Bepaalde mensen spreken van een crisis, weer anderen spreken van een precaire situatie waarin we thans beland zijn. Een toestand van teruglopende conjunctuur, gepaard gaande met geldontwaarding, werkloosheid, banenverlies, inflatie, stijgende prijzen en daaraan gekoppelde koopkrachtvermindering. Ook mag niet vergeten worden dat Suriname te maken heeft met teruglopende deviezeninkomsten uit de exportsector. Ook de gedaalde prijzen voor aardolie per barrel en goud zijn hard aangekomen binnen onze staatshuishouding. Doordat deze regering nooit heeft gedacht, laat staan gewerkt, aan een noodfonds dat zou kunnen worden aangesproken in moeilijke financiële tijden waarbij de staatsinkomsten teruglopen, zitten we thans in de grootste ellende. De regering Bouterse I wilde koste wat het kost in het zadel blijven na haar eerste termijn van 5 jaar. Ze heeft toen alles in het werk gesteld om de verkiezingen te winnen. Op grote en grove schaal werd het electoraat misleid en won men de verkiezingen met een zetelwinst van 26. Kort na de verkiezingen kwam de aap uit de mouw en vertelde men het volk glashard dat er enorme financiële problemen waren en dat men er binnen de kortste keren toe over zou gaan impopulaire maatregelen toe te passen. De government take zou worden verhoogd en werd voorzien van een solidariteitsheffingsplakkertje. Daarna kwam het kabinet met de verhoging van de nutsvoorzieningen die niet met 60 procent, maar met 200 tot 300 procent aan de bevolking werden voorgeschoteld. EBS en SWM zouden met deze verhoging zichzelf kunnen bedruipen. Of dat thans nog het geval is nadat men zo lumineus te werk ging door de SRD daarenboven nog te devalueren, blijft een open vraag waar de machthebbers maar een antwoord op moeten geven. Wie er allemaal bij deze regering aan het rekenen zijn geslagen, weet Joost. Feit is wel dat men tot op heden er niet in slaagt de toegezegde bezuinigingen door te voeren, want het overheidstekort stijgt maandelijks en natuurlijk nemen ook haar schulden telkenmale op verontrustende wijze toe. Dat deze regering goed in de problemen zit, is voor een ieder thans duidelijk. Het is dan ook niet vreemd dat men veel meer dan gebruikelijk de koppen bij elkaar steekt om te kijken wat voor ad hoc maatregelen getroffen dienen te worden om niet helemaal op de klippen te lopen. Wat als een paal boven water staat, is dat de financiële problemen met de dag groter worden en dat men daar geen oplossing voor weet te vinden. Men is aan het lenen geslagen, maar ook leningen zullen eens moeten worden terugbetaald en hoe en wanneer dat zal moeten geschieden, daar weet volgens Keerpunt niemand binnen deze regering een antwoord op te geven. Alles wijst erop dat men niet weet hoe de zaak aan te pakken. Daar heb je echte professionals voor nodig die dit soort klussen eerder hebben geklaard. En juist over dat kader beschikt paars niet, komt bij dat de mensen die het wel zouden kunnen klaren, niet voor paars de handen uit de mouwen willen steken. Paars zal dan ook een keus moeten maken, òf voortmodderen en de situatie doen verergeren of de handdoek in de ring smijten. De Amerikaanse president Truman, de opvolger van president Rooseveld, zei het zo mooi: `If you can’t stand te heat, get out of the kitchen.’ Een betere boodschap kunnen we niet geven aan paars.