Belofte maakt schuld, en wanneer iemand steeds loze beloftes maakt, dan gaat de geloofwaardigheid van zo iemand teniet. Ruim een jaar na de overwinning van deze regering is het thans duidelijk, hoe grof en groot de leugens zijn van de NDP-regering tegenover het volk waren en zijn en die werden thans bewust geuit om het volk met een dode mus blij te maken. Maar nu, na een jaar, is het overduidelijk, dat het Surinaams volk continue werd en wordt voorgelogen.

Na woedende reacties van stroomverbruikers die rekeningen ontvingen die vele honderden procenten hoger lagen dan de maand daarvoor en de laaiende kritiek via de media en daarbuiten, werd het tijd om wat intensiever naar de tarieven te kijken. President Bouterse gaf afgelopen week toe dat de situatie waarin wij thans verkeren, zwaar is. De tarieven voor elektrische energie zijn veel te hoog doorberekend in de afgelopen maand. Hij gaf aan dat er grove fouten zijn gemaakt bij de EBS voor wat betreft de berekeningen van tarieven aan de afnemer. Met deze uitspraak schoof hij voor de zoveelste keer de schuld op derden. De Raad van Ministers, de EBS en de minister van NH, werden de verwijtende vinger toegewezen en Bouterse speelde weer de ‘A NO MI’ kaart. Gelukkig gelooft niet een ieder deze loze beloftes.

De voorzitter van C-47, Robby Berenstein reageerde zeer gebelgd op de verklaringen die op de persconferentie door de president werden gedaan. Hij gaf aan dat Bouterse deed alsof hij een grote ontdekking heeft gedaan en dat de samenleving hem daarvoor dankbaar moet zijn. Berenstein was ook zeer ontstemd over de zoveelste misleiding van Bouterse. Hij zegt dat men moet begrijpen, dat de verhoging niet teruggedraaid wordt, maar dat er amper een nieuwe rekenmethode wordt toegepast. De verhogingen die met het IMF zijn overeengekomen worden toch sowieso doorgevoerd in september en december. Dan zal Bouterse weer komen met een ander verhaal, of hij zal weer de schuld aan een iemand uit zijn coalitie geven.

Bouterse zei ook, hoe belangrijk het vertrouwen is, dat het volk moet blijven hebben in de regering. Hij leefde met die mededeling, dat zijn regering er alles aan doet zodat de situatie dragelijk blijft voor de burger. Voor velen is het vertrouwen in de regering allang zoek. Als we alleen maar nagaan hoe Surinamers achteruit zijn gegaan in hun levensstandaard, dan kunnen wij gerust concluderen dat wij er heel slecht aan toe zijn. Het volk heeft zich moeten richten naar een niveau van de reële verdiensten, versus het veranderen van productie en consumptiepatronen, die zwaar gepaard gaan met extra kosten, inspanning en tijd. Dit geeft duidelijk aan, dat deze regering vanaf het begin geen visie had of geen benul heeft gehad van wat er in de afgelopen 5 jaren is gebeurd, immers regeren is vooruit zien en investeren voor de toekomst. Dat heeft deze regering in geen enkel opzicht kunnen waarmaken. Wat zij wel zeker heeft kunnen bewerkstelligen, is een uitgavenpatroon hanteren alsof we in Dubai wonen. Onze productie is nauwelijks verhoogd gedurende 2010- 2015, terwijl prijzen van grondstoffen toentertijd hoog genoeg waren om een garantiefonds op te zetten. De toename van de overheidsuitgaven liet alleen maar duidelijker zien, dat men absoluut geen idee had van hoe je een bestaande structuur moest handhaven, leiding geven en controleren of er daadwerkelijk resultaten werden geboekt met de beleidsvoering. De forse toename van de overheidsuitgaven en de scherpe terugval van de overheidsinkomsten, zijn er mede de oorzaak van dat wij thans in deze precaire situatie zijn beland. Om even voorlopige cijfers van het Algemeen Bureau voor de Statistiek aan te halen, waren de consumentenprijzen in mei 2016 gemiddeld met 55% gestegen ten opzichte van met mei 2015. De Surinaamse consument is dus 55% meer kwijt aan een gemiddelde boodschappenlijst dan vorig jaar mei, de verkiezingsmaand. Het ABS spreekt van een 12-maandinflatie van 55%. Hoelang kan een burger deze zware last dragen? Hoelang nog, voordat wij besluiten op te komen voor ons democratisch recht?

R.S.B.