Het is thans bekend dat de meningen duidelijk verdeeld zijn als het gaat om de kwestie IMF. Vanaf het begin was het bekend dat de vakbeweging niet op 1 lijn zat. Ook het bedrijfsleven is momenteel sterk verdeeld. Bij de straatdemonstraties werd bevestigd, dat de NDP er weer in geslaagd is het creëren van verdeling binnen instituten. Het is duidelijk dat C-47, PWO en de BvL niet staan achter de overeenkomst met het Internationaal Monetair Fonds en zich ook niet terug kunnen vinden in het herstelprogramma van de regering, zoals het is opgesteld. Men wenst graag onmiddellijke versterking van de koopkracht van de werknemers, iets dat volgens hen met de aanwezigheid van het IMF, niet mogelijk zal zijn. De Moederbond en CLO zien wel wat in het IMF plan wat tot grote onvrede heeft geleid bij de werkers, omdat ze van de vakbonden toch wel enige steun verwachten. De CLO bijvoorbeeld stelt doodleuk, dat de werkers die pina moeten nemen, omdat het niet anders kan. De enige bedrijfsorganisatie die ook zwaar protesteert is de Akmos van Shyam Binda. De andere organisaties zien nog ruimte om te praten, maar vergeten, dat de president de boel negeert. Welke adviezen van het Financieel Economisch Platform (FEP) heeft hij overgenomen. Er was toen nooit over het IMF gesproken en plotseling wordt Suriname wakker, dat er gesprekken met het fonds gevoerd worden. In recordtijd is de lening goedgekeurd, een tranche overgemaakt, terwijl de koers helemaal niet de neerwaartse trend vertoont. Het geld van het IMF is bedoeld als betalingsbalanssteun. NDP-lid Patrick Kensenhuys zegt dat de partijen die niet achter het IMF plan staan, een stukje politiek aan het bedrijven zijn. Kensenhuys snapt dus duidelijk niet, dat hij politiek aan het bedrijven is en nog meer olie op het vuur gooit door de organisaties die tegen het IMF zijn, te bekladden. Nu vragen om verder te praten over het herstelprogramma heeft dus weinig zin, omdat de regering al heeft aangegeven, wat de koers zal zijn. Nou vragen wij ons, af wat de regering zal doen, indien mocht blijken, dat de lening van het fonds niet het gewenste resultaat oplevert. Gaat men richting de sociale partners kruipen en alsnog zoeken naar hulp.? Want om naar het IMF te gaan, heeft men alles in recordtempo geregeld zonder maar met iemand erover te praten. Temidden van dit alles, is het de NDP weer gelukt om voor splitsing te zorgen binnen zowel de vakbeweging als het bedrijfsleven. Ook in de politieke partijen is de NDP druk bezig voor tweespalt te zorgen. Zo gauw de instituten uit elkaar zijn gevallen, kan niemand meer tegengas geven en kan de paarse organisatie ongestoord haar gang gaan. Het is daarom niet verwonderlijk, dat wanneer de NDP aan de macht is er veel verschil van me-ning is binnen heel wat insituten en organisaties. Ook de DOE-partij is slachtoffer geworden van deze intriges. Wij zijn benieuwd wat het zal worden.