De  regering  Bouterse II heeft besloten de Basiszorgverzekering  voor 130.000 burgers tot zestien jaar en zestig plussers weg te halen bij de verzekeringsmaatschappij Self Reliance en onder te brengen bij het Staatsziekenfonds (SZF).  De moeilijke financiële situatie van het land zou  ten grondslag liggen aan deze vanwege de overheid genomen stap. Wederom bestaat de indruk dat de overheid met het blussen van brandjes bezig is en het vermoeden bestaat, dat ze niet in staat is haar maandelijkse verplichtingen aan Self Reliance na te komen en daarom heeft besloten  een contract open te breken en de 130.000 burgers  die bij de voormelde verzekeringsmaatschappij  waren ondergebracht,  over te hevelen naar het SZF.  Mensen die bekend zijn met de ziekenzorg en ook met zorgverzekeringen, weten dat het een heel kostbare en een vrijwel  onbetaalbare zaak is ziekenzorg voor zo een groot aantal burgers continue te garanderen en het wordt ook een totaal onhaalbare zaak, wanneer je te maken hebt met een overheid die armlastig is en in veel opzichten als wanbetaler te boek staat. Dergelijke zorgcontracten met een dergelijke overheid sluiten, betekent zonder meer een groot risico aangaan. Wij hebben zo het vermoeden dat ook hier de overheid is vastgelopen en niet langer in staat is de 130.000 burgers in kwestie op een verantwoordelijke wijze te accommoderen en van ziekenzorg te voorzien. Self Reliance  heeft een contract met de overheid en daar kom je niet zomaar onderuit. Maar als de overheid zich ook niet aan de financiële verplichtingen zou houden, dan kan men de verzekeringsmaatschappij ook niet  veel verwijten maken.  Uit de uitlatingen van minister Noersalim van  Binnenlandse Zaken kan worden opgemaakt dat  het onderbrengen van de basiszorgverzekerden bij het SZF  zeker wel te maken heeft met de financiën van de overheid. Het SZF was in 2013 bij de aanvang van deze zorgverzekering aanmerkelijk duurder dan Self Reliance en daarom werd gekozen voor de laatstgenoemde maatschappij.  Nu wil men met deze enorme groep mensen naar het SZF. Wie zal het SZF dan betalen als we alleen maar denken dat de kosten ook voor het SZF voor ziekenzorg enorm zijn toegenomen door de devaluaties van de SRD ten opzichte  van de dollar. Denkt de overheid dat ze nu wel in staat zal zijn het SZF op maandbasis te betalen voor de gratis ziekenzorg voor de meergenoemde groep mensen?  Als het bij Self Reliance al veel te zwaar was, wat zal het dan niet worden onder de banier van het SZF.  Deze overheid kan vrijwel niemand betalen. Personen en instanties die goederen hebben geleverd aan deze regering en diensten hebben verleend, wachten al maanden, zoniet jaren, op vele tientallen miljoenen die maar niet uitgekeerd worden. De overheid heeft miljarden SRD’s aan schuld en het is niet duidelijk hoe ze die schulden ooit zal aflossen. Ondertussen is een SRD  inmiddels veel minder waard dan zeven maanden geleden. Een ieder die geld moet krijgen van de overheid lijdt door de devaluaties enorm koersverlies en dat is op zich al een enorme benadeling van de schuldeisers. Wij vinden het zelfs een vorm van zware oplichting van een overheid die het door financieel wanbeleid zover heeft doen komen. Wanneer ze thans besluit zorgverzekeraars over te hevelen naar het SZF, zal ze hoe het ook zij, voor de kosten moeten opdraaien en wel SRD 10.8 miljoen per maand moeten overmaken aan het SZF . Dat is eventjes 129.6,- miljoen SRD per jaar. Als er nog meer afwaardering van de SRD plaatsvindt, ontkomt ze er niet aan meer geld neer te tellen in de toekomst. Gezien de ervaring die we hebben met de overheid en haar zeer slechte betalingen, is het niet uitgesloten dat ze het SZF in nog grotere financiële problemen zal brengen dan het fonds momenteel al is. Het IMF heeft gesteld dat het van de overheid verwacht dat ze subsidies gaat afbouwen en dus zal het ons niet vreemd voorkomen, dat het fonds ook geen voorstander zal zijn van het subsidiëren van een Basiszorgverzekering voor een bepaalde categorie personen. Hierdoor rijst gelijk de vraag of een Basiszorgverzekering voor het IMF wel door de beugel kan .  Het door de regering nog te presenteren urgentieplan zal misschien wat meer duidelijkheid brengen in wat  niet meer gesubsidieerd mag worden en wat weer wel.  Wij zijn en blijven benieuwd hoe het SZF met haar al beperkte mogelijkheden en problemen in staat zal zijn een groep van 130.000  burgers op te vangen en te accommoderen.  Dat de regering zich in allerlei bochten wringt om toch nog de sociale rust in dit land te waarborgen, is voor ons al geruimte tijd zeer duidelijk.