Niet zolang terug is er een rijstconferentie georganiseerd. De conferentie is een initiatief van ondernemers uit de rijstsector in samenwerking met het Suriname Business Forum. De doelstellingen van de conferentie zijn: verbeterpunten aangeven om de rijstsector uit de modder te halen en het realiseren van een productschap voor de rijstsector. Gedacht wordt aan een orgaan met publiekrechtelijke bevoegdheden, waarin overheid, padieproducenten, verwerkers, overheidsinstituten, leveranciers van diensten en goederen en financiële instellingen participeren. De initiatiefnemers hebben gekozen voor een nationale sectorbrede inspanning om de neergang te keren. Afgaand op de organisatie, heeft het ministerie van LVV slechts een bemoedigend woord gegeven. Uit de particuliere sector is het initiatief genomen om te komen tot een daadwerkelijke oplossing. De problemen binnen deze sector zijn niet eenvoudig en het merendeel is te wijten aan slecht beleid door de overheid. De regering heeft de sector nooit echt de volle aandacht gegeven en heeft altijd via het brandjes blussen systeem geprobeerd een oplossing te brengen. De regering heeft altijd de aandacht gevestigd op de mijnbouw, omdat toen de prijzen zeer lucratief waren. Nu wij al enkele jaren een downfall hebben van deze producten qua prijzen internationaal, zijn de problemen daar ook goed begonnen. Toch moet alles gezocht worden in het feit dat men onbesuisd door het leven ging en niet dacht aan de dag van morgen. Alle geld werd opgemaakt en investeringen in de productiesector vonden lekker niet plaats. Wij lopen al stappen achter op Guyana voor wat betreft het ontwikkelen van nieuwe rijstrassen. Wij exporteren stukken minder en er is eeuwig een dispuut rond de opkoopprijs van padie. Dan komt er de infrastructuur bijkijken of er is een tekort aan water. De sector kan niet rustig ademen, want ook zaken als hoge productiekosten spelen de boeren parten. De najaarsoogst 2015 heeft geleid tot zeer lage padieprijzen van tussen SRD 28 en SRD 40 per baal van 79 kg, overeenkomend met een prijs van US$ 105 tot 151 per ton natte padie. Exportprijzen voor witte rijst met breukpercentages van 25% tot 10% daalden naar tussen US$ 310 en US$ 360 per ton. Deze ontwikkelingen veroorzaken een drastische achteruitgang in de winstgevendheid van zowel producenten als verwerkers, waardoor het voortbestaan van de sector thans ernstig wordt bedreigd. Het concurrentievermogen van de Surinaamse rijstproducten op traditionele exportmarkten is dalende. Dit vanwege de slechte economische situatie waarin Suriname zich op dit moment bevindt en die, naar het zich laat aanzien, nog een tijd kan voortduren. Veel had voorkomen kunnen worden indien de regering een stukje goed beleid had uitgevoerd. Elke keer horen wij een LVV-minister zeggen hoe hij zaken wil aanpakken, maar aan het eind van de rit is de sector er niet beter van geworden. De president had ook de rijstsector naar zich toegetrokken, maar in de praktijk bleek ook dat alle sectoren die de president naar zich toetrekt in grotere problemen komen te verkeren. Op het ministerie van LVV moeten wij alvast iemand hebben die affiniteit en kennis heeft van de sector. Er moet voor de sector veel geld vrijgemaakt worden. Verder moet er een duidelijk beleid geformuleerd worden. De problemen zijn niet onbekend, alleen is er geen houvast over hoe ze aangepakt moeten worden. In de afgelopen 5 jaren heeft vooral deze regering de sector verder kapotgemaakt. Er zit ook een minister die het continu aan de stok krijgt met actoren. Zo zal die sector nooit vooruit gaan.