Er moet niet alleen voldoende geld ter beschikking zijn van een regering om een land goed te kunnen besturen, maar er moet ook vertrouwen in haar zijn. De laatste dagen is er wel meer gesproken over vertrouwen en dan wel met betrekking tot het beleid en zijn uitvoering door de regering Bouterse. In 2010 toen de regering Bouterse aan de macht kwam, hadden velen gedacht dat het te voeren beleid in de komende jaren er goed en voorspoedig zou uitzien. Het volk was verteld dat het beleid van de regeringen Venetiaan te star en achterhaald was en dat er maar zo snel mogelijk een andere vorm van bestuur moest komen. Een vorm die voor meer huisvesting en sociale projecten zou zorgen en een aantal nijpende problemen zou wegwerken. Dat men op grote schaal wilde gaan spenderen om de zogenaamde mofina wang tegemoet te komen, werd al gauw duidelijk. Grote projecten werden aan het volk voorgehouden, projecten die uiteindelijk handenvol geld zouden gaan kosten en in menig geval niet konden worden gerealiseerd. We denken daarbij aan het huizenbouwproject dat maar op heel kleine schaal kon worden voltooid. De regering beloofde heel veel in 2010, maar aan het einde van haar eerste termijn was er maar bitter weinig van de grond gekomen. Geldslurpende projecten die waren gestart, moesten door gebrek aan middelen worden stopgezet en stierven een wisse dood. Na de eerste termijn wilde men natuurlijk nog een termijn van 5 jaar. Door misleiding en valse beloften kreeg Bouterse I nog een mandaat van 5 jaar. Thans zijn we nog geen jaar verder van de verkiezingen van mei 2015, doch we zitten financieel muurvast. Ook is komen vast te staan dat de NDP het volk voor de verkiezingen op schandalige wijze heeft voorgelogen. Voor de verkiezingen werd het volk verteld dat er geen financiële problemen waren en dat de oppositie het volk aan het misleiden was. Na de verkiezingen werd het duidelijk dat Suriname afstevende op een financiële en monetaire ramp. Een regering Bouterse I die je zo voorgelogen heeft voor de verkiezingen van mei 2015 verdient dan ook helemaal geen vertrouwen meer. Vooral omdat men ook na het ontdekken van de grove misleiding, maar door is gegaan met hetzelfde beleid van verspilling en het volk een rad voor ogen blijft draaien. Ook is men na bijna een jaar er niet in geslaagd de problemen die allemaal samenhangen met geld, op te lossen. We stunten thans met een valutaveiling die tot nog toe niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd, want de wisselkoersen stijgen thans met jet-snelheden en maken het leven van alle ingezetenen van dit land totaal ondraaglijk. Mensen moeten thans aankijken tegen prijzen in de winkels die ze gewoon niet meer kunnen betalen. En de prijzen blijven verder stijgen, omdat het kabinet-Bouterse II geen antwoord weet om de koersen te stabiliseren en in het gunstigste geval omlaag te brengen. De eerste valutaveiling begon met een fors bedrag van ruim 15 miljoen dollar. Op de volgende veilingen was de inzet van de Centrale Bank van Suriname al aanmerkelijk minder, hetgeen deed vermoeden dat de deviezenvoorraden van de bank het niet meer toelieten om hogere bedragen aan dollars ter beschikking te stellen. Het dient gezegd te worden dat de valutaveilingen een nog groter gat slaan in de nog zeer beperkt zijnde voorraad aan vreemde valuta van de Centrale Bank en daardoor de deviezenpositie van dit land verder doet verslechteren. Het moet thans duidelijk zijn dat de Centrale Bank van Suriname op korte termijn niet in staat zal zijn de rust op het wisselkoersenfront terug te doen keren. De vraag naar vreemde valuta is aanmerkelijk hoger dan het aanbod en dat maakt dat de koersen zullen blijven stijgen en er een tijdbom is geplaatst onder dit land . Een land dat regelrecht afstevent op sociale onrust. Ook kan de regering tot op dit moment niet concreet zeggen wanneer de geweldige leningen die ze denkt te kunnen sluiten een feit zullen zijn. Er wordt met bedragen gejongleerd en er wordt aan het volk voorgehouden dat we veel geld gaan krijgen om de economie weer op spoor te brengen; een economie die deze regering heeft doen ontsporen en die niets van doen heeft met de gevolgen van een internationale crisis die zijn weerslag zou hebben op onze staatshuishouding. Goed opgeleide en ontwikkelde mensen in dit land en daarbuiten, weten dat geen enkele buitenlandse financiële instelling geld zal lenen aan een land als er geen zekerheid bestaat over de wijze en periode van terugbetaling. Suriname heeft nou eenmaal geen goede naam als we alleen maar kijken naar de slechte manier waarop een Braziliaanse lening uit de jaren tachtig na 25 jaar pas werd terugbetaald. Ook kijkt men in het buitenland naar de inkomsten van een land om te kunnen vaststellen of de terugbetaling wel volgens de afspraak zal kunnen geschieden . We kijken dan ook met belangstelling uit naar het moment waarop de lening(en) tot stand zullen komen en of ze op de juiste wijze zullen worden besteed. Hopelijk gaat men het geld niet in de consumptieve sfeer besteden maar het sluizen naar de productieve sector. Tot op dit moment wordt dit kabinet geconfronteerd met groot wantrouwen vanuit de gemeenschap en ze zal wel heel veel moeten doen om toch nog wat vertrouwen te herwinnen. Tot op dit moment hebben haar veelal stuntelige en amateuristische verrichtingen alleen maar meer wantrouwen opgewekt.