Terwijl arbeiders al geruime tijd met zorgen rondlopen, lijkt het erop alsof het de regering niet kan deren hoe men omgaat met de kwestie Suralco. Los van de werknemers is nog heel veel onduidelijk. Zo is het onduidelijk wat er gaat gebeuren met de stuwdam en wat precies met de mijnbouwsector. Terecht zijn er weer vragen gesteld door assembléeleden, omdat de regering de kaken stijf op elkaar houdt in de kwestie. De vraag is of men niet in staat is de zaak op te lossen. Feit is dat er veel onvrede heerst binnen de arbeiders en gezinnen omtrent de wijze van aanpak van de overheid. Er zijn heel wat vragen gesteld. Nu wil men niets van de minister van Natuurlijke Hulpbronnen horen, maar van de hoogste leiding met name de president. Uit de volgende vragen is overduidelijk dat de onzekerheid binnen de samenleving enorm groot is:
- Kan de president aangeven waarom De Nationale Assemblee niet zo omstandig mogelijk geïnformeerd wordt over de voortgang van dit voor Suriname zeer belangrijk traject?
- Kan de president aangeven als er reeds afspraken zijn gemaakt met Alcoa over objecten die nu in beheer zijn van Alcoa, als havenfaciliteiten hier in Suriname en Trinidad?
- Kan de president aangeven wat de stand van zaken is om met derden te praten voor overname van de activiteiten van Suralco hier ten lande, zoals b.v. gepresenteerd, de Monaco Resources?
- Kan de president aangeven wat de status is van de arbeiders van Suralco?
- Kan worden aangegeven welke maatregelen zijn getroffen met betrekking tot contractors van Suralco en hun arbeiders, die reeds zijn ontslagen?
- Kan de president aangeven wat de status is van Alcoa/Suralco in Suriname en derhalve de status van de Brokopondo overeenkomst?
- Kan de president aangeven welke vervolgacties de regering wenst te ondernemen naar Alcoa toe?
- Zijn er andere redenen waarom het proces tot afwikkeling van zaak Suralco/Alcoa zo lang op zich laat wachten?
Wanneer je al deze vragen bekijkt, dan merk je gelijk dat pa Lanti veel heeft laten liggen. Nu wordt er gesproken over Suralco, maar er zijn nog heel veel vragen waar de regering antwoord op moet geven en dat niet doet. Het is de incompetentie van de regering om een oplossing te vinden voor de situatie. Het erge ervan is, dat arbeiders en gezinnen in grote onzekerheid leven en niet weten hoe ze verder moeten. Binnen dit alles is weer een stukje kiezersbedrog gedemonstreerd. Voor de verkiezingen repte men er nauwelijks met een woord over, omdat men bang was stemmen te verliezen tijdens de campagnevoering. Nu is er een stortvloed aan problemen waarbij dus duidelijk de zwakte van het kabinet is demonstreerd. De regering had enkele maanden terug gesteld de voorstellen van het parlement in deze kwestie mee te zullen nemen, maar intussen is zoals nu weer duidelijk blijkt, de zaak voor geen millimeter opgeschoten.
