In de april editie van ‘Parbode’ wordt de corruptie die welig tiert op het ministerie van Sport- en Jeugdzaken belicht. Het ene na het andere schandaal is aan de oppervlakte gekomen op het in 2010 door president Desiré Bouterse ingestelde ministerie. Een deal die bijvoorbeeld rammelt aan alle kanten, is de beslissing acht islamitische verenigingen in het district Nickerie voor maar liefst SRD 128.000 te subsidiëren, zo blijkt uit door ambtenaren gelekte documenten en onderzoek door ‘Parbode’. De begrotingspost van het ministerie vertegenwoordigt met een budget van SRD 14 miljoen in 2014 een forse smak geld. Bovendien werd daarvan het jaar daarvoor, dus in 2013, slechts SRD 1,87 miljoen effectief gebruikt. Met andere woorden: er ligt op het ministerie een heleboel geld waarvan niemand weet wat ermee te doen. Waarom het parlement zoveel miljoenen vrijmaakt voor een begrotingspost waarmee het jaar daarvoor amper wat is uitgevoerd, is een goede vraag.
In de de april editie van het maandblad komen ook twee andere onderwerpen aan de orde die veel aandacht trekken: het verhaal van de Cubaanse zangeres Yoana Borroto in Suriname en een nadere beschouwing van het niet-zo-hoge salaris van de Staatsolie directeur.
Yoana Borroto voelt zich thuis in Suriname
Hoe komt een zangeres en muziekdocent uit Cuba terecht in ons land? Yoana Borroto vertelt over haar belevenissen in de nieuwe ‘Parbode’. In 2011 deden twintig bands in Cuba opverzoek van onze toenmalige president, auditie. Een van de leden van dat Cubaanse gezelschap is Yoana Borroto. Borroto heeft al heel wat van de wereldgezien, heeft rondgetoerd in Europa, maar aan ons land was dat haar eerste bezoek. Achttien dagen was ze in ons land, ze trad op en bezocht enkele toeristische attracties, waaronder Kwamalasamutu. “Muziek maken, een bordje eten en een dak boven mijn hoofd is voldoende”, aldus Borroto.
Salaris directeur Staatsolie niet te hoog
Er was de afgelopen tijd heel wat te doen over de salarissen bij de vele staatsbedrijven in ons land. Vooral op Staatsolie was flinke kritiek. Terwijl de onderneming door de lage olieprijzen dit jaar geen (noemenswaardige) winst zal maken, strijkt Staatsolie-directeur Rudolf Elias elke maand wél een brutoloon van SRD 52.000 op. Hij verdient dan wel een fortuin in vergelijking met de meeste burgers, het bedrijf was, althans tot voor kort, het goudhaantje van de overheid. Een enorme verantwoordelijkheid, daar mag best wat tegenover staan. Bovendien verdient hij een peulenschil in vergelijking met zijn buitenlandse collega’s – al moet daarbij wel gezegd worden dat die bedrijven qua omvang onvergelijkbaar zijn met Staatsolie en dat het bovendien private bedrijven zijn, waar de salarissen dus niet met belastinggeld worden betaald, concludeert ‘Parbode’.
