De regering heeft zichzelf in de nesten gewerkt door aan het einde van het vorig jaar de Surinaamse dollar te devalueren. En als het nu maar om één devaluatie ging, dan was de huidige ramp niet zo aanzienlijk geweest. Maar de zaak liep helemaal uit de hand en er volgden verdere afwaarderingen van de SRD ten opzichte van de dollar. En die hebben gemaakt dat men thans wel SRD 7,- of meer voor een dollar moet betalen. En juist deze devaluatie maakt dat het leven thans ondraaglijk is geworden in dit land. Alle goederen zijn door deze geldontwaarding 100 procent duurder geworden . Ook heeft men de koopkracht grotendeels vernietigd van de doorsnee Surinamer. Voor alles moet nu het dubbele worden neergeteld en dus ook voor auto-onderdelen. Het is dan ook logisch dat een buschauffeur thans veel meer wil hebben van een passagier om nog rendabel te kunnen functioneren. TCT heeft al een prijscalculatie van de PLO ontvangen, maar is nog niet aan het onderhandelen geslagen met de bushoudersorganisatie. TCT weet ook heus wel dat een drastisch verhoogd bustarief onrust tot gevolg zal kunnen hebben en daar heeft het ministerie natuurlijk geen boodschap aan. Maar wat doe je dan tegen die verhoogde onderdelen en de straks ook nog aangepaste prijs voor diesel? Subsidiëren is volgens het akkoord gesloten met het IMF uit den boze, dus daar kan TCT ook niet aan beginnen. Dus er ontstaat een patstelling en het is niet duidelijk hoe TCT hieruit zou moeten komen. De consument wil en kan niet meer betalen wegens zijn al zeer benaderde financiële positie. Maar de consument moet toch dagelijks gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer dat grotendeels in handen is van particulieren. En juist die particulieren willen en kunnen niet voor het huidige tarief blijven rijden. En daar zitten de regering en het ministerie van TCT thans mee. De tarieven van busonderdelen zijn al maanden de lucht in geschoten en nu volgt straks de brandstofprijs. 1+1 = nog altijd 2 en de buschauffeurs weten ook te calculeren. De calculaties van de bushouders spreken boekdelen en ze hebben dus recht op meer geld, want wie wil voor verlies blijven werken? De overheid heeft zich het zoveelste probleem op de hals gehaald en het IMF maakt de zaak nog veel gecompliceerder voor haar. Had ze maar een veel prudenter beleid gevoerd in de afgelopen zes jaar, dan was de gang naar het IMF helemaal niet nodig geweest. Maar wanneer je kruktu anu mensen aan het stuur laat en langa finga mensen hun gang laat gaan, dan zijn de problemen onvermijdbaar. Hoe deze regering het de komende tijd denkt te kunnen volhouden en het volk met alle drastische verhogingen koest denkt te kunnen houden, blijft voor ons een hele grote vraag. Met de dag neemt de onvrede en wrevel bij dit volk toe, en dat dient men zich binnen het huidige kabinet heel goed te realiseren.