De regering Bouterse krijgt, zoals bekend is gemaakt, een lening van ruim 470 miljoen dollar van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om de Surinaamse economie weer op het spoor te krijgen. Aan deze lening zijn door het fonds verstrekkende voorwaarden verbonden waar ons land zich aan zal moeten houden. Een van de voorwaarden is dat de monetaire financiering van het overheidstekort moet stoppen, subsidies die de overheid tot nog toe verstrekt moeten gestopt worden en een deel van het ambtenarenapparaat moet worden bedankt. Het IMF zal strikt toezien of de overheid zich aan deze voorwaarden houdt. Ook zal worden nagegaan waaraan de middelen worden besteedt en zal men daar streng controle op houden. Suriname wordt door deze leningsovereenkomst onder curatele gesteld en het is duidelijk dat de internationale instelling er gebrand op is erop toe zien dat men niet met de middelen gaat stoeien ook moeten ze vooral niet in de consumptieve sector belanden. De Centrale Bank van Suriname heeft inmiddels gemeld dat de middelen onder haar beheer komen en is daarbij niet helemaal openhartig waarvoor het geld, dat in delen zal worden overgemaakt, aan besteed zal worden. Dat  zal in de komende tijd wel duidelijk  worden voor de gemeenschap.  Misbruik van deze gelden door figuren uit dit regiem zal niet zo gemakkelijk gaan met een strenge controle van IMF-vertegenwoordigers. Merkt men wanordelijkheden binnen de bestedingen, dan is het IMF ook wel zo een instantie die de stroom van geld gelijk blokkeert. Dus de malafiden binnen het regiem Bouterse zijn gewaarschuwd. De regering heeft ook  met bradikanti mofo aangekondigd dat er nog veel meer leningen op komst zijn. Zo zullen de Wereldbank, de IDB en de Caribische Ontwikkelingsbank, ook financieel inkomen met in totaal 500 miljoen dollar. Het merkwaardige is dat deze banken, naar onze mening, maar bitter weinig van zich hebben laten horen. Wij hebben tot nog toe slechts vanwege de regering Bouterse gehoord dat het geld zal komen. Beloven is natuurlijk het stokpaardje van deze regering, maar zaken realiseren daar is ze vrijwel altijd in tekort geschoten. Er is een grote groep goedgelovigen onder vooral de NDP-aanhang die alle verhaaltjes als zoete koek slikt, maar de mensen die vertrouwd zijn met het internationale geldverkeer, weten wel beter en beseffen dat grote bankinstellingen en andere financieringsinstellingen zeer goed op de hoogte zijn van de financiële positie van een Staat en zij weten ook precies wanneer er wel of niet geld kan worden verstrekt.  In ons geval staan we er echt niet goed voor, vooral omdat onze kredietwaardigheid onlangs weer is afgewaardeerd door Moody’s en Standard & Poor’s.  Ook de manier waarop en  binnen welke termijn er terugbetaald kan worden, is een zeer belangrijk gegeven alvorens zelf met een land als Suriname om de tafel te willen zitten.  Ook kijkt men naar de exportvolumes en de verdiencapaciteit van een land alvorens ook maar in zijn richting te willen kijken.  Men moet het IMF dan ook zien als de spitsafbijter. Het IMF komt naar binnen met haar geldinjectie van honderden miljoenen en alle andere financiers die eventueel bereid zouden zijn Suriname te helpen, kijken vol belangstelling naar het verloop van het IMF-experiment met een regiem dat voor wat betrouwbaarheid en het voeren van goed  financieel- economisch en monetair beleid, zeker geen schoonheidsprijs verdient. Indien het IMF tevreden is over de manier waarop het programma wordt uitgevoerd en als de bestedingen volgens haar voorwaarden worden gedaan, zal ze zeker een positief advies aan andere instellingen zoals voormeld geven. Zover zijn we nog lang niet en we zullen, zoals de minister van Financiën onlangs nog meedeelde, heel moeilijke maanden moeten doormaken voordat er wat licht in de tunnel te bespeuren valt. De vraag die onmiddellijk rijst, is: heeft het Surinaamse volk nog zoveel geduld om het met deze regering de komende maanden en jaren te willen doen? Wij denken dat de meeste Surinamers niet langer willen leven onder het juk van een regering die het vertrouwen van het volk grotendeels heeft verloren. Slechts weinigen zijn nog bereid nog meer offers te brengen dan die ze momenteel al met veel moeite brengen. De financiële last die het volk thans moet dragen, is veel te zwaar en dat dient deze regering te begrijpen.  Velen kunnen het niet meer aan.

Een bromfietser die voor de devaluatie 3,35 SRD betaalde voor een dollar telde  slechts SRD 30,- neer voor een bromfietsband, nu moet voor dezelfde band al 100 SRD betaald worden.

Hogere kosten voor stroom en water zijn er ook bovenop gekomen , straks vallen nog meer subsidies weg die de last nog verder verhogen.  Brood en melk gaan de lucht in. Basisgoederen die ook zijn verhoogd en dan is het einde nog zoek.  De mensen die het voor de devaluatie, zoals voormeld, al zeer moeilijk hadden zijn nu beneden de krepeerlijn beland. Is dat de bedoeling van deze regering met een samengaan van het IMF en het verder opschroeven van fiscale maatregelen. Wij zijn ervan overtuigd dat hier ernstige problemen uit zullen voortvloeien. Deze regering heeft in de bijna afgelopen zes jaren niet getoond voor vooruitgang te zorgen. We verwachten niet dat ze binnen enkele maanden dan ook voor verlichting van de noden van dit volk zal kunnen zorgdragen. Alvast is ze er tot nog toe niet geslaagd een gedegen en of indrukwekkend crisisplan aan de samleving te presenteren en een dergelijk plan is namelijk onontbeerlijk om uit deze precaire toestand te geraken.