Zo langzamerhand weten we allemaal wat het betekent als er in de media melding wordt gemaakt van de zoveelste op handen zijnde reshuffeling van ministers of onder hen gestelde hoge of lagere ambtenaren. Voor het rampjaar 1980 werd er vaak met een deftig woordt gesproken over een mutatie van een bewindsvoerder of andere ambtenaar. Na de zogenaamde revolutie die grandioos is mislukt, werden er voortdurend en regelmatig ministers en zelfs hele kabinetten gereshuffeld. We weten wat er na het kabinet Chin A Sen gebeurde. We kregen daarna het kabinet Neijhorst en na de Decembermoorden kwam het kabinet Alibux en vervolgens Udenhout, Radhankishun en Wijdenbosch. Wisselen van kabinetten en ambtenaren is voor de exponenten van de zogenaamde revo een doodgewone zaak. De schuld bij zogenaamd niet goed functionerende ministers en een minister president zoeken, dat is altijd zo geweest bij de revo-exponenten en hun leider, de huidige president van dit land. Het is altijd `a no mi’ geweest en niet anders.

Het reshuffelen heeft echter nooit echt een tastbaar resultaat opgeleverd, omdat je wel geschoold kunt zijn, maar niet ontwikkeld en zeker niet de ervaring hebt om van de een op andere dag over te nemen van een voorganger, die wel de nodige ervaring binnen het ambtelijke heeft en zijn of haar werk wel naar behoren doet, maar moet vertrekken omdat het vermoeden bestaat dat de persoon in kwestie niet op dezelfde politieke frequentie zit. Dus de revo-exponenten en thans NDP, hebben altijd de fout gemaakt mensen te reshuffelen om de aandacht van de bestaande problemen af te leiden en de schuld toch van zich af te schuiven. Het reshuffelen hebben we dan ook, zoals voormeld, gezien tijdens de zogenaamde `revolutie’ 1980-1987, de regering Wijdenbosch 1996-2000 en nu tijdens de regering Bouterse I en II . Bij het aantreden van Bouterse I heette het dan wegwerken van bepaalde ambtenaren ( hoog en laag) om gewijzigde beleidsinzichten.

De regering Bouterse I heeft het toen wel gelijk geweten. Hoeveel ging er niet fout binnen bepaalde departementen, omdat de vervanging haar kennis en kunde niet kon tonen en er een grote puinhoop van maakte. Thans moeten er districtscommissarissen gereshuffeld worden. Waarom die mutaties worden gepleegd, is maar ten dele bekend. Bij bepaalde burgervaders is het een kwestie van verwijdering, omdat die dan zogenaamd hun werk niet naar behoren zouden hebben gedaan. Anderen moeten opstappen, omdat ze pensioengerechtigd zijn. Minstens één DC weet niet precies waarom ze ineens weg moet. Zal wel iets met rancune te maken hebben, of omdat de DC ineens niet meer zo goed ligt binnen de structuren van de paarse partij. Een DC die niet goed functioneert, kan incompetent zijn, omdat hij of zij daar geplaatst is om zuiver politieke overwegingen. Maar een DC die niet goed kan werken, dat heeft tegenwoordig veelal te maken met een groot gebrek aan middelen die door de Staat ter beschikking dienen te worden gesteld. En het is zeker zo, dat elke districtscommissaris daar enorme last van ondervindt.

Je kan dan wel tot reshuffeling overgaan van een DC, maar daarbij zal er nog geen verbetering hoeven op te treden in het district, als je vanwege het centrale gezag in Paramaribo geen of zeer onvoldoende middelen ter beschikking stelt. De persoon ontheffen en vervangen, brengt dan geen oplossing. Het enige tijdelijke voordeel wat je dan als regering hebt, is dat je al hetgeen fout is gegaan in het district in de schoenen van de scheidende DC kan schuiven. Het zal ons, gezien de huidige precaire toestand waarin ons land zich thans bevindt, niet bevreemden indien er over niet te lange termijn ook reshuffelingen zullen volgen binnen het huidige kabinet-Bouterse II.