Wat moet het nu uiteindelijk worden? Een collectieve arbeidsovereenkomst (cao), gesloten tussen de bond bij de Energie Bedrijven Suriname en de leiding, vertegenwoordigd door Ramon Abrahams ( adviseur van de president) en het RvC-lid Patrick Peneux , naleven of de gesloten en getekende overeenkomst van de tafel vegen? De NDP-regering onder leiding van Desi Bouterse, zou na de gesloten en getekende overeenkomst tot de conclusie zijn gekomen dat dit akkoord een kettingreactie tot gevolg zal hebben en dat de financiële consequenties voor de Staat veel te groot zullen zijn. Dus kwam er een dag na het nieuws over de gesloten overeenkomst bij de EBS, al een bericht dat de zaak mooi niet doorgaat en dat de EBS-werknemers een nieuwe cao met lumpsum en al gerust kunnen vergeten. Spontane woedende reacties van werknemers bleven dan ook niet uit. Aan de Saramaccastraat bij de grootste EBS-centrale kwamen de woedende reacties los en ook bij Ogane steeg de toorn ten top. In Albina werden militairen naar de elektriciteitscentrale gedirigeerd. Het moet voor de regering heel duidelijk zijn dat de EBS-werknemers niet voor reden vatbaar zullen blijken als de regering niet naleeft waarvoor er door haar vertegenwoordigers is getekend. Volgens het NDP-assembleelid Bouva heeft de regering hetgeen overeengekomen is niet teruggedraaid, maar vraagt dat de zaak tot 2017 wordt uitgesteld. De regering spant Bouva thans voor haar karretje nadat zij  een kardinale fout heeft begaan en thans rond de hete brij aan het dansen is. Een akkoord waarin tijdstippen tot uitvoering vermeld staan, kan je niet plotsklaps verschuiven naar een periode die ruim vijf maanden later ligt. Hier is heel duidelijk sprake van het terugdraaien van een akkoord. De bond bij de EBS zou met het bereikte akkoord gewoon naar de kortgedingrechter kunnen stappen om uitvoering af te dwingen. De regering moet de mogelijkheden van de bond om toch tot uitvoering te kunnen geraken niet onderschatten. Behalve het stakingswapen kan de zaak ook juridisch worden aangevochten. De regering heeft zichzelf in een heel moeilijk parket gemanoeuvreerd en is zich thans in allerlei bochten aan het wringen om nog te redden wat er te redden valt. Wij schreven in deze krant al eerder dat het akkoord gesloten met de bond bij de EBS, verstrekkende consequenties zal hebben voor de regering Bouterse. Een kettingreactie ligt voor haar in het verschiet. Bij de SWM is de bond al begonnen met gesprekken en de bond heeft ook zijn wensenpakket op tafel gelegd. In alle gevallen hebben de eisen te maken met betere financiële voorwaarden die toch op de een of andere manier zullen moeten worden betaald door een overheid die gewoon failliet is. Ze heeft dan geen andere keus dan de tarieven voor water en licht verder te verhogen hetgeen tot grote sociale onrust zal Leiden. Bouva moet niet beginnen te stellen dat de problemen in 2017 grotendeels achter de rug zullen zijn. Wij weten dat Bouva en de gehele NDP-regering rekenen op meer inkomsten afkomstig uit de goudsector en wel uit de mijnactiviteiten van Surgold. Deze regering heeft er een handje van zich rijk te rekenen, terwijl zij helemaal niet de zekerheid heeft dat de opbrengsten wel zo enorm zullen zijn dat deze haar uit de problemen doen geraken. Ze rekent op een hogere goudprijs en dat is dezelfde misberekening als die ze gemaakt heeft toen de goudprijs tweemaal zo hoog lag in vergelijking met de huidige wereldmarktprijs voor een troy ounce. Ze heeft toen à la dol met geld gesmeten en toen de prijs kelderde, stonden de problemen keihard voor de deur. Thans heeft ze een situatie waarbij het volk rap verarmt en het naar meer geld snakt om rond te komen. En juist dat geld heeft ze niet om aan haar werknemers te geven. Ze blijft zich dan ook in allerlei bochten wringen om er toch nog zonder kleerscheuren vanaf te komen. EBS-cao is maar het begin. SWM ligt al in de pijplijn en daarna komen de andere parastatalen en uiteindelijk de CLO, want de laatstgenoemde zal ze met geen mogelijkheid nu nog rustig kunnen houden. De kranten staan er steeds meer bol van, de ene actie volgt na de andere en het zijn steeds de wanbetalingen van de overheid die voor dit soort ongeregeldheden zorgen. Bushouders , ziekenhuizen, zorginstellingen, gaarkeukens, mediabedrijven, leveranciers van goederen, aannemers enz., wachten al maanden, zoniet jaren op hun geld en de regering geeft maar niet thuis. Al deze schulden moeten betaald worden en nu komen haar werkers meer geld eisen. En dan op de achtergrond het IMF waaraan je jezelf hebt veroordeeld en wel als gevolg van je wanbeleid en niet als gevolg van externe gebeurtenissen. En dan te bedenken dat je als regering het nog vier jaar moet zien uit te houden met inkomsten die eerder af- dan toenemen. De minister van Financiën heeft toch onlangs verklaard dat de inkomsten van staat eerder een afnemende trend dan een toenemende vertonen? En als er steeds minder loontrekkers zijn en het leger van werklozen toeneemt, dan is het niet moeilijk te begrijpen wat er met de inkomsten van Staat zal gebeuren. Als door gebrek aan vreemde valuta de importen afnemen, zullen ook de inkomsten in de indirecte belastingssfeer afnemen. Dus blijft de regering zich maar blindstaren op de productie uit een additionele goudmijn in het oosten des lands. Niet bepaald een goed vooruitzicht voor een regering die getoond heeft het niet te kunnen. De komende weken zullen uitwijzen hoe ze tot een oplossing geraakt met de looneisen van haar werkers. In de komende tijd zal ze merken wat het volk wil en welke richting het daadwerkelijk op wil.