De regering die nu aan de macht is, heeft als kenmerk dat instituten niet geraadpleegd worden. De meest zwaarwichtige zaken worden gewoon overnight door de keel van het volk gedrukt en wanneer het vastloopt, worden er voor de vorm consultaties gehouden. Deze regering heeft een cultuur van haar wil doordrukken. Gezamenlijk met alle relevante instituten uitputtend zoeken naar een oplossing, zit er niet. Zo ook de kwestie rond de verhoging van de nutstarieven. Men laat voor de vorm groepen bijeenkomen om iets uit te werken, terwijl er allang een model was dat men wilde hanteren. Terwijl er gekeken wordt naar een oplossing voert de overheid als een dief in de nacht de tarieven door met alle gevolgen van dien. Ook dat van de brandstofprijzen is als een dief in de nacht doorgedrukt. Deze verhoging is niet de laatste, dus er volgen ongetwijfeld meer. De regering communiceert niet met het volk, dus met het parlement, maar voert de beslissingen door en gaat achteraf met de voorlichting komen. Wat voor nut heeft het dan. DNA en het volk zijn altijd buitenspel gezet. Recentelijk heeft de regering een lening gekregen van bijkans US$1,7 miljard van de Islamic Development Bank (IsDB). Nooit is deze leningsovereenkomst breedvoerig in DNA ter sprake gebracht. Heel veel zaken worden achteraf bekend en het is dat de media hiervan lucht heeft gehad, anders zouden wij als samenleving daar ook geen kennis van dragen. Het is puur die militaire strategie die men wenst toe te passen door zaken door te voeren en verder niks te tolereren. Het is geen wonder dat zaken goed fout gaan in het land. Simpel vanwege het feit, dat er geen afstemming plaatsvindt met relevante groepen in ons land. Zoals ons land nu door een zware crisis gaat, is het onvoorstelbaar dat de regering niet met alle groepen om de tafel is gaan zitten om naar het beste model te zoeken om uit de problemen te komen. Integendeel vliegt ze snel naar het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om daar zaken te doen en wordt dat door de keel van het volk gedrukt. De eisen van het fonds zijn zwaar en de geschiedenis heeft uitgewezen dat veel landen in de wereld daar heel vaak niet aan kunnen voldoen. De recentste bevindingen van het fonds over de maatregelen in ons land zijn ook niet bepaald lovend. Integendeel vindt men in Washington, dat het beleid dat door de regering gevoerd wordt niet effectief genoeg is om het maximale eruit te halen. Alsof de verhogingen in de diverse sectoren nog niet genoeg zijn, vindt het IMF dat de burgerij een grotere bijdrage moet leveren om de wankele economie van het land weer op spoor te brengen. De eerste missie van het IMF om zich van dichtbij te oriënteren op de uitvoering van het door haar gesteunde herstelprogramma van de Surinaamse economie, duurde van 8 tot en met 18 augustus. De beslissing in de afgelopen dagen om de belastinginkomsten te ondersteunen door het gelijktrekken van de douanekoers met de marktconforme wisselkoers, en de verhoging van de belastingen op de literprijs van brandstof met SRD 0,20, zijn stappen in de goede richting. Toch zijn aanzienlijke extra verhogingen van de belastingen op de tarieven voor brandstof en elektriciteit, zoals gepland in het programma, essentieel om de fiscale situatie te verbeteren en om ruimte te maken voor beter gerichte sociale uitgaven. De regering zou zichzelf sterk beknotten in de mogelijkheden om aan geld te komen door de brandstofprijzen slechts gedeeltelijk te verhogen, terwijl energiekosten omhoog gaan. Het IMF lijkt helemaal niet tevreden over de strakheid waarmee de regering het programma uitvoert, getuige zijn beoordeling daarvan: ‘wisselvallig’. Wie tussen de regels door leest, ziet dat het fonds meer en dan nog meer offers vraagt. Het parlement telt hierbij niet, want alleen de agenda van Washington is belangrijker.