Waar er negatieve geruchten zijn, zal er ook wel iets mis zijn, hier geldt voornamelijk het spreekwoord: waar rook is is er vuur. De Surinaamse gemeenschap is al een tijdje op de hoogte van de komst van het IMF. Een deel van de bevolking begrijpt de gevolgen van een IMF bemoeienis en is er fel tegen, omdat wij als volk door een IMF concept alleen maar verder de pinarie in gedrukt zullen worden. Daarnaast heb je een groep Surinamers die ‘denkt’, dat het IMF gewoon een lening is zonder gevolgen en of voorwaarden. Deze groep leeft met een waanidee, dat er ‘no strings attached’ zijn en dat Suriname na een paar jaar weer tot bloei zal komen met deze ‘lening’, die onlangs is goedgekeurd door het IMF. Om het even simpel voor te leggen is er op social media het meest essentiële over het IMF en zijn doelstellingen aangehaald.
Er zijn meer dan 20.000 wetenschappelijke artikelen gepubliceerd over het IMF en de manier waarop dit lichaam landen in ontwikkeling zogenaamd “helpt”. Uit de documentatie de volgende gegevens:
- IMF is geen non profit organisatie, die landen uit de nood komt helpen. Er wordt actief gelobbyd en gezocht naar cliënten. Zijn motto is: our dream is a world free of poverty. Dit motto is een dekmantel voor de harde loan shark-achtige mentaliteit van de organisatie die alles doet voor de eigenlijke cliënten, de internationale bankensector.
- Het IMF werkt met de cijfers aangeleverd door de nationale overheid. In de meeste gevallen zijn deze cijfers onbetrouwbaar en voorgekookt. Het advies van het IMF komt voort en is op basis van valse informatie. (Die ook de laatste berichten van het IMF over Suriname)
- Het IMF stelt als primaire eis, dat overheidssubsidies afgebouwd dienen te worden, en dat mensen harder moeten werken, zonder loonsverhoging of een sociaal vangnet om de koopkracht op peil te houden. De gevolgen van deze eis is een stijgende armoede, verlies van banen, vernietiging van de witte economie, groei van de informele economische sector, dalende belastinginkomsten.
De effecten van een IMF interventie
- Economie wordt steeds zwakker, en het beoogde doel van het IMF, om het macro-economische evenwicht te herstellen, wordt niet gehaald binnen de beoogde tijd. Plan B wordt dan in stelling gebracht. Het fonds vraagt om nog meer bezuinigingsmaatregelen, want de schulden en de rente moeten worden afgelost. Een van de maatregelen is bijvoorbeeld, het verkopen van staatsbedrijven aan buitenlandse partijen. Meestal lukt dat niet, omdat deze staatsbedrijven net als de overheid, financieel ongezond zijn.
- Door de stagnerende economische groei veroorzaakt door de primaire maatregelen opgelegd door het IMF, kan de overheid niet langer de rente betalen of de schulden aflossen. Er wordt dan opnieuw onderhandeld en opnieuw worden er bezuiningsmaatregelen opgelegd, die niet helpen omdat de economie in een neerwaarts spiraal terecht is gekomen en de regering met handen en voeten gebonden is aan het IMF en zijn voorwaarden.
- International Rating: doordat het land de leningen niet terug kan betalen, passen credit rating agencies als Moody’s de rating naar beneden aan. Een lagere rating betekent dat een land tegen minder gunstige voorwaarden geld op de internationale markten kan lenen.
Na het doornemen van deze punten, moet je als een weldenkend en ontwikkeld individu snel begrijpen dat deze lening geen rooskleurige gevolgen kan hebben voor Suriname. De armen zullen verder verpauperen en de middenklasse zal moeten strugglen om te overleven. In het ergste geval verdwijnt ze grotendeels. Armoede, werkloosheid zullen drastische vormen aannemen, omdat de middenklasse tevens ondernemers zijn die voor werkgelegenheid zorgen. Wanneer ondernemers in ‘survival mode’ overgaan, zullen bannen niet langer gegarandeerd zijn. Deze funeste gevolgen zijn nu al overduidelijk bij verschillende bedrijven, die wegens de economische situatie personeel moesten afvloeien en of sluiten.
Een oplettende burger
