De crisis die dit land momenteel in haar greep heeft, zorgt voor verstrekkende gevolgen voor vrijwel alle personen en instanties. Er zijn vrij weinig mensen en instanties die niet regelrecht getroffen worden door de crisis en schade van haar ondervinden. De afgelopen week hadden we twee valutaveilingen waarbij de Centrale Bank van Suriname dollars aan de banken aanbood. We hebben allemaal kunnen zien wat er toen gebeurde; de koers van de SRD ten opzichte van de Amerikaanse dollar ging bij elke veiling verder omhoog. Dan hebben we het over de veilingkoersen en niet over de koersen van de parallelmarkt die aanmerkelijk hoger liggen. Er heerst een enorme valutaschaarste. Een schaarste aan dollars en euro’s en dat maakt dat de wisselkoersen de lucht in schieten. De vraag naar vreemde valuta is thans veel groter dan het aanbod en dus stijgen deze wisselkoersen wekelijks, zulks tot groot ongenoegen van de gehele gemeenschap. Suriname is nog steeds een importeconomie en de productie en export zijn niet groot genoeg om voldoende vreemd geld uit exporten te verdienen. Dus hebben we nu een situatie waarbij er in deze economie meer vreemd geld nodig is dan er thans verdiend wordt. In het verleden konden de tekorten goed worden opgevangen, omdat we toen konden bogen op een aardolieprijs van boven de 100 dollar per barrel, een heel hoge goudprijs per troy ounce en een bauxiet- en aluinaarde-industrie die op jaarbasis voor miljoenen dollars zorgde. Al deze inkomsten zijn of gehalveerd of helemaal verdwenen met het stopzetten van de mijn- en aluinaardeactiviteiten van de Suralco L.L.C., een dochter van de Alcoa in de Verenigde Staten van Amerika. Groothandels-ondernemingen, fabrieken en andere productiebedrijven, hebben dollars en euro’s nodig om te kunnen overleven. Een ieder die van goederen uit het buitenland afhankelijk is, moet op tijd over vreemde valuta kunnen beschikken en daar gaat de zaak momenteel faliekant fout. Er is gewoon niet voldoende vreemd geld te verkrijgen via de officiële kanalen en als het via niet bonafide kanalen wel te krijgen is, dan wel voor een veel hogere koers dan die de banken berekenen. Dit maakt dat iedere ingezetene veel meer moet betalen voor goederen en diensten . De koopkracht van het individu is daarmede drastisch aan het afnemen. Door geringe afzet en slinkende omzet is de werkgever ook niet in staat per direct looncorrecties door te voeren. Ontslagen en afvloeiingen vinden dan ook met de regelmaat van de klok plaats. Surinamers en andere ingezetenen worden thans gedwongen andere prioriteiten te stellen en geven minder uit en kiezen vaak ook voor een geforceerd huiselijk bestaan. We hebben in een vorige editie van Keerpunt ook al geschreven dat de luchtvaartmaatschappijen die Suriname aandoen veel minder verdienen, omdat de ticketverkoop vanuit ons land zwaar is afgenomen. Onze SRD is ten opzichte van de Amerikaanse dollar met maar liefst 61 procent in waarde gedaald en er zijn dan ook maar weinig personen die een dollar thans voor SRD 5.42,- kunnen betalen en nog minder voor SRD 5.65,- op de parallelmarkt, want daar zal je als gewone burger toch terecht moeten, omdat je aan de dollars via de bank niet zal kunnen komen. Het is dan ook noodgedwongen thuis blijven voor de meesten. Door deze steeds verder verergerende crisis lijden de verschillende luchtvaartmaatschappij en passagekantoren enorme schade. Niet verwonderlijk is het dan ook niet dat bepaalde maatschappijen met lagere tarieven komen voor vluchten op regionale bestemmingen. Maar ook dan blijven de wisselkoersen voor velen thans onbereikbaar en is het toch maar thuisblijven geblazen. Komt ervan als je een regering hebt die gewoon bar slecht financieel-economisch en monetair beleid gevoerd heeft dat gestoeld was en is op verspilling. En dan nog proberen de huidige precaire toestand toe te schrijven aan een zogenaamde buitenlandse crisis die zijn weerslag zou hebben op onze totale economie. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem altijd wel.