De afgelopen week kregen we dan de zoveelste koude rilling te verwerken. De ziekenhuiszorg in ons land verkeert in groot gevaar. Vanuit het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) werd  voor de zoveelste keer de noodklok geluid, maar dit keer werd erbij vermeld dat een aantal cruciale afdelingen binnen de ziekenhuiszorg, zoals  Chirurgie en  Cardiologie, in grote problemen verkeren, omdat er zeer onvoldoende materialen aanwezig zijn om op een verantwoorde wijze nog te kunnen werken. Bijvoorbeeld op de afdeling Chirurgie was er nog slechts materiaal om de komende twee dagen in acute gevallen te kunnen opereren.

Leveranciers van materialen willen de Surinaamse ziekenhuizen die in ernstige financiële problemen zijn geraakt niet langer goederen leveren om dan daarna op hun geld te wachten.

Het is thans contant afrekenen geblazen en dat is nou net wat de ziekeninstellingen niet kunnen.  Valt allemaal en staat met het uitblijven van de subsidies die de overheid aan de ziekenhuizen dient te verstrekken. De ziekenhuizen weten zich geen raad, omdat ook de banken niet langer bereid of in staat zijn geld  te lenen aan deze instellingen.  Er is aan de minister van Volksgezondheid gevraagd om noodmaatregelen te treffen, maar die kan ook geen wonderen verrichten, omdat ook hij afhankelijk is van  het ministerie van Financiën voor het vrijmaken van de zo broodnodige middelen. Ook de verzekeraars binnen de ziekenzorg zouden, naar wij vernemen, er debet aan zijn dat de ziekenhuizen zeer onvoldoende geld hebben om normaal te kunnen werken. De verzekeraars maken, naar verluidt, veel te laat de gelden over waar de ziekenhuizen recht op hebben. Ook  de huidige ziekenhuistarieven  zouden, volgens bronnen, al geruime tijd achterhaald zijn. De devaluatie van de SRD heeft de bedrijfskosten voor de instellingen  in rap tempo doen toenemen en de correcties op de tarieven  kunnen maar niet plaatsvinden. Er is dus sprake van een enorme scheefgroei waarbij de kosten veel hoger zijn komen te liggen dan de inkomsten. Geen enkele instantie houdt dit vol en daarom moet er snel ingegrepen worden. De overheid moet ook haar bijdrage leveren aan de instellingen en doet dat al geruime tijd niet meer of zeer onregelmatig en dat heeft gemaakt dat de ziekenhuizen (niet slechts het AZP)  in grote problemen zijn geraakt en de zorg in groot gevaar is komen te verkeren.  Ook is het zo dat het IMF eist dat de overheid moet inhakken op subsidies. Het is ons eerlijkheidshalve niet bekend of daar ook de subsidies binnen de gezondheidssector bijhoren. Daar moet dan ook snel duidelijkheid in komen. Ook met de verzekeraars moet er snel tot een vergelijk gekomen worden omdat de ziekenhuizen met de financiële afdrachten die door de verzekeraars worden gedaan, het zeker niet meer kunnen redden.  Alle relevante en betrokken partijen dienen daarom ten spoedigste goed, hard en serieus te gaan werken aan een oplossing, want het instorten van de ziekenhuiszorg moet te allen tijde voorkomen worden.