstroomden om er politiek asiel aan te vragen. De Franse regering heeft met deze protestnota Paramaribo eigenlijk onder druk gezet om de visumregeling met Haïti wederom in te stellen. We hadden kunnen weten dat de Fransen op hun achterste benen zouden gaan staan en eisen dat Suriname de stroom van Haïtianen moest stoppen. Suriname was er ook van de op de hoogte dat de lidlanden van de Caricom allemaal een visumplicht voor Haïti hebben, omdat de lidlanden precies weten, dat Haïtianen er alle moeite voor doen om van het eiland, waar het pinaren overheerst, af te komen. Maar soms laten wij zien dat we volslagen groentjes zijn op het internationale politieke verkeer en toch maar weinig snappen van geopolitieke verhoudingen. Ook hebben we ons te weinig verdiept in de mensenhandel en hoe die zich gedraagt en voor spanningen kan zorgen tussen staten. Suriname heeft met de invoer van de toeristenkaart voor Haïti door knulligheid de deur wagenwijd opengezet voor misdadigers die met de mensenhandel strevensrijk worden en daarbij goed op weg waren met de Haïtianen die via ons territoir naar de Franse oever reisden om daar misbruik van de sociale voorzieningen te gaan maken. Dit soort kardinale fouten mogen niet gemaakt worden door een departement van Buitenlandse Zaken. Binnen onze grondwet bepaalt de president het buitenlandse beleid , wij hopen niet dat hij door puur amateurisme of opportunisme de deur heeft doen openen voor de toevloed van Haïtianen, die de Fransen thans tot grote last zijn. Wij moeten niet uit het oog verliezen dat de Fransen de mogelijkheid hebben bij asielwijgering ze doodgewoon weer terug te posten naar ons territoir en dan zitten wij echt wel met de gebakken peren.