Een van de voornaamste taken van de Surinaamse regering, is de werkgelegenheid voor ons volk te bevorderen en beschermen. Het is daarom onacceptabel dat ze er niet op toeziet, dat arbeidsplaatsen die gewoon zouden kunnen worden ingevuld door Surinamers die al jaren naar werk zoeken, worden ingevuld door buitenlanders die voor een habbekrats bereid zijn hier te arbeiden. Suriname voert al geruime tijd een gedoogbeleid ten aanzien van personen: lees economische vluchtelingen, vaak zonder enige bruikbare scholing die dan als arbeiders werk vinden. De oost- en westgrens van dit land zijn zo lek als een mandje en het is dan ook niet verwonderlijk, dat hier illegaal mensen vertoeven met de Venezolaanse, Guyanese, Columbiaanse, Jamaicaanse, Braziliaanse, Haïtiaanse en Chinese nationaliteit. En juist omdat opeenvolgende regeringen er niet voor hebben gekozen een  gedegen bevolkingspolitiek te voeren, is het thans een totale chaos en komen steeds meer immigranten, die we helemaal niet kunnen herbergen en emplooi kunnen bieden, dit land binnen. Na het intreden van de NDP-regering van Bouterse was er sprake van een ware influx van Chinezen uit de Volksrepubliek China. De instroom zorgde voor grote bezorgdheid, mede vanwege het feit dat deze lui de gehele detailhandel aan het overnemen waren. En de regering Bouterse deed geen enkele moeite om deze instroom van Chinezen onder controle te krijgen. Die instroom is thans aanmerkelijk afgenomen vanwege het feit dat ook deze mensen in de gaten hebben gekregen dat er in Suriname, gezien de heersende financieel-economische crisis, de inflatie en het verlies van koopkracht bij de gehele bevolking, niet veel meer valt te halen en er nauwelijks financiële middelen zijn weg te dragen. Ook heeft een deel van de Chinezen dat hier was gestart in de handel en de bouw, besloten weer te vertrekken. Heel wat detailhandelszaken zijn inmiddels gesloten en worden te koop aangeboden. De immigratiestroom vanuit Brazilië is ook zwaar afgenomen sinds men in de gaten heeft dat de opbrengsten uit de goudsector allang niet meer zo lucratief zijn als enkele jaren geleden wel het geval was, toen waren de inkomsten per troy ounce op de internationale markt dubbel zo hoog. Suriname blijft echter voor bepaalde nationaliteiten toch nog een behoorlijke trekpleister  mede wegens zijn geografische ligging. De meest bedenkelijke, recente ontwikkeling met betrekking tot een ongewenste immigratiestroom, betreft die uit Haïti. Thans stromen duizenden economische vluchtelingen uit Haïti ons land binnen en daar is de Antilliaanse luchtvaartmaatschappij Insel Air, debet aan. Met meerdere vluchten per week komen Haïtianen naar ons land en ze hebben daarvoor geen visumverplichting nodig, slechts een hotelreservering maakt de weg vrij om ons land aan te doen. De meeste mensen uit Haïti die hier arriveren, trekken vrijwel gelijk oostwaarts om illegaal de grens met Frans-Guyana te passeren. De bewoners in ons oostelijk gelegen buurland zijn daar zeer ontstemd over en ook in Parijs heeft men al aan Paramaribo laten weten dat men de vrije doorloop van Haïtianen via ons grondgebied, met grote zorg observeert. De Fransen hebben daarmede aangegeven dat ze in het belang van de goede bilaterale relatie tussen Parijs en Paramaribo, gaarne hebben dat wij de influx tot stilstand brengen.  Suriname zal dus maatregelen moeten nemen en op zijn minst een visumregeling moeten invoeren, wil het geen problemen met de Fransen krijgen. De Franse regering kan namelijk als uiterste middel de grens met Suriname dichtgooien en daar hebben wij zeker geen baat bij. De Surinaamse regering zal een beslissing moeten nemen in deze kwestie. We kunnen onmogelijk slecht opgeleide en nog erbij anderstalige immigranten, bij duizenden ons grondgebied binnen laten komen en daarbij arbeidsplaatsen die ingevuld kunnen worden door onze eigen mensen, laten invullen door armoedzaaiers, omdat die misschien  voor de werkgever kostenbesparend zouden zijn.  In Frans-Guyana heeft men bovendien schoon genoeg van de Haïtianen, gezien deze lieden hun gedrag binnen het Franse departement in de afgelopen decennia. Suriname heeft zeer zeker geen landarbeiders en ongeschoolde krachten erbij nodig. Overigens is het zo dat als een Haïtiaan komt solliciteren bij een werkgever in de stad of het district, hij zeker niet hoog op de preferentielijst zal belanden. Het hoeft geen al te lang betoog wat er uiteindelijk zal gebeuren als grote groepen uit het Caribische eiland, hier werkloos rond blijven hangen. We hebben reeds genoeg criminaliteit waar we geen goed antwoord op hebben. Als wij staan te springen om nieuwe krachten om dit land vooruit te brengen, dan hebben wij plaats voor  goed geschoolde vakmensen, academici en andersoortig kader. We zitten zeker niet te wachten op mensen die vanwege de grote misère in hun eigen land een kans zien om weg te komen en voor ons de problemen komen vergroten.  De Surinaamse regering heeft daarom de taak zo spoedig mogelijk een visumplicht voor Haïti in te stellen en moet daarbij zeker niet met een “tye poti” instelling voor de dag komen. Als Nederland na de staatkundige onafhankelijkheid van ons land een visumplicht voor ons heeft kunnen instellen, moeten we dat zeker ook ten aanzien van Haïti, waarmede we geen enkele historische band hebben, kunnen doen.