De sitatie van het St.Vincentius Ziekenhuis (Rooms Katholiek Ziekenhuis, RKZ) dat op 19 juli aanstaande honderd jaar wordt, is niet rooskleurig. De instelling is naarstig op zoek naar oplossingen om de moeilijke tijden te overbruggen. “We hebben vier generaties hard gewerkt in dit huis van liefde en het huis waar men voor genezing komt. Maar nu is er een economische situatie die ons en niet alleen het St.Vincentius Ziekenhuis zorgen baart, maar al de ziekenhuizen”, zei Humprey Schuurman, voorzitter van de Raad van Toezicht van het RKZ, gisterochtend toen het startsein werd gegeven voor de feestactiviteiten rond de honderdste jaardag van het ziekenhuis.

Schuurman zegt aan De West dat er randvoorwaarden zijn geschapen om aan de eisen van een goed ziekenhuis te voldoen: “Je moet de mensen goed betalen, en er moet ook apparatuur in huis zijn om de patiënten die hier liggen, genezing te bieden. Echter is het niet al te makkelijk. ” Volgens Schuurman kan de grootste opdrachtgever, de overheid niet altijd of op tijd betalen. Dit heeft als gevolg dat het ziekenhuis in ernstige problemen is komen te verkeren. Gelet op deze situatie moet er naar nieuwe manieren gekeken worden om het hoofd boven water te houden. Dit brengt met zich mee dat men zich uiteindelijk moet gaan beraden over de patiëntenzorg. De vraag die onder andere speelt, is of het ziekenhuis zo door moet gaan of commercieel te werk moet gaan, met als gevolg dat alleen patiënten die het zich financieel kunnen veroorloven, in aanmerking komen voor zorg. Schuurman benadrukt dat er een tussenweg gezocht moet worden om verder te gaan met het ziekenhuis. Echter is dit nu niet het moment om een besluit te nemen. “Vast staat dat als we zo door gaan, het banen zal kosten en op die manier zal de zorg aangetast worden.” Manodj Hindori, algemeen-directeur van het ziekenhuis, benadrukt dat het ziekenhuis niet de enige instelling is die zich in een moeilijke situatie bevindt. ”In het hele land is het de buikriem aanhalen. Het is niet gemakkelijk voor ziekenhuizen. Aan het einde van de maand is het elke keer weer randje kantje om de salarissen uit te betalen. Het is stressvol, maar vaststaat dat het ziekenhuis alles er aan doet om te overleven door het zoeken naar verschillende oplossingen.”