Wanneer je als jonge burger elke dag gemotiveerd uit huis gaat om op een eerlijke manier een stuk brood te verdienen, dan raak je de afgelopen maanden zwaar ontmoedigd door de verschillende tegenslagen die de gemiddelde Surinamer doormaakt. Wanneer je rijdt door de straten van Paramaribo, dan zie je de afgelopen tijd veel straten onder water. Toch probeer je, je er niet aan te storen want dit probleem is er al decennialang. De belangrijkste uitdaging voor je als Surinamer is om elke dag gemotiveerd en positief te blijven. Maar dat gaat steeds moeilijker als je de verschillende dagbladen openslaat of beschikbare nieuwssites raadpleegt. Sommige mensen lezen bewust geen krant of zetten de radio uit, om vervolgens in de ochtenduren zwaar geconfronteerd te worden met het dagbladenoverzicht en dan denk je “welcome back to reality”.

De koppen in de kranten maken je de laatste tijd ook nog neerslachtig, want er dreigt chaos in het land.

Het volk klaagt al geruime tijd en toch duurt de verslechtering voort. Mensen die vorig jaar droomden van een rooskleurige toekomst, beseffen thans dat die heel moeilijk gerealiseerd zal worden. De zware onzekerheid blijft alleen maar toenemen.

Ouders die geïnvesteerd hebben in hun kinderen, zien momenteel geen positief vooruitzicht als het bijvoorbeeld gaat om werkgelegenheid. De jeugd die hard heeft gestudeerd en daarnaast ook nog een bijbaantje had, kan simpelweg nauwelijks aan de bak komen. Voor degenen die wel een baan hebben, hebben een lening genomen om een perceel te kopen weer anderen betalen een auto af tegen een USD tarief. De jeugd is zich er thans van bewust dat je niet op de overheid hoeft te rekenen, tenzij jij je aansluit bij een politieke partij. Want dan zijn de slagingskansen in de maatschappij groter.

Thans, ruim een jaar later na de verkiezingen is de onzekerheid zo groot over onze toekomst. Men komt niet meer uit met het salaris, waar voorheen wel kon voorzien in de levensbehoeften.

De doorsnee Surinamer is zelf genoodzaakt een tweede baan te zoeken.

Men is genoodzaakt de prioriteiten te stellen en schrapt veel zaken uit het gebruikelijke levenspatroon. Een ieder probeert op een bepaalde manieren te bezuinigen. Maar hoeveel kan je nog bezuinigen en hoe hard zal je nog moeten werken om te overleven? Hoe zal onze economie er eind 2016 uitzien en hoe ziet de toekomst er voor onze jeugd uit? Waarmee is onze regering thans bezig en waarom heeft het er veel van dat de regering geen gehoor geeft aan de noodkreten van het volk? Het volk verpaupert en de president schijnt slechts geïnteresseerd te zijn in eigen lijfsbehoud.

Wat deze president niet begrijpt, is dat armoede generaties lang een negatieve werking kan hebben op een samenleving. Voor de verkiezingen van 2015 beloofde zijn politieke partij van alles en nog wat om zogenaamd armoedebestrijding aan te kunnen pakken. Alle punten werden opgenoemd en zogenaamd uitgewerkt. Maar tot op heden is er slechts sprake van verpaupering van dit volk. Het is niet meer dan hetgeen men voorheen stelde namelijk: de rijken worden rijker, nu is het de beter gesitueerden proberen te overleven, de mensen met politieke backing vullen hun zakken en het arme volk crepeert.

R.S.B.